دانشمندان به کمک یک ساختار نانویی، باقی مانده چرک خشک کن در آب را سریع و ساده شناسایی کردند. این حسگر زیستی جدید شبیه جعبه کوچکی است که به تلفن همراه متصل می شود.
نشان داده شده است که مقادیر باقیمانده چرک خشک کن نه تنها در فاضلاب، بلکه در آب آشامیدنی یا برخی غذا‌ها نیز وجود دارد که توانایی باکتری‌ها را برای ایجاد مقاومت در برابر آنها افزایش می‌دهد. بنابراین، دانشمندان به دنبال حسگر‌های زیستی الکتروشیمیایی سریع، ارزان، کارآمد و یکبار مصرف برای اثبات وجود آنها هستند.
این حسگر زیستی از ماده جدیدی تشکیل شده که از فلوروگرافن به دست آمده است. دیوید پاناچک از CATRIN چنین توضیح داد: «ما از طریق گروه‌های آلکین متصل به گرافن، مولکولی را که قادر به تشخیص چرک خشک کن است، بی‌حرکت کردیم . ما تصمیم گرفتیم از روشی موسوم به شیمی کلیکی استفاده کنیم که امکان اتصال دقیق و سریع مولکول‌ها را فراهم می‌کند. منحصر به فرد بودن این راهبرد نه تنها در روش، بلکه در امکان اتصال حسگر به تلفن همراه نیز نهفته است. این اندازه‌گیری‌ها را هر فردی می‌تواند مثلاً در محیط خانه یا مستقیماً در محیط کار انجام دهد.»
اثربخشی این حسگر توسط محققان بر روی آب لوله کشی، محصولات لبنی و بزاق انسان تایید شد. آنها دریافتند که این حسگر زیستی می‌تواند حتی مقادیر کمی از باقیمانده دارو در آب آشامیدنی را نسبت به حد تعیین شده توسط اتحادیه اروپا تشخیص دهد. این روش بسیار ساده است. یک الکترود حاوی نانومواد در یک محلول آلوده غوطه ور می‌شود و مقدار چرک خشک کن توسط تلفن همراه اندازه‌گیری می‌شود. تاکنون شناسایی و تجزیه و تحلیل‌های بیشتر به ابزار‌های گران‌قیمت و کارکنان آموزش دیده نیاز داشته است.