شکار اولین ستاره ماده تاریک

خود این منظومه از یک ستاره شبیه به خورشید تشکیل شده که جرمی کمتر از خورشید دارد (۰.۹۳ جرم خورشید) و ترکیبات شیمیایی آن همانند خورشید است.

این همراه تاریک چه می‌تواند باشد؟ یک احتمال این است که این یک سیاهچاله است. اما این فرض با چالش‌هایی همراه است. سیاهچاله‌ها از مرگ ستاره‌های بسیار پرجرم تشکیل می‌شوند و برای پدید آمدن چنین وضعیتی یک ستاره همانند خورشید باید در کنار یکی از آن غول‌ها تشکیل شود. هر چند وقوع این پدیده به صورت ناگهانی ناممکن نیست، آن سناریو مستلزم مقدار زیادی از تنظیمات و هماهنگی‌ها برای امکانپذیر شدن روی دادن چنین پیوندی (match) و نگاه داشتن این اجرام در مدار پیرامون یکدیگر برای میلیون‌ها سال است.

از این رو چنانکه این محققان در مطالعه جدید مطرح کرده‌اند، شاید آن همراه تاریک مداری یک چیز بسیار عجیب‌تر باشد. آنان می‌گویند که شاید آن انبوهی از ذرات ماده تاریک باشد.

ماده تاریک یک شکل نامرئی از ماده است که اکثریت بزرگی از جرم هر کهکشانی را تشکیل می‌دهد البته دانشمندان هنوز شناخت قطعی از ماهیت این ماده ندارند. بیشتر مدل‌های نظری فرض را بر این می‌گیرند که ماده تاریک بطور آرام و یکنواخت در هر کهکشانی توزیع شده است، اما مدل‌هایی هم وجود دارد که مطابق آنها، ماده تاریک می‌تواند روی خود توده تجمیع شود.

این انواع بوسون‌ها حامل نیرو‌هایی نیستند، اما همچنان کیهان را اشباع می‌کنند. مساله مهم اینکه آن‌ها توانایی تشکیل توده‌های بزرگ را دارند. برخی از این توده‌ها می‌توانند به اندازه کل منظومه‌های ستاره‌ای باشند، اما برخی دیگر ممکن است بسیار کوچکتر باشند.

محققان خاطرنشان می‌کنند که یک مدل ساده از ماده تاریک بوسونی می‌تواند ستاره‌های بوسونی کافی تولید کند تا نتایج داده‌های ماهواره گایا را امکان‌پذیر سازد. هر چند نامحتمل است که این واقعا کشف یک ستاره بوسونی باشد، اما این محققان بر مشاهدات بیشتر در این زمینه تاکید دارند. مساله مهم اینکه این منظومه منحصر به فرد یک فرصت کم‌نظیر در اختیار دانشمندان گذاشته است تا از طریق آن رفتار‌ها و تاثیرات نیرو‌های گرانشی قوی را مطالعه کرده و نظریه نسبیت عام «انیشتین» را مورد بررسی بیشتر قرار دهند.