مروری بر اقدامات نهاد‌هایی مانند دیوان کیفری بین‌المللی نشان می‌دهد که رویکرد آن‌ها کاملا تحت سلطه و دستور کار غرب است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سيما، به نقل از میزان ؛ یک حزب آفریقای جنوبی اخیرا آنچه را که «سوگیری امپریالیستی» دادگاه بین‌المللی کیفری (ICC) توصیف شد، محکوم کرد.
همچنین فلسطینیان به نفاق دیوان کیفری بین‌المللی اعتراض کردند، زیرا این نهاد همچنان با رویکردی متفاوت با جنایتکاران جنگی رژیم صهیونیستی رفتار می‌کند.
دیوان کیفری بین‌المللی در طول ۲۱ سال عمر خود حتی یک حکم دستگیری برای هیچ رئیس‌جمهور آمریکا یا اروپا، نخست‌وزیر یا پادشاه به عنوان رئیس دولت صادر نکرده یا تحت پیگرد قانونی قرار نداده است.
در واقع، از زمان تاسیس در سال ۲۰۰۲، دیوان کیفری بین‌المللی در آفریقا «تثبیت» شده است؛ تا ژوئن ۲۰۲۱ همه ۴۴ نفری که از سوی دادگاه متهم شدند آفریقایی بوده‌اند و ۱۰ مورد از ۱۴ تحقیق فعال آن شامل آفریقا می‌شود.
جنایات جنگی غرب و واکنش دادگاه لاهه
این استدلال به عنوان یک دفاع کامل از آفریقا در نظر گرفته نشده است؛ بسیاری از جنایات جنگی ادعا شده در قاره آفریقا - در مناطق دیگر در «جنوب جهانی» – روی دادهاند، اما چرا باید آفریقا استثنا باشد، در حالی که جنایات جنگی و جنایات متعدد علیه بشریت و گاهی حتی بیشتر به دولت‌های غربی وابسته است؟
جنگ‌های غرب در عراق و افغانستان به تنهایی منجر به کشته شدن صد‌ها هزار نفر - برخی مطالعات حتی میلیون‌ها نفر را نشان می‌دهد - که بیشتر آن‌ها غیرنظامی بودند، شده است.
پیامد‌های این جنگ‌ها کل مناطق را بی‌ثبات کرد و به جنایات دیگری از جمله نسل‌کشی منجر شد.
هیچ یک از این موارد به طور جدی از نظر قانونی پیگیری نشده است؛ تلاش صرف برای تحقیق درباره جنایات جنگی ادعایی در افغانستان منجر به صدور فرمان اجرایی از سوی دولت آمریکا برای اعمال تحریم‌ها علیه «فاتو بنسودا»، دادستان ارشد دادگاه بین‌المللی کیفری و دیگر مقامات دادگاه شد.
اگرچه آمریکا عضو دیوان کیفری بین‌المللی نیست، متحدان غربی آن در دادگاه تضمین می‌کنند که فصل جنگ افغانستان دیگر هرگز در دیوان لاهه باز نخواهد شد.
آفریقا، خاورمیانه و آسیا – در واقع، کل «جنوب جهانی» – کاملا حق دارند که ناراحت شوند؛ با این حال، این دورویی تنها در مورد جنگ، سیاست و استثمار اقتصادی صدق نمی‌کند. این موضوع به همه جنبه‌های روابط جهانی از جمله ورزش هم می‌رسد.
روزنامه‌ها و دیگر رسانه‌ها در آمریکا، انگلیس و سراسر جهان غرب از این واقعیت که بازیکنان برجسته اروپایی در حال امضای قرارداد با باشگاه‌های ثروتمند خاورمیانه هستند، ناراحت هستند.
آن‌ها مدعی هستند که چنین معاملات سودآوری نه به نام ورزش، بلکه به نام چیزی که از آن به عنوان «شستوشوی ورزشی» یاد می‌کنند، ارائه می‌شود.
با توجه به حملات به قطر قبل، هنگام و بعد از میزبانی جام جهانی موفق در نوامبر و دسامبر ۲۰۲۲، می‌توان به این فکر کرد که آیا نویسندگان غربی کوچکترین میزان خودآگاهی دارند؟
انگلیس در عراق و افغانستان
نقش انگلیس در جنگ‌های عراق و افغانستان را به سختی می‌توان نادیده گرفت و ویرانی‌های ناشی از این جنگ‌ها حتی از سوی جریان اصلی جامعه انگلیس کاملا تأیید شده است، اما چرا برای انگلیس، کانادا و سایر دولت‌های غربی، بدون استثنا، ایجاد جدایی بین رویداد‌های ورزشی، سیاست و جنگ درست است، در حالی که چنین جدایی برای دولت‌های غیر غربی ممنوع است؟
استاندارد‌های دوگانه غربی باید در حال حاضر آنقدر واضح باشد که بتوان آن را نادیده گرفت یا بهانه کرد؛ همانطور که نویسندگان غربی به نام حقوق بین‌الملل، حقوق بشر، دموکراسی، ورزش و ... به جنگ علیه دشمنان غیر غربی خود ادامه می‌دهند، دیگر کشور‌ها نیز باید به نام برابری برای همه دست به یک حمله متقابل بزنند.