دانشمندان به روشهایی برای درمان سرطانهای درمان ناپذیر از جمله سرطان پروستات دست یافته اند.
داروی سیس پلاتین به سلولهای سرطانی بیضه، سینه، مثانه، ریه و تخمدان حمله میکند، به دی انای آنها آسیب میرساند و به طور موثر تومورها را از بین میبرد. با این حال، به دلایلی که برای دانشمندان نامشخص است، در برابر سرطان پروستات موثر نیست و بسیاری از موارد پیشرفته این بیماری به درمانهای دیگر، مانند محرومیت از آندروژن، پاسخ نمیدهند. پیش از این، پژوهشگران در نمونههای انجام شده بر روی موش نشان داده بودند که با پیشرفت بیماری، سلولهای تومور از گلیکولیز به سمت اکسیداسیون اسیدهای چرب تغییر جهت میدهند تا از رشد و تقسیم خود حمایت کنند. بنابراین، شانتا دار و همکارانش از مرکز جامع سرطان سیلوستر در دانشگاه میامی تلاش کردند روش درمانی ایجاد کنند که با هدف قرار دادن پروتئین میتوکندریایی که برای فرآیند متابولیک حیاتی است، اکسیداسیون اسیدهای چرب در سلولهای سرطانی را مهار کند و سلولها را به سیس پلاتین حساس کند.
پژوهشگران با ارزیابی نمونه برداری از ۳۸ فرد مبتلا به این بیماری، تأیید کردند که سلولهای سرطانی پروستات انسانی با استفاده از اکسیداسیون اسیدهای چرب رشد میکنند. سپس آنها چندین ترکیب پیش داروی حاوی سیس پلاتین را غربال کردند که مولکولهای مبتنی بر پلاتین را هنگام تجزیه شدن آزاد میکنند تا ببینند آیا میتوانند اکسیداسیون اسیدهای چرب را مهار کنند یا خیر. پیش داروی سیس پلاتین "پلاتین ال" که دارای یک مولکول سیس پلاتین است که از یک طرف به یک اسید چرب ۱۲ کربنه و از طرف دیگر به سوکسینات متصل است، با اتصال به پروتئین کلیدی مورد نیاز برای حمل اسید چرب با زنجیره بلند، یک پروتئین اولیه، بیشترین تأثیر را داشت، یک گام اولیه در این فرآیند متابولیک. در آزمایشها، پلاتین ال رشد سلولهای سرطانی پروستات را بیش از ۵۰ درصد در چندین رده سلولی مختلف کاهش داد. پیش داروها، داروهایی هستند که پس از ورود به بدن به شکل فعال تبدیل میشوند. پیش داروها به بهبود اثربخشی دارو کمک میکنند. آنها همچنین ممکن است برای جلوگیری از برخی عوارض جانبی طراحی شوند. پیش داروها برای تولید داروهای جدید مهم هستند.
پژوهشگران برای دستیابی به روش درمانی که بتواند به صورت خوراکی مصرف شود، پلاتین ال را در نانوذرات ساخته شده با یک پلیمر زیست سازگار که سلولهای سرطانی پروستات را هدف قرار میدهد، محصور کردند. آنها این نانوذرات را به مدلهای موش مبتلا به سرطان پروستات مقاوم به سیس پلاتین تزریق کردند و مشاهده کردند که تومورها کوچک میشوند، در حالی که تومورها در حیواناتی که با داروی سالین یا سیس پلاتین درمان میشوند رشد میکنند. علاوه بر این، موشهای تحت درمان با نانوذرات پلاتین ال وزن بدن ثابتی داشتند، نرخ بقای بیشتری داشتند و نوروپاتی محیطی را نشان ندادند. از آنجایی که این درمان بر متابولیسم اسیدهای چرب تأثیر میگذارد، که میتواند در انواع دیگر سرطانها افزایش یابد، پژوهشگران میگویند که این نوع درمان افزودنی پلاتین ال ممکن است برای سرطانهای تهاجمی و مقاوم به شیمی درمانی نیز قابل استفاده باشد.