با سر‌های شهدا چه کنیم؟

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، عبیدالله بن زیاد بعد از واقعه عاشورا خود را پیروز میدان می‌دید، اما با روشنگری حضرت زینب در کوفه ابتکار عمل از دستش گرفته شد به همین دلیل در نامه‌ای از یزید کسب تکلیف کرد. 

در روز چهاردهم محرم الحرام سال ۶۱ ه. ق عبیدالله طی نامه‌ای به یزید، جریان کربلا را گزارش داد و از وى پرسید :    *با سرهاى بریده و اسراء چه کند؟ 

و این درحالی‌است که در این زمان اسرا به دستور عبیدالله در زندان کوفه به سر می‌بردند.

پس از ورود اسرا در روز ۱۲ محرم الحرام سال ۶۱ ه. ق به کوفه شادی عجیبی توام با رعب و وحشت شهر را فرا گرفته بود، ولی بر اثر تبلیغات عبیدالله بن زیاد که امام را خارجی معرفی کرده بودند کوفیان از این پیروزی بسیار شاد بودند و برای دیدن اسرا روانه کوچه‌ها و محله‌ها می‌شدند، اما خطبه‌های آتشین حضرت زینب و حضرت زین العابدین در کوفه مردم شهر و کسانی را که وارد این شهر می‌شدند را از واقعیت ماجرا آگاه می‌کرد تا جایی که بیان جنایتی که لشگر کوفه در جنگ انجام داده بود مردم را به گریه وا می‌داشت.

واقعه کربلا آنقدر مصیبت‌بار بود که وقتی اسرای کربلا به کوفه وارد شدند، کوفیان خاندان پیامبر گرامی اسلام را نشناختند و عده‌ای نیز از نسب اسرا سؤال می‌کردند، ولی با خطابه‌هایی که امام سجاد (ع) و حضرت زینب (ع) ایراد می‌کردند، خودشان را به کوفیان و مردم می‌شناساندند و به، به حق بودن قیام امام حسین (ع) اذعان کرده و شادی کوفیان را به عزا تبدیل می‌کردند.

وقتی اسرا در مجلس عبیدالله بن زیاد که حاکم کوفه و عامل اصلی شهادت امام حسین (ع) قرار گرفتند، وی در مقابل چشم اسرا و مردم با چوب‌دستی به سر مبارک امام زد و خود را پیروز میدان قلمداد کرد و کشته شدن امام حسین (ع) را خواست خدا دانست، ولی با جواب‌های که از جانب حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) شنید بیشتر رسوا شد.

عبیدالله بن زیاد پس از مجلس خود دستور داد اسرا را در زندان کوفه حبس کنند که مدت زمان این حبس در تاریخ مشخص نیست، ولی سختی‌هایی که اسرا در کوفه متحمل شدند بسیار دردناک بود، ولی از این فرصت برای بازگو کردن قیام امام حسین (ع) اصل و هدفشان بهره کامل را می‌بردند تا دست بنی امیه را به مردم بشناسانند.

 

منبع: دلگرم