نشست علمی تخصصی فضا‌های عمومی بستر تعاملات اجتماعی از منظر حقوق شهروندی، با حضور شهردار منطقه۹، اساتید دانشگاه علامه طباطبایی و دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی این دانشگاه برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما، سیدمحمدرحیم مرتضوی در نشستی با حضور اساتید دانشگاه علامه طباطبایی و دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی این دانشگاه تاکید کرد: طرح آزاد سازی اراضی پادگان جی و طراحی نقشه باز آفرینی شهری برای محدوده‌های هدف با رویکرد افزایش سرانه‌ها و ایجاد محرک‌های توسعه محلی از جمله مواردی است که در دست اقدام می‌باشد.
شهردار منطقه۹ با اشاره به برنامه پنج ساله سوم شهر تهران و اینکه تصمیم گرفته شده بخش عمده‌ای از منابع و امکاناتی را که شهرداری برای ایجاد فضا‌های عمومی در نظرگرفته است در بافت فرسوده شهر تهران به اجرا برساند، تصریح کرد: برنامه پنج ساله سوم توسعه شهر تهران (۱۳۹۸-۱۴۰۲) با تاکید بر طرح های کوچک مقیاس در سطح محلی تلاش کرده است تا حدودی به توزیع عادلانه فضا‌های عمومی کمک کند، اما چالشی که وجود دارد اینست که در بافت فرسوده و مناطق کم برخوردار، مشکلات بسیار پیچیده‌تر و دشوار‌تر است که مهمترین آن‌ها تامین زمین برای ایجاد این فضا‌ها است تا بتوان آن را تبدیل به فضای همگانی کرد و یا سرانه‌های خدماتی را افزایش داد.
مرتضوی به طرح های توسعه محله‌ای و ارتقاء سرانه‌های خدماتی هفت گانه اشاره کرد و گفت: طرح های متنوعی در چند سال اخیر برای افزایش فضا‌های عمومی و همگانی اجرا شده است؛ برخی از این طرح ها که اغلب مساحت ۲۰۰ تا ۵۰۰ متر داشتند و در مقیاس همسایگی عمل می‌کردند و برخی دیگر در مقیاس محله با مساحت بالغ بر ۲ تا ۳ هزار مترمربع کارکرد داشتند و همچنین فضا‌های بالای ۱۰ هزار مترمربع که در مقیاس‌های فراتر عمل می‌کنند. برای نمونه یکی از این نقاط، محدوده رها شده و بلاتکلیفی بود که در خیابان بدر الزمان قریب منطقه ۹ وجود داشت و هیچ استفاده‌ای از آن نمی‌شد که پس از برنامه ریزی و اجرای یک طرح اجتماعی و عمرانی ضمن ایجاد اشتغال برای ۲۰۰نفر باعث افزایش سرزندگی و رونق غرب پایتخت شد.
وی با اشاره به اینکه مهمترین حقوق شهروندی، تحقق عدالت فضایی در توزیع خدمات شهری است، افزود: یکی از حقوقی که در سال‌های گذشته در نظام مدیریت شهری از سطح سیاست گذاری تا برنامه ریزی و اجرا به منافع ذینفعان کمتر توجه شده ، عدالت فضایی و توزیع نامناسب فضا‌های همگانی بوده است. عدالت اجتماعی، ریشه در عدالت فضایی و محیطی دارد و دسترسی نداشتن بخش‌هایی از شهر به فضا‌های عمومی باعث محرومیت ساکنان از امکانات موجود خواهد بود که نشان از بی عدالتی است.