داستان بلند دوئل، نوشته جوزف کنراد در ۱۳۳ صفحه از سوی انتشارات خوب منتشر شد و وارد بازار کتاب شد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما استان خوزستان، دوئل روایتی گیرا از زندگی ۲ مرد به نام‌های فرو و دوبر است که خود را درگیر یک دشمنی طولانی‌مدت می‌بینند که سال‌ها به طول می‌انجامد و چندین دوئل را دربرمی‌گیرد. داستان در دوران ناپلئون در فرانسه می‌گذرد و سبک نگارش کنراد فریبنده و احضارکننده است و خواننده را به زمان و مکانی دیگر فرامی‌خواند.
یکی از مسائل برجسته‌نما در کتاب «دوئل» نحوه ارائه شخصیت‌ها و انگیزه‌هایی است که کنراد در دل کاراکترهایش کاشته، هر ۲ کاراکتر اصلی، فرو و دوبر، پیچیده و چندوجهی هستند و خواننده با این تصور درگیر می‌شود که چیزی بیش از آنچه به چشم می‌آید و خوانده می‌شود برایش باقی می‌ماند. این مورد را می‌توان در مورد دیگر شخصیت‌های داستان نیز به کار برد که همگی کاملا تحقق‌یافته و به خوبی ترسیم شده‌اند.
یکی دیگر از جنبه‌های قابل توجه در «دوئل» شیوه‌هایی است که کنراد از طریق آن مفهوم افتخار را طرح‌ریزی می‌کند. شخصیت‌ها در طول داستان با احساسی از افتخار همراه هستند و گویی به وسیله آن هدایت می‌شوند. ایده دوئل نیز راهی برای آن‌ها برای دفاع از شرافت و حفظ اعتبارشان است. برخورد کنراد با این موضوع ظریف و درخور تأمل است و او به خوبی به بررسی راه‌های مختلفی می‌پردازد که افتخار می‌تواند هم منبع قدرت و هم منبع ضعف باشد.
«دوئل» اثر ادبی درخشانی با داستان‌سرایی عالی کنراد است که در آن به بررسی روح انسان در زمانه جنگ‌هایی که سراسر اروپا را فرا گرفت می‌پردازد.
ناشر در معرفی این کتاب نوشته است:
«دوئلی که ستوان گابریل فرو انجام می‌دهد از پی ماجرایی باورنکردنی به دوئلی با یکی دیگر از افسران ارتش بناپارت منجر می‌شود که به دلیلی ناشناخته برای کل ارتش شانزده سال طول می‌کشد. سلسله رویارویی‌های دو ستوان فرو و دوبر در بستر جنگ‌هایی که کل اروپا را به آتش کشید مقیاسی است برای تعارض مردمان سراسر اروپا. شخصیت‌پردازی استثنایی و زبان خاص کنراد سطح این رمان را از رمانی پرماجرا و هیجان‌انگیز به مراتب فراتر می‌برد.»
جوزف کنراد که با نام تئودور جوزف کنراد کوژنیوسکی در لهستان اشغال شده توسط نیرو‌های روس در سال ۱۸۵۷ به دنیا آمد در جوانی به قمار و شرط‌بندی علاقه داشت. کنراد جوان در سال ۱۸۷۸ و در زمانی که به خاطر این شرط‌بندی‌ها بدهی‌های زیادی به بار آورده بود تصمیم گرفت با شلیک به سینه‌اش خودکشی کند. گلوله، اما به قلب او اصابت نکرد و کنراد ۴۶ سال دیگر به زندگی‌اش ادامه داد. او توانست در طول این فرصت دوباره برای زندگی به یکی از مهم‌ترین نویسندگان نسل خود تبدیل شود و آثاری با نام «دل تاریکی»، «لرد جیم»، «نوسترومو» و «مأمور سری» را خلق کند و تحسین منتقدان، نویسندگان و مخاطبان را برانگیزد.