میانگین فقر در آمریکا ۲۵ درصد بالاتر از کشور‌های پیشرفته عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه است.
بدون هیچ مانع یا تغییری روند ثروتمند شدن ثروتمندان و فقیر شدن فقیران در جوامع همچنان ادامه دارد و شکاف طبقاتی در حال افزایش است. این پدیده منحصر به جوامع خاصی نیست بلکه از دهه ۱۹۸۰ میلادی جوامع سرمایه داری و مشخصا آمریکا و اروپا را نیز شامل شده است.
ماتیو دزموند جامعه شناس آمریکایی در جدیدترین کتاب خود با عنوان ” فقر، ساخته آمریکاست“ فاش کرده که آمریکا به علت ثروتمندتر شدن ثروتمندان و طبقه کارگری که به عمد له می‌شوند، صحنه تناقض‌های اقتصا شده است. این واقعیتی است که نظام‌های سیاسی و اقتصادی عامل آن هستند؛ نظام‌هایی که برای منافع اشخاص بانفوذ در مراکز اقتصادی، سیاسی و اجتماعی شکل گرفته اند؛ نظام‌هایی که قوانین و نهاد‌های آن در قبضه یک مشت سرمایه دار است و روند تولید به گونه‌ای است که برای آن‌ها سوددهی دارد و صرفا این طبقه سرمایه دار و مصرف گرا و دلالان بازار‌های مالی و مستغلات هستند پول روی پول می‌گذارد.
در آمریکا که ادعا می‌شود سرزمین فرصت‌های کاری برای همه است، میانگین فقر از ۲۵ کشور پیشرفته عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، خیلی بالاتر است. در کتاب دزموند درباره علت این مسئله گفته شده است بهره برداری از فقرا و حمایت از ثروتمندان و شکاف عمدی بین این دو قشر علت فقر بالا در آمریکاست. القای فرهنگ مصرف گرایی و پیش گرفتن روند اقتصادی مصرف گرایانه، شیوه‌ای است که نخبگان سیاسی حاکم بر آمریکا و سرمایه داران برای عمومیت بخشیدن به آن در زندگی آمریکایی پیش گرفته اند. قربانیان این شیوه فقط به فقیران و نیازمندان محدود نمی‌شوند بلکه به یک فرهنگ و روش تبدیل شده است که کل زندگی آمریکایی‌ها را هدف قرار داده است.
این یک شیوه اقتصادی و مالی غربی و سرمایه داری است که ساز وکار سرمایه گذاری را در انحصار شرکت‌های بزرگ و خانواده‌های بسیار ثروتمند قرار می‌دهد که تحت حمایت قوانین و اقداماتی هستند که مانع بازخواست از آنهاست. این قوانین همچنین ارزش‌های اجتماعی را نابود می‌کنند ضمن آنکه مقررات اجتماعی ضامن ثبات را تهدید می‌کند.