عزاداری‌ امام حسین (ع) زمینه ساز ظهور امام زمان خواهد شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، آقای محمدحسین رجبی دوانی با حضور در برنامه گفتگوی ویژه خبری جمعه ۶ مرداد سیما به پرسش‌ها درباره عبرت‌های فردی و اجتماعی عاشورا پاسخ داد.

متن کامل این برنامه به شرح زیر است:
پخش گزارش
سؤال: از همین گزارش که ارادت مردم ایران به حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یاران باوفایشان است شروع کنیم، دشمن بسیار تلاش می‌کند برای اینکه آئین‌های عاشورایی و دینی را در کشورمان تضعیف کند، اما آن چیزی که الان در این گزارش دیدیم به عنوان یک گوشه و یک قاب از عزاداری و سوگواری مردم ایران، گواه این است که این عشق و ارادت هر سال بیشتر و این عزاداری‌ها پرشور و پررنگ‌تر می‌شود.
رجبی دوانی: بله؛ واقعاً با نگاهی به تاریخ ما می‌بینیم که ایرانی‌ها از زمانی که با اسلام آشنا و مسلمان شده اند حتی در دورانی که مذهب حقه شیعه امامیه هم در ایران رسمیت نداشت، به اهل بیت پیغمبر (ص) عشق می‌ورزیدند. جالب است که می‌بینیم در اثر فشار خلفای جبار اموی و بنی عباس، شماری از امامزادگان که امنیت نداشتند از دست آن‌ها می‌گریختند و به ایران پناه می‌آوردند و ایرانی‌ها با اینکه بعضاً به امامت اهل بیت در آن دوران اعتقاد نداشتند، ولی حرمت فرزندان پیغمبر را رعایت می‌کردند و آن‌ها را پناه می‌دادند. انبوه امامزاده‌هایی که ما در نقاط مختلف حتی راه‌های صعب العبور داریم نشان از این مسئله است.
اما جالب است حتی پیش از اینکه ایران شیعه شود، ما می‌بینیم ایرانی‌ها عزاداری برای امام حسین (ع) انجام می‌دادند در کتاب ارزشمند النقض عبدالجلیل قزوینی رازی است که قرن ششم نوشته است که مثلاً در همدان که آن موقع اهل تسنن بوده اند عزاداری امام حسین (ع) چنان پرشور برگزار شد که قومی‌های شیعه را متعجب و شگفت زده کرد؛ لذا در فرهنگ ایران عشق به اهل بیت (ع) و احترام به امامان و امامزادگان فراوان بوده است از عصر آل بویه که عزاداری‌های امام حسین (ع) به صورت دسته‌های سینه زنی ابداع شد و در شیعه جریان پیدا کرد، این مسئله هیچگاه در ایران خاموش نشد و در دوره صفویه اوج گرفت، دوره قاجار هم با همان حالت پرشور ادامه پیدا کرد، اما با سلطنت و حکومت غاصبانه رضاخان پلید، این فرد ناپاک با حمله به شعائر دینی، عزاداری‌های امام حسین (ع) را ممنوع کرد و به تصور خودش، چون می‌دانست با زور بر مردم حاکم شده است، عزاداری‌های امام و عرض ادب به امام حسین (ع) به هر صورت در مردمی که روحیه ضد ظلم ایجاد می‌کنند و برای حکومت خودش خطرناک می‌دانست، لذا عزاداری‌ها را ممنوع اعلام کرده بود به شدت برخورد می‌کردند با سقوط رضاخان در حقیقت یک انفجاری در جامعه ایرانی پدید آمد و برای جبران مافات دوران رضاخان مردم بیشتر عشق و ارادت به اهل بیت (ع) نشان دادند. اما رژیم پهلوی می‌خواست جلوی عزاداری‌های امام حسین (ع) را بگیرد؛ لذا خیلی موارد جلوی عزاداری‌ها را با دادن مجوز‌ها می‌خواستند بگیرند، ولی به هر صورت این عزاداری‌ها و عرض ادب‌ها در انقلاب اسلامی بسیار مؤثر واقع شد و بعد از انقلاب که الحمدلله با عظمت علاوه بر شور با شعور فراوانی همراه شد.

سؤال: مسیر را طی کردیم تا رسیدیم به پیروزی انقلاب اسلامی و عزاداری‌ها و سوگواری‌ها بعد از انقلاب اسلامی، حتماً درباره شاخصه‌ها و این رنگ و بویی که پیدا کرده است با هم صحبت می‌کنیم. اشاره کردید به عشق و ارادتی که به ساحت امام حسین (ع) و همینطور اهل بیت (ع) همیشه و همواره در بین مردم ایران وجود داشته است تا رسیده است به پیروزی انقلاب اسلامی و آن شاخصه‌هایی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به خودش گرفته است.
رجبی دوانی: بله؛ همان طور که عرض کردم رژیم طاغوت از این عزاداری‌ها و عرض ادب‌ها به شدت واهمه و سعی داشت آن‌ها را تحت کنترل در بیاورد، اما وقوع انقلاب اتفاقاً باعث شد که همین عزاداری‌های امام حسین (ع) و فرا رسیدن محرم سال ۵۷، تشدید کند انقلاب را و فروپاشی رژیم طاغوت را و لذا بیشتر در سال ۵۷ عزاداری‌ها رنگ و بوی معرفتی گرفت یعنی راهپیمایی‌های بزرگ تاسوعا و عاشورای سال ۵۷ کمتر حالت احساسی داشت و بیشتر جنبه سیاسی پیدا کرد و شعار‌ها علیه حاکمیت یزدی زمان رنگ و بو گرفت وقتی انقلاب پیروز شد من یادم است که در سال اول پیروزی انقلاب برخی روی احساس اینکه باید همه مسائل را از بعد سیاسی اش دید، اعلام کردند در رسانه‌ها که عزاداری‌های امام حسین (ع) دیگر نباید به آن صورت‌ها باشد و باید فقط جنبه معرفت سیاسی و در عرصه حضور پیدا کردن داشته باشد یعنی به یک تفریطی از این جهت رسیدند که حضرت امام رضوان الله علیه با این مقابله کرد، فرمود باید عزاداری‌های امام حسین (ع) به همان صورت‌های سنتی ادامه پیدا کند. یعنی هم شور و احساس داشته باشد و هم شعور و معرفت زایی و افزایی و لذا ما می‌بینیم با همین نگاه که عزاداری‌ها پا گرفت، وقتی جنگ تحمیلی پدید آمد چقدر عزای امام حسین (ع) و عرض ادب به ساحت مقدس آن حضرت در دفاع مقدس، تأثیرگذار بود.
به جرأت می‌توان گفت آن پیروزی‌های بزرگی که در دفاع مقدس به دست آوردیم مرهون همین توسلات به امام حسین (ع) و عزاداری‌هایی که هم احساس در آن بود و هم معرفت و شعور و در بزنگاه‌های مختلف، شما ببینید در فتنه سال ۸۸ دقیقاً دشمن ارزش‌های انقلاب را هدف قرار داده بود با عوامل خائن داخلی خود و چندین ماه کشور را دچار آشوب کرده بودند، اما همین که جسارت به عزای امام حسین (ع) توسط فتنه گران صورت گرفت، چنان موجی ایجاد شد و همین حرکت باعث شد که بساط فتنه فرو بخوابد و فتنه گران رسوا شوند.

سؤال: یک تعریفی داشته باشیم از عبرت، بپردازیم به ابعاد مختلف حادثه بزرگ و باعظمت کربلا و عاشورا و آن چیزی که در ابعاد مختلف به عنوان عبرت فردی و عبرت اجتماعی می‌توانیم در زندگی امروز از آن به عنوان یک دستاورد کسب دانش کنیم و یک مروری هم داشته باشیم به عبرت‌های عاشورایی که رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی خودشان همیشه و همواره بر روی آن تأکید دارند.
رجبی دوانی: من یک توضیحی بدهم درباره دو واژه، یکی درس داریم، یکی عبرت ، اشتباهاً ما این‌ها را مترادف می‌گیریم در حالی که به یک معنا در حقیقت نیستند و هر دو آموزه هستند، اما درس آموزه‌هایی است که از حوادثی که عملکرد‌های مثبت بوده ما باید بگیریم یعنی آن گونه عمل کنیم تا رستگار شویم. عبرت آموزه‌هایی است که از حوادث منفی گرفته می‌شود، یعنی این گونه عمل نکنیم تا رستگار شویم؛ لذا وقتی می‌گوییم عبرت‌های عاشورا یعنی آن چیز‌هایی که برای ما تنبه ایجاد می‌کند و ما را متوجه می‌کند که باید به گونه‌ای عمل کنیم که اشتباه گذشتگان را مرتکب نشویم. اشاره فرمودید عبرت فردی و اجتماعی، در واقعه کربلا شخصیت‌هایی بودند که انسان‌های خوبی هم بوده اند، اما چون تحلیل درستی از اوضاع و احوال نداشتند و تحت تأثیر فضاسازی‌های دشمن قرار گرفتند به موقع به یاری حق نیامدند و لذا نام آن‌ها نه تنها در عداد رستگاران ثبت نشد، بلکه ناخواسته موجب خیانت شدند یعنی با همراهی نکردن با امام حسین (ع) به جبهه حق آسیب رساندند و به خاطر ترک کردن یاری امام حسین (ع) مورد لعن قرار گرفتند.
ما در زیارت‌های امام حسین (ع) داریم اللهم العن من ترک نصره، یعنی کسانی که ترک کردند یاری امام حسین (ع) را یا او را تنها گذاشتند، یعنی آن‌هایی که با امام جنگیدند که جای خود دارد، حتی کسانی که کوتاهی کردند و از یاری کردن امام حسین (ع) خودداری کردند مورد لعن قرار می‌گیرند یعنی آخر و عاقبت خود را در حقیقت تباه کردند؛ لذا این‌ها بعضاً فکر کرده اند که شاید دیگران هستند که امام حسین (ع) را یاری کنند ما لازم نیست وارد عمل شویم یا بخاطر فضاسازی‌های رسانه‌ای آن موقع جا زدند و فکر کردند که مثلاً خود و خانواده خودشان را از حوادث حفظ کرده اند.
سؤال: آقای دکتر بپردازیم به زمان حال مان و نکته‌ای که اشاره کردید در عملکرد خواص و انسان‌های خوبی که اگر تحلیل نداشته باشند می‌توانند آسیب زننده بر بدنه و ساختار باشند.
رجبی دوانی: خواص یعنی نخبگان کسانی که در جامعه از یک پایگاه اجتماعی برخوردار و در توده‌های مردم تأثیرگذار هستند یعنی به تعبیر دیگر مردم از آن‌ها خط می‌گیرند. فرمایشات رهبر معظم انقلاب عمدتاً ناظر بر آن‌ها است خواص بودند که با بعضاً خیانت خود و یا نداشتن تحلیل صحیح در بزنگاه قیام امام حسین (ع) یا درست عمل نکردند و به میدان نیامدند یعنی ساکت شدند در این وضعیت و یا تحت تأثیر فضایی که دشمن ایجاد کرده بود و رفتند به طرف دشمن و علیه امام وارد جنگ شدند همان طور که بیان فرمودند مردمی که بزرگانی که خودشان دعوت کننده امام حسین (ع) به کوفه بودند و نوشته بودند با همه وجود تو را یاری می‌کنیم نه تنها یاری نکردند بلکه به جنگ امام (ع) آمدند و آن فاجعه بزرگ را پدید آوردند و نگذاشتند حق حاکم شود.
اینجا اشاره کردیم عبرت فردی، یعنی افرادی که ساکت شدند و حق را یاری نکردند، مستوجب لعن و نفرین ابدی شدند و دنیا و آخرت شان تباه شد. اما یک عبرت اجتماعی هم ما از این قضیه می‌گیریم یک حدیث جالبی است از امام باقر (ع) که رهبر معظم انقلاب در این کتاب ارزشمند ۲۵۰ ساله که از بیانات ایشان فراهم شده است آورده اند من بخش اول این حدیث را منظورم است، ابوحمزه ثمالی از امام باقر (ع) روایت می‌کند که حضرت فرمودند، خدا اراده کرده بود خدا اینگونه خواسته بود که در سال ۷۰ یعنی ۷۰ سال پس از هجرت پیامبر حکومت اهل بیت (ع) محقق شود، اما وقتی که حسین (ع) کشته شد، خداوند بر خاکیان خشم گرفت و این امر را به تعویق انداخت. من اینجا از این مسئله استفاده می‌کنم به این صورت که خداوند خواسته بود در سال ۷۰ حاکمیت اهل بیت (ع) بر جهان اسلام محقق شود و بشریت از بدبختی و شقاوت بیرون بیاید. ببینید امام حسین (ع) سال ۶۰ حرکت خودش را آغاز کرد اواخر سال ۶۰ هجری، اوایل سال ۶۱ بود که به عراق وارد شدند اگر کوفیان در این قضیه درست عمل کرده بودند و خلاف آنچه در نامه‌ها نوشته بودند عمل نمی‌کردند و با امام حسین (ع) همراهی کرده بودند، سال ۶۱ امام حسین (ع) بر کوفه تسلط پیدا می‌کرد. کسی که کوفه را در اختیار می‌گرفت نیمی از ایران و عراق آن موقع را در تصرف داشت، ولی امام حسین (ع) وقتی کوفه را می‌گرفت تقریباً یک چهارم عالم اسلام به دست او می‌افتاد. سال بعد بصره آزاد می‌شد و بصره اگر به دست امام می‌افتاد نیم دیگر ایران و عراق امروز و تا خراسان دست امام حسین (ع) می‌افتاد، سال‌های ۶۳، ۶۴، ۶۵، مدینه، مکه، یمن، مصر و تا سال ۷۰ حاکمیت بنی امیه کلاً مضمحل می‌شد و امام حسین (ع) حکومت علوی، حکومت حق و الهی را تشکیل می‌داد. کوتاهی که آنجا صورت گرفت یعنی مجموعه عملکرد مردم باعث شد نه تنها حکومت حق اهل بیت (ع) ایجاد نشود که تمام بهره اش را خود مردم می‌بردند، بلکه حاکمیت پلید اموی تداوم یافت و بیچارگی و شقاوت را از حد برای مردم به ارمغان آوردند و گذشت. نکته دیگر اینکه کوتاهی در آن موقع باعث شد که بشریت در طول تاریخ ضربه بخورد یعنی اگر امام حسین (ع) به قدرت رسیده بود و این خیانت صورت نمی‌گرفت، حکومت اهل بیت تمام جهان را فرا می‌گرفت و بشریت به این شقاوت و بیچارگی امروز نمی‌افتاد.

سؤال: بیاییم درباره مراقبت‌هایی که باید انجام دهیم صحبت کنیم.
رجبی دوانی: عذر می‌خواهم، اجازه بدهید، چون اشاره کردید به امروز هم آن را وصل کنیم من اینجا این اشاره‌ای بود به گذشته که ما باید برای امروز عبرت بگیریم. به لطف الهی با قیام مردم شریف ایران در سال ۵۷ اطاعت از امام و با بهره گیری از قیام حضرت سیدالشهدا (ع) انقلاب عظیم اسلامی ما برپا شد و نظام حق ولایی حاکم شد. به رغم همه مشکلات و مسائلی که بوده، فشار‌های دشمنان، کوتاهی دستگاه‌های مختلف داخلی و بعضاً نفوذی‌هایی که برای ضربه زدن به نظام در دستگاه‌های اجرایی ما نفوذ پیدا کرده اند، اما حقیقت این نظام طوری است که مانند همان حکومت اهل بیت (ع) از حقیقت و مشروعیت برخوردار است.
دشمنان ما تمام تلاش شان را کردند که این نظام را در این ۴۵ سال به زمین بزنند، ولی به لطف الهی با بصیرت مردم موفق نشدند، اما الان درصدد هستند باور‌های مردم را از آن‌ها بگیرند و این نظام را که پشتوانه اش مردم مؤمن است به زانو در بیاورند. الان در پی این هستند که با فضاسازی‌های رسانه‌ای و بزرگنمایی مشکلاتی که وجود دارد و ایجاد بدبینی کاری را کنند که مردم در زمان اهل بیت (ع) تحت تأثیر آن فضاسازی‌ها از یاری اهل بیت (ع) عقب نشستند و خود دچار شقاوت شدند.

سؤال: عاشورایی که دشمن همه ابزارهایش را به کار گرفت برای اینکه ضربه بزند زمان حالی که دشمن همه ابزارهایش را دارد به کار می بندد برای اینکه باز هم به جامعه اسلامی ضربه بزند. می خواهیم درباره این موضوع صحبت کنیم، اما من برگردم به صحبت های رهبر معظم که انقلاب سال ۷۵ در جمع فرماندهان و نیروهای لشگر ۲۷ محمد رسول الله(ص) اشاره کردند که اگر خواص بد فهمیدند، دیر فهمیدند یا نفهمیدند و با هم اختلاف کردند معلوم است که در تاریخ کربلا تکرار خواهد شد. یک گریزی هم بزنیم به اینکه مراقبت هایی که باید در زمان حال با توجه به اینکه می خواهیم وارد جنگ ترکیبی شویم و مباحثی که می خواهیم مطرح کنیم، مراقبت هایی که باید بشود چه است؟
رجبی دوانی: در زمان قیام امام حسین(ع) شرایط به گونه ای بود یعنی فساد و تباهی حکومت یزید و بنی امیه چنان آشکار بود که مردم کوفه که جای خود دارد که آن همه نامه به امام حسین(ع) نوشتند و حضرت را دعوت کردند، شهر بصره که دومین شهر مهم عالم اسلام از نظر سیاسی، اجتماعی و نظامی محسوب می شد، شما ببینید فرمانروایش عبیدالله ابن زیاد است، ابن زیاد قبل از اینکه به کوفه بیاید، فرمانروای بصره بود و وقتی فرمان یزید آمد که زودتر از امام حسین(ع) به کوفه برسد و مانع از اتصال مردم کوفه به امام حسین(ع) شود، ۵۰۰ نفر از افراد مورد اعتماد خود را از شهر بصره دستچین کرد که با این ۵۰۰نفر برود به کوفه. جالب اینجاست تاریخ ثبت کرده است این ۵۰۰ نفر معلوم است همه تقیه می کردند که ابراز همراهی با ابن زیاد کرده بودند. در طول مسیر حدود ۶۰۰ کیلومتری بصره تا کوفه، نوشتند اینها هر کدام به بهانه هایی می خواستند سرعت ابن زیاد را کم کنند تا امام حسین(ع) زودتر از او وارد کوفه شود. می خواهم این را عرض کنم که حتی 500 نفری که مورد اعتماد عبیدالله ابن زیاد بودند اینها هم دل به این حکومت ندادند و دل به امام حسین(ع) داشتند اما ببینید که چگونه رفتار شد که نه تنها اینها حتی مردم کوفه ای که بیشتر به امام حسین(ع) شناخت داشتند هم امام را یاری نکردند و باعث چنین فاجعه ای شد.
این را ما اگر بررسی کنیم می بینیم یکی دلبستگی هایی که به دنیا در بین مردم پدید آمده بود با اینکه حق را می شناختند فکر می کردند که اگر هزینه کنند برای حمایت از حق زندگی آنها آسیب می بیند. موقعیت های اقتصادی، اجتماعی که دارند از دست خواهند داد. یکی این بود یکی هم اینکه تسلیم جوسازی های رسانه ای شدند. آنجا اعلام می کردند امام حسین(ع) آمده است وحدت مسلمان ها را به هم زده است در حالی که شما خودتان می دانستید که امام آمده است شما را نجات بدهد ولی به حدی بمباران تبلیغاتی صورت گرفت که مردم به شدت به تردید افتادند و برخی هم در عین اینکه قبول داشتند امام حسین(ع) حق است و کارش درست است ولی می گفتند چرا ما خودمان را به زحمت می اندازیم و دیگران هستند که حسین را یاری کنند. اینکه من می کشم کنار دیگران هستند عمومیت پیدا کرد لذا امام تنها ماند.
الان هم ما با چنین مسئله ای مواجه هستیم به شدت بمباران های تبلیغاتی دشمن از طریق فضای مجازی، رسانه های فراوانی که دارد واقعاً شگفت آور است. شما نگاه کنید مثلاً در رژیم خبیث انگلیس، بی بی سی یک رسانه رسمی دولتی و حکومتی آنها است. به شدت دنبال این است که از هر کاهی کوهی بسازد برای تخریب انقلاب و نظام ما. غیر از شبکه های فاسد دیگری را که به آنها میدان داده است و علیه ایران سمپاشی می کنند. یعنی حتی شبکه دولتی اینها و ما باید مراقبت داشته باشیم که تحت تأثیر فضاسازی ها قرار نگیریم و مشکلاتی را که داریم مشکلات درونی خودمان بدانیم که اینها قابل حل است وگرنه کوتاه آمدن در برابر دفاع از حق و تسلیم جو رسانه ای شدن پشیمانی های بزرگ غیرقابل جبرانی را به بار خواهد آورد.

سؤال: آقای دکتر خیلی تلاش می کنند برای اینکه باورهای ما را نشانه بروند در مقاطع زمانی مختلف از بعد از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از موضوعاتی که همیشه دنبال می کنند مخصوصاً ماه محرم عاشورا و تاسوعای حسینی اینکه امام حسین(ع) به ما چه ربطی دارد؟
رجبی دوانی: ببینید رمز همه این توطئه ها در این است که اینها دیده اند تا وقتی مردم ما یک چنین اعتقادات پاک و راسخی به اهل بیت(ع) و بخصوص به حضرت سیدالشهداء(ع) و در بزرگداشت شهادت مظلومانه آن حضرت دارند حریف این مردم نیستند و واقعاً هم حالا این نابکاران حاضر نیستند اعتراف کنند، هر کشور دیگری بود در این 45 سال فشارهای سختی که بر ایران وارد شده بود به آن کشور وارد شده بود، هر یکی از اینها کافی بود که آن حاکمیت را فرو بپاشد و کشور را دچار هرج و مرج اساسی کند ولی به لطف الهی به برکت این باورها و اعتقادات بود که تمام این توطئه ها خنثی شد. لذا اینها تلاش کردند به قول جنابعالی تازه نیست، ولی از چند سال پیش هم شروع کردند اول با شبه افکنی هایی درباره عاشورا و موارد گوناگون آن در فضای بی در و پیکر مجازی که متأسفانه ما داریم که اعتقادات جوانان را سست کنند حالا چهار تا جوان هم ممکن است فریب بخورند، ولی در این اغتشاشات اخیری که پدید آمد و یک جنگ بزرگ ترکیبی عظیمی را دشمنان که پایه ریزی کرده بودند با یک بهانه ای در سال گذشته آغاز کردند تصورشان این بود که تلاش های گذشته شان برای سست کردند اعتقادات نتیجه داده است حالا با یک بهانه ای می توانند این نظام را از پشتوانه مردمی اش خالی کنند و به اهداف شوم خودشان برسند. که اتفاقاً به لطف الهی کور خوانده اند به رغم وجود همه مشکلاتی که بود و مسائلی که از نظر معیشتی مردم با آن مواجه هستند آن اعتقادات پاک باقی مانده بود. تاسوعا و عاشورای امسال و از آغاز محرم تودهنی بزرگی به دشمنان بیرونی و خائنین داخلی بود که مردم با امام حسین(ع) عشق و پیمانی ناگسستنی دارند. امام حسین(ع) جزء باورها و اعتقادات راسخ مردم ما است. امام حسین(ع) یکی از ارکان بزرگ اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است.
این بدبخت ها چون خود دین ندارند، چون ایمان و اعتقادی ندارند، در فهم مسئله اعتقاد مردم ایران درمانده هستند. فکر کردند چهارتا بی حجابی که در جامعه ما پدید آمده است یک عده ای روی عناد و خیانت و خباثت و یک عده ای هم فریب خورده و مردم هم مثلاً با آنها کار ندارند حالا تحمل می کنند در عین اینکه به شدت ناراحت هستند، فکر کردند مثلاً این وضعیت پیش آمده است اعتقادات هم به هم ریخته است لذا با وقاحت خواهان برچیده شدن عزای امام حسین(ع) بودند که محرم امسال تودهنی محکمی به اینها زد و نشان داد که اینگونه نیست.
امام حسین(ع) از اهل بیت است و ما طبق اعتقادات مان اگر می خواهیم خدا را به درستی بشناسیم باید اهل بیت (ع) را بشناسیم. اهل بیت واسطه فیض خداوند هستند و اینکه این بدبخت ها می گویند امام حسین (ع) به ما چه ربطی دارد در حقیقت امام حسین(ع) واسطه فیض خداوند و رمز نجات و سعادت مردم ما است که الحمدلله این اعتقادات در مردم ما استوار است و تا ابد خواهد بود.

سؤال: یک جمع بندی اگر بکنیم به قول بزرگان همیشه می گویند که عاشورا و ایام محرم بزرگ ترین فرصت است برای درس گرفتن، این فرصت ها را چگونه می توانیم در حال حاضر در عاشورای حسینی و در ایام محرم امسال حاصل کنیم؟
رجبی دوانی: فرصتی که به ما می دهد این است که ما متوجه آنچه برای امام حسین(ع) پیش آمد بشویم و نگذاریم تاریخ تکرار شود. اگر مردم در زمان امام حسین(ع) به عهد و پیمان شان وفا کرده بودند جهان بشریت نجات پیدا می کرد. امروز برگزاری عزای امام حسین(ع) و گرفتن آموزه ها از قیام امام حسین(ع) به ما این درس بزرگ را می دهد که فرصت بزرگی خداوند در اختیار ما قرار داده است برقراری حکومت ولایت که این حکومت اگر به آرمان های بلند خودش برسد، باعث نه تنها نجات جامعه ایران، بلکه باعث انتشار این تفکر و این انقلاب در سطح جهانی ابتدا جهان اسلام و بعد بقیه عالم می شود و زمینه ساز ظهور امام زمان(عج) است و اگر خدایی ناکرده ما از این فرصت بهره نبریم و این ایده بزرگ نجات بشریت که آرمان بزرگ مهدوی است را پاس نداریم، خدایی ناکرده دچار شقاوتی می شویم که غیرقابل جبران است. لذا برپایی عاشوراها و برگزاری عزاداری های امام حسین(ع) همراه با معرفت و بصیرت گرفتن از آن تضمین کننده سعادت ما در دنیا و آخرت و زمینه سازی برای ظهور امام زمان(عج) خواهد شد.