سردار فتح الله جعفری : قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل برخلاف قطعنامه‌های قبلی ذیل فصل هفت منشور ملل متحد (اصول ۳۹ و ۴۰) صادر شد یعنی موجب تحریم اقتصادی و یا حمله نظامی قدرت های جهانی علیه کشور متخلف میشد.
مجری: امروز ۲۹ تیرماه است و یادآور ۲۹ تیرماه ۱۳۶۶ است روزی که قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت. سردار فتح الله جعفری درباره قطعنامه ۵۹۸ بگویید.
سردار جعفری: قطعنامه متفاوتی است نسبت به قطعنامه‌های قبلی و منشور هفتم سازمان ملل بود شورای امنیت بود. اصل ۳۹ و ۴۰ در آن منشور هفتم این است که اگر هر کدام از طرفین این قطعنامه را نپذیرفتند قدرت‌های دیگر حق دارند که دخالت نظامی کنند و بیایند وارد جنگ بشوند یا تحریم اقتصادی کنند بنابراین شرایط در حالی که وضعیت مان از نظر نظامی خیلی خوب بود در پیروزی بودیم بسیاری از مناطق در اختیارمان بود مناطق شلمچه، فاو، جزایر مجنون و بخش زیادی از خاک عراق دست مان بود و شوروی و امریکا به نتیجه رسیدند که تمام کنند دیدند که این پیشروی مان مخصوصا که ما تقریبا در پنج شش کیلومتری شرق بصره بودیم و کاملا در کنترل مان بود بنابراین وقتی قطعنامه اعلام عراق بلافاصله پذیرفت منتهی جمهوری اسلامی قطعنامه را رد نکرد، اما این که متجاوز باید شناسایی و تنبیه شود این بند را درخواست کردیم که این کار انجام شود و جمهوری اسلامی روی این بحث هم تاکید و اصرار داشت بنابراین در تیرماه که این اتفاق افتاد در ۲۰ شهریور دبیرکل سازمان ملل آمد در ایران و با مسئولین جمهوری اسلامی و اعضای شورای عالی دفاع و رئیس جمهور ملاقات کردند و بعد هم رفتند در عراق، در عراق که رفتند صدام به ایشان گفت که ایرانی‌ها می‌خواهند من را محاکمه کنند آن جا دبیر کل گفت مگر شما متجاوزی، یعنی تجاوز را پذیرفت این‌ها می‌خواهند من را محاکمه کنند و این‌ها می‌گویند تنبیه متجاوز و زیر بار این نمی‌روند این خیلی مهم بود بعد ایشان رفتند در سازمان ملل و بیست و سوم شهریور بودند و رفتند و آن جا صحبت کردند که زمینه برای پذیرش مساعد است یعنی هم ایران قبول دارد و هم عراق قبول دارد منتهی ایران نظرش این است که متجاوز باید تنبیه شود.
در آن جا دبیر کل شفا‌ها صحبت کرد این در قطعنامه نرفت که عراق تجاوز کرده این برایمان خوب بود، ولی بعد از این خیلی فشار بر ما شد یعنی عراق شروع کرد در خلیج فارس زدن کشتی‌های نفتکش، کشتی‌های تجاری، شروع کرد زیرساخت هایمان را بزند به همه تلمبه خانه ها، پالایشگاه ها، مراکز اقتصادی.
مجری: از فرصت‌های باقی مانده اش داشت استفاده می‌کرد برای این که بتواند بیشترین میزان تخریب را داشته باشد.
سردار جعفری: فشار زیادی آورد شروع کرد شهر‌ها را زدن موشک زدن در سال ۶۶ صدام خیلی شرارت کرد علیه مان و فشار آورد. از همه این‌ها بدتر این بود که آمد سلاح شیمیایی بیشتر استفاده کرد در عملیات بدر و خیبر و والفجر ۸ کربلای ۵ شیمیایی می‌زد صحنه جنگ می‌زد عقب‌ها را می‌زد رزمندگان را می‌زد این جا سردشت را زد مردم بی گناه که ورود به جنگ ندارند روستا‌های اطراف شهر را زد روستا‌های خودش را در کردستان را زد که اتحادیه میهنی کردستان داشت آن جا کار می‌کرد بعد محکومش نمی‌کردند فشارش به آن نمی‌آوردند فضا را جوری ایجاد کرده بودند که این کار را بکند امریکایی‌ها آمدند وارد خلیج فارس شدند شوروی‌ها اخطار دادند آن‌ها هم خودشان وارد شدند بعد انگلیسی‌ها ناو آوردند یعنی اروپایی‌ها وارد شدند بنابراین یک اجماعی و فشاری علیه مان که تقریبا در وضعیت مساعدی بودیم آوردند یعنی در بهترین وضعیت بودیم که قطعنامه به تصویب رسید از نظر قدرت نظامی از نظر پیشروی داخل عراق از نظر آمادگی دفاعی و از نظر این که بتوانیم کار کنیم.
مجری: عراقی‌ها و صدام فشار را بر ایران افزایش دادند به خلیج فارس رسیدند و بعد از این اتفاقات حلبچه رقم خورد.
سردار جعفری: مین گذاری در خلیج فارس که کشتی نفت کش کویت هم روی مین رفت خیلی سر و صدا در جهان کرد و اسکورتی که آن جا انجام شد یعنی آمریکایی‌ها بزرگترین نفت کش را که بریستون بود راه انداختند با سه تا اسکورت یعنی دو طرف و پشت و جلوی آن وقتی که نفتکش روی مین رفت و آن طور منفجر شد این‌ها دیگر حرکت نکردند نفتکش را جلو انداختند که آن برود جلو و حرکت کند و با یک وحشت و ترسی شروع کردند به اسکورت نفتکش‌ها در عین حال عراق هم می‌زد قابل توجه است می‌گویم که این پنج روزی که دبیر کل سازمان ملل در ایران و عراق بود عراق هیچگونه شرارتی نکرد نه در خلیج فارس نه منطقه و نه بمباران و نه هیچ چیز کاری انجام نداد، اما درخصوص شیمیایی خبرنگار آلمانی به نام وارسه وقتی که در جزیره مجنون آمد خودش شاهد بود و بمباران شیمیایی را دید ماسک زدند .
شهدا را را در بیمارستان‌ها دید گزارشی تهیه کرد و این گزارش‌ها در یکی از روزنامه‌های خیلی مهم آلمان چاپ کرد یعنی بمباران شیمیایی عراقی‌ها کاملا رفت حتی در آلمانی که این تاسیسات را به آن داده بود خیلی سر و صدا کرد یعنی تقریبا همه کشور‌ها استفاده از سلاح شیمیایی علیه مان را در عراق محکوم کردند این واقعه مهمی بود زدن کشتی‌های تجاری و نفتکش خیلی سخت فشار آوردند.
مجری: حلبچه به اسفند ۱۳۶۶ مربوط می‌شود.
سردار جعفری: صدام چند بار در تلویزیون خودش شخصا تهدید کرد کشتی‌ها و منابع اقتصادی ایران را می‌زنیم برای ما فرق نمی‌کند که شهر بزنیم یا صحنه جنگ ۲۰ هزار جمعیت ۲۵ هزار جمعیت در شهر حلچه و روستا‌ها بود این جا مردم را زد مردم بی گناه زن و بچه و کودک. می‌خواست شهر‌های بزرگ را هم شیمیایی بزند. دستش را هم باز گذاشته بودند. امکانات خیلی وسیعی فرانسوی‌ها به آن‌ها دادند حتی ایران به فرانسه اعتراض کرد. فاو را با شیمیایی از ما گرفت آن چنان شیمیایی در منطقه زد که هیچ کس نمی‌توانست دفاعی کند و سرزمین بدون مدافع را آمد اشغال کرد بعد آمد در شلمچه این کار را کرد در منطقه بصره و در جزایر و آن فشاری که آورد ایران را مجبور کرد که قطعنامه را بپذیرد. ۲۸ تیرماه قطعنامه را پذیرفتیم.
مجری: جمع بندی بفرمایید.
سردار جعفری: بند ۵ قطعنامه می‌گوید که وقتی پذیرفته شد هیچ کسی تعرضی نکند کاری نکند، ولی بعد از پذیرش قطعنامه این‌ها دوباره حمله کردند آمدند به سمت خرمشهر تا ایستگاه حمید خیلی از مناطق مان را گرفتند چرا، حالا که ما تقریبا پذیرفتیم ۲۰ هزار اسیر از ما گرفتند مخصوص از ارتش و بعد منافقین حمله کردند این‌ها همه بعد از قطعنامه بود، بعد وضعیت مان چه شد که برویم ما سمت بصره به ما گفتند وقتی پذیرفتیم دیگه قبول کردیم و حرکتی نمی‌کنیم والا باز نمی‌توانستیم وقتی آمد بزنیم عقب و پیش روی کنیم به سمت بصره که این کار انجام نشد.