همزمانی برگزاری نشست سالانه شورای حقوق بشر با تشدید تراژدی‌های مکرر غرق شدن قایق‌های پناهجویان در آب‌های اروپا، بی توجهی عامدانه کشور‌های غربی به عنوان استفاده کنندگان ابزاری از شورای حقوق بشر به این موضوع را بیش از پیش برجسته کرد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از میزان ؛ پنجاه و سومین نشست سالانه شورای حقوق بشر سازمان ملل در حالی برگزار می‌شود که در روز‌ها و هفته‌های اخیر «قایق‌های مرگ» یکی پس از دیگری سرنشینان خود را در اطراف اروپا به کام مرگ می‌فرستند.
به تازگی همزمان با برگزاری نشست سالانه حقوق بشر یک قایق حامل پناهجویان در نزدیکی جزیره لامپدورا ایتالیا غرق و ۴۰ پناهجو ناپدید شدند.
در همان روز دستکم ۳۹ پناهجو در پی غرق شدن یک قایق بادی حامل ۶۰ پناهجو در مسیر جزایر قناری جان خود را از دست دادند؛ هنوز آمار و اطلاعات دقیقی از شمار قربانیان قایق حادثه دیده حامل پناهجویان در سواحل یونان در هفته پیش‌تر اطلاعاتی در دست نیست، در قایق مذکور حدود ۷۵۰ پناهجو شامل ۱۰۰ کودک حضور داشتند.
شورای اروپا یک هفته پس از غرق شدن کشتی پناهجویان در سواحل یونان با انتقاد از عدم تخصیص منابع لازم برای نجات پناهجویان در دریاها، به گفتن این جمله بسنده کرد که نادیده گرفتن نقض جدی حقوق بشری پناهجویان در اروپا به سطح هشدار دهنده‌ای رسیده است.
به نظر می‌رسد فریاد‌های درخواست کمک پناهجویان در مرز‌ها و قلمرو‌های آبی اروپا هنوز به گوش شورای حقوق بشر نرسیده و این نهاد حقوق بشری همچنان گوش به سیاسی کاری‌ها و غرض ورزی‌های کشور‌های غربی دارد.
ماجرا زمانی سیاه‌تر می‌شود که رسانه‌های غربی در پی غرق شدن زیر دریاپیمای «تایتان» با ۵ سرنشین ثروتمندش به شکلی ویژه به پوشش این خبر پرداختند و در پاسخ منتقدان مدعی شدند که میان قایق‌های حامل پناهجویان که دست به اقدامی غیر قانونی زده اند، با «تایتان» که در اقدامی قانونی تفریحی دچار حادثه شد، تفاوت وجود دارد.
آنچه سیاستمداران و رسانه‌های غربی از گفتن و حتی اشاره به آن خودداری می‌کنند، دلیل پا گذاشتن مهاجران و پناهجویان به مسیر مخاطره آمیز مهاجرت غیرقانونی و سوار شدن بر قایق‌های مرگ است.
می‌توان گفت که دلیل چنین اقدامی از سوی پناهجویان، پیامد‌های سوء و مرگبار سیاست‌های کشور‌های غربی در سرزمین‌های مادری آن هاست که مرگ، فقر، قحطی و جنگ را برای این افراد به ارمغان آورده و سبب آوارگی آنان شده است.
باید توجه داشت که همین کشور‌های غربی در سال‌های اخیر تمام تلاش خود را به کار بسته اند تا برای تحت فشار قرار دادن کشور‌های مستقل، شورای حقوق بشر را مانند نهاد سلفش تحت کنترل خود دربیاورند.
موضع گیریها، بیانیه ها، گزارش‌ها و قطعنامه شورای حقوق بشر در این سال‌ها موید این ادعاست؛ بنابراین دور از انتظار نیست که شورای حقوق بشر در میانه صدای بلند ادعا‌های حقوق بشری مدعیان دروغین حقوق بشر صدای ضعیف و بی حامی پناهجویان در حال غرق شدن در آب‌های اروپا را نشنیده و تصاویر هولناک این تراژدی‌ها را نبیند.
اما آنچه که شورای حقوق بشر به آن توجه ندارد، این است که در سکوت مرگبار این نهاد با هدف بلندتر شنیده شدن سروصدا‌های کشور‌های غربی، صدای جنایت علیه پناهجویان بیش از هر زمان دیگری به گوش جهانیان می‌رسد.