اگر چه آسپرین قابلیت رقیق کردن خون را دارد، مصرف طولانی مدت آن می‌تواند به افزایش خطر کم خونی کمک کند.
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، پیش از این و در باور عمومی این موضوع به شدت پذیرفته شده بود که بهتر است افراد میانسال و مسن برای اجتناب از غلظت خون و کاهش خطر سکته، به طور مداوم از آسپرین استفاده کنند. یافته‌های جدید، اما نشان می‌دهد: اگر چه آسپرین قابلیت رقیق کردن خون را دارد، اما مصرف سرخود و دائمی آن خطرات جانبی متعددی را در پی خواهد داشت.
تیمی متشکل از ۱۵ محقق استرالیا، نیوزلند و ایالات متحده در مطالعات جدید خود دریافتند: مصرف آسپرین با دوز پایین، سطح فریتین، پروتئین خون در سلول‌های حاوی آهن را کاهش داده و منجر به کم خونی می‌شود.
محققین درباره یافته‌های فوق می‌گویند: مصرف طولانی مدت آسپرین می‌تواند به افزایش خطر کم خونی کمک کند. طبق یافته‌های ما، این اولین کارآزمایی پیشگیری در مقیاس بزرگ است که تأثیر مصرف طولانی مدت آسپرین با دوز پایین را بر روی کم خونی بررسی می‌کند.
ژوئه کی مک کولیتن (Zoe K. McQuilten) سرپرست این تیم مطالعاتی از دانشگاه موناش در ملبورن، در این رابطه افزود: اگرچه خطر خونریزی آشکار ناشی از آسپرین به خوبی مشخص شده است، اما مطالعات بسیار کمی تاثیر آسپرین را بر کم خونی، به ویژه در جمعیت‌های مسن‌تر اندازه گیری کرده اند. به طور کلی علائم کم خونی و فقر آهن یا داشتن گلبول‌های قرمز بسیار کم، شامل احساس خستگی، ضعف یا سرگیجه، و پوست رنگ پریده و سردی دست و پا است.
به گفته بنیاد غیرانتفاعی پارسموس، علائم دیگر کم خونی عبارتند از: سردرد، پا‌های متورم، سندرم پای بی قرار و مو و ناخن خشک و شکننده.
محققان خاطرنشان کردند: حدود ۵۰ درصد از افراد مسن در ایالات متحده به دلایل پیشگیرانه، از جمله آنچه معمولاً رقیق کردن خون برای مقابله با بیماری‌های قلبی عروقی و جلوگیری از سکته مغزی نامیده می‌شود، آسپرین مصرف می‌کنند.
اگر چه به طور کلی مصرف آسپرین می‌تواند به جلوگیری از لخته شدن خون پس از جراحی استخوان‌های شکسته کمک کند، اما گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده در سال گذشته توصیه کرد که از مصرف آسپرین با دوز پایین برای پیشگیری اولیه از بیماری قلبی عروقی در بزرگسالان ۶۰ ساله و بیشتر جلوگیری شود.
طی این تحقیق جدید، محققان دانشگاه موناش تجزیه و تحلیل جدیدی از کارآزمایی آسپرین با عنوان ASPRESS در فاصله سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ انجام دادند و برای برخی از افراد مورد مطالعه از دارونما استفاده کردند. این مطالعه از نوع دوسوکور بود، به این معنی که محققان نمی‌دانستند چه کسی آسپرین را دریافت می‌کند و چه کسی از بین افراد مورد مطالعه از دارونما استفاده می‌کند.
در این مطالعه ۱۹ هزار و ۱۱۴ نفر مشارکت داشتند و در طول کارآزمایی، هموگلوبین سالانه آن‌ها اندازه گیری شده و فاکتور فریتین این افراد نیز در ابتدا و سه سال پس از شروع این مطالعات مجددا مورد ارزیابی قرار گرفت.
داده‌ها نشان داد که خطر ابتلا به کم خونی در بین افرادی که برای دریافت دوز پایین آسپرین تعیین شده بودند، بیست و سه و نیم درصد بود.
منبع: Annals of Internal Medicine
مترجم: فاطمه کردی