سوئیس در قرن نوزدهم تا اواسط قرن بیستم، کشوری بود که سالیانه شمار زیادی از کودکان آن برای انجام کار‌های سخت در مزارع یا بردگی، به فروش می‌رسیدند.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ به نقل از پایگاه اینترنتی مجله میم، سوئیس کشوری که ساکنان آن در رفاه، سعادت و آرامش اقتصادی زندگی می‌کنند، چند دهه پیش در شرایط کنونی نبود. بلکه کشور فقیری بود که در آن سالیانه صد‌ها کودک برای کار‌های سخت و بردگی به فروش می‌رسیدند. اما داستان از چه قرار است؟
در طول قرن نوزدهم تا اواسط قرن بیستم، سوئیس از فقر شدید رنج می‌برد. در این کشور هزاران کودک به فروش می‌رسیدند و وادار به کار کردن در مزارع و منازل می‌شدند. آمار‌های دقیقی از کودکانی که بردگی کردند، وجود ندارد. اما بی بی سی در گزارشی، اسنادی ارائه کرد که نشان می‌دهد صرفا در یک سال در دهه ۳۰، در حدود ۳۰ هزار کودک در این کشور به فروش رسید.
حکومت سوئیس با ادعای حمایت از کودکان، در سرنوشت آن‌ها مداخله کرد. شهرداری‌ها آن‌ها را به سبب یتیم بودن، فقر یا تولد غیر قانونی می‌گرفتند و در مزایده‌های علنی به فروش می‌رساندند یا آن‌ها را به مقامات تحویل می‌دادند و به این ترتیب، سفر دردناک این کودکان آغاز می‌شد. شهرداری‌ها آن‌ها را وادار به انجام کار‌های سخت در منزل می‌کردند و هر قدر که سنشان بیشتر می‌شد، وظایف آن‌ها هم سخت‌تر می‌شد تا اینکه در نهایت برای کار به مزارع منتقل می‌شدند.
با توجه به نگاه‌های حقارت آمیز به کودکان و خانواده‌های آن‌ها و دادن لقب‌های زشت به آن‌ها مانند کودک برده و کودک خدمتکار، احساس ننگ و بدبختی، این کودکان را دنبال می‌کرد.
پس از پایان جنگ جهانی دوم، سوئیس شاهد شکوفایی اقتصادی و اجتماعی بود و به تدریج از بکارگیری کودکان برای انجام کار‌ها دست برداشت. به خصوص پس از آنکه در سال ۱۹۷۸، لایحه‌های ویژه کودکان در این کشور اجرایی شد.
سوئیس سال ۲۰۰۶ از هزاران شهروند به سبب سوء استفاده از کودکی آن‌ها عذرخواهی کرد. اما این عذرخواهی به از بین رفتن درد و رنج‌ها از اذهان آن‌ها منجر نشد و این دوره شرم آور در تاریخ سوئیس را پاک نکرد.