زنان مبتلا به آسم دو برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از حمله آسم هستند.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ به نقل از تاپ سانته، زنان مبتلا به آسم دو برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از حمله آسم هستند. آسم یک بیماری التهابی مزمن تنفسی است. این التهاب منجر به ادم، انقباض برونش‌ها و ترشح بیش از حد مخاط می‌شود که باعث انسداد برونش می‌شود.
زنان مبتلا به آسم دو برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از حمله آسم هستند.
مانند هر بیماری مزمن، آسم در یک زمینه مستعد و اغلب در دوران کودکی ظاهر می‌شود. اما اگر این استعداد‌ها زمینه کمتری برای بروز داشته باشند، این بیماری می‌تواند در بزرگسالی و تا اواخر زندگی به خصوص در زنان رخ دهد.
در یک زمینه ژنتیکی، برخی عوامل محیطی از جمله آلرژن‌ها (گرده، کنه‌های گرد و غبار، کپکها، و غیره)، مواد شیمیایی تحریک کننده، دخانیات، آلودگی هوا باعث التهاب می‌شوند.
به این موارد عواملی مانند چاقی یا یائسگی اضافه شده است. در این دوره در واقع تغییرات هورمونی منجر به عدم تعادل غشا‌های مخاطی می‌شود که بیشتر مستعد التهاب هستند.
علامت بزرگ آن تنگی نفس است، یعنی مشکل در تنفس. اغلب با احساس سفتی در قفسه سینه و خس خس سینه همراه است.
گاهی اوقات سرفه تنها علامت است. به ندرت ممکن است درد در ریه ها، سردرد در هنگام فعالیت یا اختلالات خواب ظاهر شود. این علائم در هنگام حملات آسم رخ می‌دهد که بسته به بیمار کم و بیش مکرر و شدید است. در واقع، آسم یک بیماری پروتئینی است، هم از نظر علائم و هم از نظر مکانیسم‌های التهابی درگیر.
تشخیص آسم بر اساس معاینه بالینی و آزمایش عملکرد تنفسی است. بیمار در دستگاه کوچکی به نام پیک فلو که حداکثر سرعت بازدم را اندازه گیری می‌کند، می‌دمد. این معاینه در ساعات مختلف روز انجام می‌شود.
قبل از هر درمانی، آموزش درمانی وجود دارد. این امر به ویژه شامل اجتناب از عوامل محرک، با انجام اقدامات محیطی خاص است.
درمان بسته به شدت بیماری متفاوت خواهد بود. اگر علائم خفیف با حملات نادر باشد، فقط یک درمان حمله تجویز می‌شود.
در صورت بروز حملات مکرر (۳ تا ۴ بار در ماه)، یک درمان اساسی برای محدود کردن حملات همراه خواهد بود. کورتیکواستروئید‌های استنشاقی واقعا زندگی بیماران آسمی را تغییر داده است. در صورت ابتلا به آسم شدید (تقریباً ۵ درصد موارد)، درمان‌های جدید با هدف حمله به علت بیولوژیکی بیماری، یعنی مکانیسم‌های التهابی، انجام می‌شود. این‌ها بیوتراپی هستند.
بیوتراپی‌ها از آنتی بادی‌هایی استفاده می‌کنند که مولکول‌های درگیر در مکانیسم‌های التهابی را هدف قرار می‌دهند. این مسئله می‌تواند در بیماران مختلف بسته به ویژگی‌های بیماری، عوامل محیطی متفاوت باشد.