این مطالعه نشان می‌دهد که اسید آمینه تائورین، می‌تواند اکسیر زندگی در درون ما باشد که به ما کمک می‌کند زندگی طولانی‌تر و سالم تری داشته باشیم.
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، بر اساس مطالعه جدیدی که محققان کلمبیا انجام شد و ده‌ها محقق در سراسر جهان در آن شرکت داشتند، کمبود تائورین (taurine)، ماده مغذی که در بدن تولید می‌شود و در بسیاری از غذا‌ها یافت می‌شود، عامل پیری در حیوانات است.
همین مطالعه همچنین نشان داد که مکمل‌های تائورین می‌توانند روند پیری را در کرم‌ها، موش‌ها و میمون‌ها کاهش دهند و حتی می‌توانند طول عمر سالم موش‌های میانسال را تا ۱۲ درصد افزایش دهند. این مطالعه در ۸ ژوئن در Science منتشر شد.
رهبر این مطالعه، ویجی یاداو، استادیار ژنتیک و توسعه در کالج پزشکان و جراحان واگلوس دانشگاه کلمبیا می‌گوید: در ۲۵ سال گذشته، دانشمندان در تلاش بوده اند تا عواملی را بیابند که نه تنها به ما اجازه می‌دهد طولانی‌تر زندگی کنیم، بلکه طول سلامتی و زمانی که در دوران پیری سالم می‌مانیم را نیز افزایش دهد.
این مطالعه نشان می‌دهد که تائورین می‌تواند اکسیر زندگی در درون ما باشد که به ما کمک می‌کند زندگی طولانی‌تر و سالم تری داشته باشیم.
مولکول‌های ضد پیری در بدن ما
طی دو دهه گذشته، تلاش‌ها برای شناسایی مداخلاتی که سلامتی را در دوران سالمندی بهبود می‌بخشد، تشدید شده است، زیرا افراد طولانی‌تر زندگی می‌کنند و دانشمندان آموخته‌اند که فرآیند پیری قابل دستکاری است.
بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که مولکول‌های مختلفی که از طریق جریان خون حمل می‌شوند با پیری مرتبط هستند. مشخص نیست که آیا این مولکول‌ها به طور فعال فرآیند پیری را هدایت می‌کنند یا فقط مسافرانی هستند که برای سوار شدن به سلول‌های خونی به آنجا می‌روند. اگر یک مولکول محرک پیری باشد، بازگرداندن سطوح جوانی آن پیری را به تاخیر می‌اندازد و طول عمر را افزایش می‌دهد و سال‌های بیشتری را در سلامتی سپری می‌کنیم.
تائورین یک ماده مغذی است که در برخی غذا‌های خاص مثل ماهی، صدف، مرغ، بوقلمون و گوشت گوساله یافت می‌شود. به علاوه این ماده به‌صورت طبیعی در برخی از بافت‌های بدن انسان از جمله کبد تولید می‌شود و برای عملکرد سیستم عصبی مرکزی، ایمنی، بینایی و باروری بدن انسان اهمیت بالایی دارد.
تائورین اولین بار در طول تحقیقات قبلی او در مورد پوکی استخوان مورد توجه یاداو قرار گرفت که نقش تائورین در ساخت استخوان را آشکار کرد. تقریباً در همان زمان، سایر محققان دریافتند که سطح تائورین با عملکرد سیستم ایمنی، چاقی و عملکرد سیستم عصبی مرتبط است.
یاداو می‌گوید: ما متوجه شدیم که اگر تائورین تمام این فرآیند‌هایی را که با افزایش سن کاهش می‌یابد تنظیم می‌کند، شاید سطح تائورین در جریان خون بر سلامت کلی و طول عمر تأثیر بگذارد.
ابتدا، تیم یاداو سطوح تائورین را در جریان خون موش‌ها، میمون‌ها و انسان بررسی کردند و دریافتند که فراوانی تائورین با افزایش سن به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. در انسان، سطح تائورین در افراد ۶۰ ساله تنها حدود یک سوم میزان تائورین در افراد پنج ساله بود.
یاداو می‌گوید: این زمانی بود که ما شروع به پرسیدن این سوال کردیم که آیا کمبود تائورین عاملی برای روند پیری است یا نه، و آزمایش بزرگی را با موش‌ها انجام دادیم.
محققان کار خود را با نزدیک به ۲۵۰ موش ماده و نر ۱۴ ماهه (از نظر معادل سنی در انسان حدود ۴۵ سال است) آغاز کردند. محققان هر روز به نیمی از آنها یک بولوس (تکه‌ای خوراکی) تائورین یا یک محلول کنترل می‌خورد. در پایان آزمایش، یاداو و تیمش دریافتند که تائورین میانگین طول عمر را ۱۲ درصد در موش‌های ماده و ۱۰ درصد در نر‌ها افزایش می‌دهد. برای موش ها، این به معنای سه تا چهار ماه اضافی، معادل حدود هفت یا هشت سال انسانی بود.
مکمل تائورین در میانسالی باعث بهبود سلامت در دوران پیری می‌شود
یاداو برای اینکه بفهمد چگونه تائورین بر سلامتی تأثیر می‌گذارد، محققان در زمینه پیری را با این پژوهش همراه کرد تا تأثیر مکمل تائورین را بر سلامت و طول عمر در چندین گونه بررسی کنند. این متخصصان پارامتر‌های مختلف سلامتی را در موش‌ها اندازه‌گیری کردند و دریافتند که در دو سالگی (۶۰ سال انسانی)، حیواناتی که به مدت یک سال به آنها مکمل تائورین داده شده بود، تقریباً از هر نظر سالم‌تر از همتایان خود بودند که این درمان را دریافت نکرده بودند.
محققان دریافتند که تائورین افزایش وزن مرتبط با سن را در موش‌های ماده (حتی در موش‌های یائسه) سرکوب می‌کند، مصرف انرژی را افزایش می‌دهد، توده استخوانی را افزایش می‌دهد، استقامت و قدرت عضلانی را بهبود می‌بخشد، رفتار‌های شبه افسردگی و اضطرابی کاهش می‌دهد و کاهش مقاومت به انسولین را بهبود می‌دهد، همچنین تقویت سیستم ایمنی، از جمله مزایای دیگر آن بوده است.
یاداو می‌گوید: ما نه تنها متوجه شدیم که حیوانات دریافت کننده تائورین بیشتر عمر می‌کنند، بلکه متوجه شدیم که آنها زندگی سالم‌تری دارند.
در سطح سلولی، تائورین بسیاری از عملکرد‌ها را بهبود می‌بخشد که معمولاً با افزایش سن کاهش می‌یابد: این مکمل تعداد سلول‌های زامبی (سلول‌های قدیمی که باید بمیرند، اما در عوض باقی می‌مانند و مواد مضر آزاد می‌کنند)را کاهش داد، همچنین موجب افزایش بقا پس از کمبود تلومراز و افزایش تعداد سلول‌های بنیادی موجود در برخی بافت‌ها شد که می‌تواند به بهبود بافت‌ها پس از آسیب کمک کند. همچنین عملکرد میتوکندری را بهبود بخشید، آسیب DNA را کاهش داد و توانایی سلول‌ها را برای درک مواد مغذی بهبود بخشید.
مکمل‌های تائورین اثرات مشابهی نیز بر سلامتی میمون‌های رزوس میانسال داشت که به مدت شش ماه روزانه این مکمل‌ها را دریافت کردند. تائورین از افزایش وزن آنها جلوگیری کرد، گلوکز خون ناشتا و نشانگر‌های آسیب کبدی را کاهش داد، تراکم استخوان را در ستون فقرات و پا‌هایشان افزایش داد و سلامت سیستم ایمنی آنها را بهبود بخشید.
محققان هنوز نمی‌دانند که آیا مکمل‌های تائورین سلامتی را در انسان بهبود می‌بخشد یا طول عمر را افزایش می‌دهد، اما دو آزمایشی که در مورد انسان انجام دادند نشان می‌دهد تائورین چنین قابلیت موثری دارد:
در مطالعه اول، یاداو و تیمش رابطه بین سطوح تائورین و تقریباً ۵۰ پارامتر سلامتی را در ۱۲۰۰۰ بزرگسال اروپایی ۶۰ ساله و بالاتر بررسی کردند. به طور کلی، افرادی که سطح تائورین بالاتری داشتند، سالم‌تر بودند، با موارد کمتر دیابت نوع ۲، سطح چاقی کمتر، کاهش فشار خون بالا و سطوح پایین‌تر التهاب همراه بودند. یاداو می‌گوید: این‌ها ارتباط‌هایی هستند که علیت را ایجاد نمی‌کنند، اما نتایج با احتمال اینکه کمبود تائورین به پیری انسان کمک می‌کند همخوانی دارد.
مطالعه دوم آزمایش کرد که آیا سطوح تائورین به مداخله‌ای که برای بهبود سلامتی، یعنی ورزش کردن، ایجاد شده است پاسخ می‌دهد؟ محققان سطوح تائورین را قبل و بعد از پایان تمرینات شدید دوچرخه سواری در ورزشکاران مرد و افراد کم تحرک اندازه گیری کردند و افزایش قابل توجهی در تائورین در بین تمام گروه‌های ورزشکاران (دوندگان سرعت، دوندگان استقامتی و بدنسازان طبیعی) و افراد کم تحرک دریافتند.
یاداو می‌گوید: بدون توجه به فرد، همه آنها پس از ورزش، با افزایش سطح تائورین روبه رو شدند، که نشان می‌دهد برخی از مزایای سلامتی ورزش ممکن است ناشی از افزایش تائورین باشد.
یاداو اضافه می‌کند که تنها یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده روی افراد مشخص می‌کند که آیا تائورین واقعاً فواید سلامتی دارد یا خیر. آزمایشات تائورین در حال حاضر برای چاقی در حال انجام است، اما هیچ کدام برای اندازه گیری طیف وسیعی از پارامتر‌های سلامتی طراحی نشده اند.
سایر دارو‌های ضد پیری بالقوه، از جمله متفورمین، راپامایسین و آنالوگ‌های NAD، برای آزمایش در آزمایش‌های بالینی در نظر گرفته می‌شوند.
یاداو می‌گوید: به نظر من تائورین نیز باید مورد توجه قرار گیرد؛ به ویژه به خاطر برخی از مزایای آن، از جمله اینکه :
فراوانی تائورین با افزایش سن کاهش می‌یابد، بنابراین بازگرداندن تائورین به سطح موجود در جوانی در سنین بالا ممکن است یک استراتژی ضد پیری امیدوارکننده باشد.
این مطالعه با عنوان “کمبود تائورین به عنوان یک محرک پیری” در Science منتشر شده است.
منابع: health-it-co.ir ؛ Science