امام محمد تقی علیه السلام در آخر ماه ذالقعده سال ۲۲۰ هجری قمری به شهادت رسیدند.
امام جواد (ع) هنگام شهادت تنها ۲۵ سال سن داشتند و جوانترین امامان شیعه هستند.
پیکر پاک امام در کنار جد بزرگوارشان حضرت موسی بن جعفر (ع) در قبرستان قریش در بغداد به خاک سپرده شد. بارگاه ملکوتی این دو پیشوای معصوم به کاظمین معروف است و هم اکنون زیارتگاه و کعبه آمال شیفتگان حق و دوستداران مکتب امامت و ولایت است.
کنیه ایشان ابوجعفر ثانی است و ملقب به جواد و ابن‌الرضا بودند. ملقب شدن ایشان به جواد را به دلیل کثرت بخشش و احسان امام دانسته‌اند.
امام جواد ۱۷ سال امامت کردند که با حکومت مأمون عباسی و معتصم عباسی همزمان بود.
ارتباط امام جواد (ع) با شیعیان بیشتر از طریق وکیلانش و از طریق نامه‌نگاری انجام می‌شد. در دوره امامت ایشان فرقه‌های اهل حدیث، زیدیه، واقفیه و غلات فعالیت داشتند؛ امام جواد (ع) شیعیان را از عقاید آنان آگاه و از نماز خواندن پشت سر آن‌ها نهی می‌کردند.
احمد بن ابی‌نصر بزنطی، صفوان بن یحیی و عبدالعظیم حسنی از جمله اصحاب امام بودند.
در منابع شیعی، مناقب و کرامات متعددی همچون سخن گفتن هنگام تولد، طی‌ُالارض، شفادادن بیماران و استجابت دعا برای امام جواد (ع) نقل شده است.
آثار فراوانی درباره امام نهم به زبان‌های مختلف منتشر شده است که در برخی کتاب‌شناسی‌ها تا ۶۰۵ اثر شامل کتاب، مقاله و پایان‌نامه گرد‌آوری شده است. وفاة الامام الجواد، مسند الامام الجواد، موسوعة الامام الجواد علیه‌السلام، الحیاة السیاسیة للامام الجواد و حیاة الامام محمد الجواد از جمله این آثار است.