مدیر مؤسسه فرهنگی کانون اندیشه ناب با بیان این که طی سال‌های گذشته مدام واژه تهاجم فرهنگی را شنیده‌ایم، تأکید کرد که هیچ مقابله‌ای با این پدیده صورت نگرفته است.
وی افزود: تا سال‌ها دارای ادبیاتی غنی بودیم و مفاخر ادبی ایران بی‌هیچ رسانه‌ای، در زمان حیات خود افرادی بسیاری بااهمیت و تأثیرگذار بودند؛ سعدی، حافظ، مولانا و فردوسی از جمله این بزرگان هستند که نشان از قدرت فرهنگی ما دارد.
داوودی پور ادامه داد: در ادوار مختلف تاریخی مقابله‌هایی بر اساس سلحشوری داشته‌ایم و اگر امروز این‌ها به ما رسیده است، ناشی از ماندگاری در ادبیات ماست.
شاهنامه فردوسی مملو از این سلحشوری‌هاست و اقشار مختلف در آن درگیر شده‌اند و این رویه همواره ادامه‌دار بوده و صداقت، فروتنی و فتوت جز داده‌هایی بود که نسل به نسل و سینه‌به‌سینه انتقال داشته است.
وی در مصاحبه با رادیو گفتگو یادآوری کرد که اکثر مردم ما خیام را به‌عنوان یک شاعر می‌شناسند و شاید کمتر کسی او را گردآورنده تقویم شمسی بدانند که نشان از نفوذ ادبیات در فرهنگ و جامعه ایرانی دارد.
داوودی پور ادامه داد: در اکثر مراسمات ما ایرانی‌ها حافظ حضور دارد و از بوستان و گلستان سخن به میان می‌آید و شاهنامه هرچند مظلوم واقع شده باشد، اما باز هم سخن از نقالی فردوسی و داستان‌های سلحشوری است.
جنگ تحمیلی ما نیز سراسر از سلحشوری‌هایی بود که اقوام مختلف را در بر می‌گرفت؛ چون از مشارکت عمومی بهره بردیم، ولی نتوانستیم از این داده استفاده نماییم.
وی با بیان این که اقوام ما همواره زیر یک پرچم بودن را تجربه کرده‌ایم، گفت: اگر با اقوام مختلف صحبت کنیم، هیچ‌کس حاضر نیست از ذیل یک پرچم خارج شود.
مدیر مؤسسه فرهنگی کانون اندیشه ناب در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفتگو تأکید کرد که ادبیات ایران به حکومت‌ها وابستگی ندارد و کج‌کاری و کم‌کاری‌ها هیچ لطمه‌ای به ادبیات کهن ایران وارد نمی‌کند؛ ولی باید دید آیا خود به این ادبیات نیاز داریم یا خیر!
داوودی پور ادامه داد: ما هنوز نپذیرفته‌ایم که به این ادبیات نیاز داریم و ادبیات کهن ایران نیازی به ما ندارد؛ ادبیات بر سر جای خود هست و جامعه فرهنگی خود را داراست و مرز‌های فرهنگی را حفظ کرده است.
وی خاطرنشان کرد: تمام کشور‌ها به گذشته خود رجوع می‌کنند، ولی گذشته‌ای همچون ما دارا نیستند؛ مثال آن بازی‌های جام جهانی سال گذشته در نروژ بود که در زمان تقسیم مدال، لباس ملت‌های مختلف بر تن کرده بودند.
در جام جهانی قطر نیز یک آرژانتینی کاپ قهرمانی با لباس عربی بلند کرد و ازاین‌رو در می‌یابیم که ما باید از داده‌های فرهنگی خود استفاده نماییم؛ ولی با وجود تأکیدات، کسی به این مهم توجه نمی‌کند؛ چراکه هنوز اصلِ موضوع پذیرفته شده نیست.
داوودی پور با بیان این که فرهنگ برای توسعه اصلی مهم است که باید پذیرفته شود، اظهار کرد: ما همواره با تهاجم فرهنگی روبه‌رو بودیم و این واژه را شنیده‌ایم؛ اما چه مقابله‌ای با آن صورت‌گرفته است؟
وی اضافه کرد: دلیل این مسئله نبود و توجه ناکافی به مقوله فرهنگی است.