فرا رسیدن سالروز شهادت نهمین ستاره آسمان امامت و ولایت حضرت امام جواد (ع) بر همه مومنان وشیعیان تسلیت باد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مازندران، شهادت امام جواد علیه السلام، فرزند امام رضا علیه السلام و نهمین پیشوای شیعیان در آخرین روز ماه ذیقعده اتفاق افتاد.
تولد و دوران امامت حضرت
امام محمد بن علی (ع) معروف به جواد الائمه (ع)، تقی و جواد و مکنی به ابوجعفر ثانی در دهم رجب دیده به جهان گشود. نام پدرش امام علی بن موسی الرضا (ع) امام هشتم شیعیان و مادرش خیزران است. امام محمد تقی (ع) پس از شهادت پدرش امام رضا (ع) در سال ۲۰۳ قمری، مقام بلند امامت را از هشت سالگی بر عهده گرفت و به مدت ۱۶ سال هدایتگر مومنان در جامعه اسلامی با راستی و درستی به مقصد عالی مقام انسانی بود.و مکتب علمی، اجتماعی شیعه را جلوه خاص بخشید. و مأمون عباسی (هفتمین خلیفه سلسله عباسیان) پس از شهادت امام رضا (ع) از امام جواد (ع) دلجویی کرد و دخترش ام الفضل را به عقد وی درآورد.
چگونگی شهادت:
تلاش‌های چشمگیر حضرت امام جواد ع درتبیین حقایق دین، عباسیان را آنچنان غافلگیر کرد که نتوانستند حضرت را تحمل کنند و معتصم، خلیفه عباسی و جعفر، پسر مأمون، سمی را در انگور تزریق کردند و برای ام فضل فرستادند. ام فضل نیز آن را در میان کاسه ای گذاشت و جلو امام جواد علیه السلام نهاد و از آن انگور بسیار توصیف کرد. سرانجام آن حضرت از انگور خورد و طولی نکشید که آثار سم را در خود احساس کرد. در همان حال ام فضل پشیمان شد و گریه کرد. حضرت به او فرمود: «چرا گریه می کنی؟ اکنون گریه تو سودی ندارد. این را بدان که به سبب این جنایت، به چنان دردی مبتلا می شوی که هرگز علاج ندارد و چنان به تنگدستی افتی که جبران پذیر نباشد». بر اثر نفرین آن حضرت، ام فضل به دردی بیمار شد که همه اموالش را در راه معالجه آن مصرف کرد، ولی سودی نبخشید و با نکبت بارترین وضع به هلاکت رسید. برادرش جعفر نیز در حال مستی به چاه افتاد و جسد بی جانش را از چاه بیرون آوردند. امام جواد علیه السلام در کنار جدش امام کاظم (ع) در مقابر قریش شهر بغداد - که امروز به آن کاظمین می گویند - دفن شد.
درس‌هایی از امام جواد علیه السلام
دوستی پایدار
انسان اجتماعی آفریده شده است و برای زندگی در جامعه و نیز برآوردن نیاز‌های خود، باید دوستان و همراهانی داشته باشد. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند: «برادران و دوستان راستین به دست آر، تا در پناهشان زندگی کنی که آنان در آسایش زیورند و در هنگام سختی، ساز و برگ [و یاور]». اخلاق پسندیده موجب می‌شود انسان، دوستان مناسب و پایداری بیابد. امام جواد علیه السلام در این باره می‌فرمود: «دوست را با سه ویژگی به دست می‌آورند: انصاف در معاشرت، هم دردی [با دیگران]در خوشی و ناخوشی، و داشتن قلبی پاک و سالم [از گناهان]».
آزمون بزرگ
گزینش دوست، فراروی همه مردم، به ویژه نوجوانان و جوانان است. حال اگر رفاقت، با آزمودن دوست همراه باشد و به ایمان، اخلاق نیکو و وفاداری او یقین شود، دوستی پایدار می‌ماند؛ چنان که امام علی علیه السلام فرمود: «هر که پس از نیک آزمودن، برادری و دوستی برگیرد، ارتباطش پایدار می‌ماند و دوستی اش استوار می‌شود». پس اگر در این کار سستی شود، زیان دنیوی و اخروی را در پی خواهد داشت. امام جواد علیه السلام در این باره می‌فرمود: «هر کس پیش از آزمودن کسی به او اطمینان کند، خود را در معرض هلاکت و عاقبت رنج آلود قرار داده است».
دوستان ناباب، آینده انسان را در زندگی و اشتغال به خطر می‌اندازند. رفاقت با آنان، هم موجب می‌شود انسان اخلاق ناپسندشان را بگیرد و هم خود آن‌ها در دوستی خیانت می‌کنند و از پشت به دوست خود خنجر می‌زنند. امام جواد علیه السلام در این باره می‌فرمود: «از دوستی با شخص شرور بپرهیز که، چون شمشیرِ برهنه است؛ منظره اش نیکو و اثر زخمش نازیباست».
اثر هم نشین
انسان‌ها در روابط اجتماعی خود از اخلاق و رفتار نیک یا بد همکاران و دوستان خود تأثیر بسیار می‌گیرند. امام جواد علیه السلام در این باره می‌فرماید: «خوی بد در همراهی با بیخردان، و نیکویی اخلاق در همنشینی با خردمندان است».