سازمان فضایی ناسا به تازگی ویدئویی از مقایسه ۱۰ سیاهچاله پرجرم منتشر کرده است که نشان می‌دهد چگونه برخی از این سیاهچاله‌ها قادرند به سادگی کل کهکشان ما را در خود محو کنند.
بی اطلاعی ما از فرایند داخلی سیاهچاله‌ها به این دلیل است که ماده با نزدیک شدن به سیاهچاله، شتاب می‌گیرد و انرژی ساطع می‌کند. این فرایند یک حلقه روشن در اطراف سیاهچاله ایجاد می‌کند و به دلیل نحوه پیچش فضا- زمان اجسام بزرگ، ما یک سایه در داخل این حلقه می‌بینیم که تقریباً دو برابر قطر خود سیاهچاله است.
محققان تخمین می‌زنند، ۴۰ میلیارد میلیارد سیاهچاله در کیهان وجود دارد، اما سیاهچاله‌هایی که تاکنون کشف کرده ایم از اندازه نسبتا کوچک (سه برابر جرم خورشید) تا سیاهچاله‌های ابر پرجرم متغیر هستند که جرمی ده‌ها میلیارد بیشتر از خورشید دارند.
در این ویدئو سیاهچاله‌ها بر اساس اندازه سایه هایشان مرتب شده اند. کوچکترین سیاهچاله برجسته در مرکز کهکشانی به نام ۱۶۰۱+۳۱۱۳ قرار دارد و جرم آن ۱۰۰ هزار برابر خورشید است. سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری، Sagittarius A نام دارد و از نظر اندازه متوسط، برابر با جرمی حدود ۴.۳ میلیون برایر خورشید است.
بزرگترین سیاهچاله این ویدئو، TON ۶۱۸، نام دارد و برابر با ۶۰ میلیارد خورشید است. سایه این سیاهچاله به قدری بزرگ است که نور یعنی سریعترین پدیده در کیهان، دو هفته طول می‌کشد تا از یک طرف آن به طرف دیگر برسد.
برای درک بهتر این موضوع کافی است تصور کنید نور می‌تواند فاصله خورشید تا نپتون، دورترین سیاره منظومه شمسی را تنها در چهار ساعت طی کند.