نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد: تنها چهار هفته شب کاری می‌تواند ساعت بیولوژیکی زنان را مختل کرده و بر باروری آن‌ها تأثیر منفی بگذارد.
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، نتایج مطالعات جدید پژوهشگران نشان می‌دهد: نوبت کاری شبانه می‌تواند با به هم خوردن ریتم شبانه روزی بدن که تغییرات فیزیکی، ذهنی و رفتاری را کنترل می‌کند همراه شده و در چرخه ۲۴ ساعته بدن در پاسخ به تغییرات نوری، تداخل ایجاد کند.
باید توجه داشت که ساعت داخلی بدن، عملکرد‌ها و فرآیند‌های بیولوژیکی متعددی مانند چرخه خواب، هضم، جریان هورمون و تولید مثل را تنظیم می‌کنند. با این حال، این ساعت زیستی می‌تواند به راحتی با قرار گرفتن در معرض نور شبانه، مختل شوند.
به گفته محققان، ساعت بیولوژیکی بدن در ناحیه کوچکی در مرکز مغز به نام هیپوتالاموس قرار دارد. این ناحیه با تأثیر بر غده هیپوفیز، که به پایه هیپوتالاموس متصل است، برای تنظیم فعالیت تخمدان و افزایش تخمک گذاری، نقش مهمی در عملکرد تولید مثل ایفا می‌کند.
طی این مطالعه شرایط بیدار ماندن شبانه طولانی مدت در موش‌های ماده با تغییر مداوم چرخه نور و تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. محققان در طول چهار هفته، شرایط قرار گرفتن در معرض نور را در این موش‌ها بررسی کرده خواب آن‌ها را ۱۰ساعت به تاخیر انداختند.
نتایج نشان داد: این اختلال باعث از بین رفتن ترشح هورمون لوتئینیزه در غده هیپوفیز می‌شود که معمولاً اختلال در این هورمون منجر به اختلال در شروع تخمک گذاری و در نتیجه کاهش باروری می‌شود.
دکتر مارین سیمونکس (Marine Simonneaux) محقق ارشد این تیم مطالعاتی و پژوهشگر دانشگاه استراسبورگ در رابطه با موضوع فوق توضیح می‌دهد: کاهش باروری به دلیل تغییر سیگنال ساعت شبانه روزی اصلی به سمت مدار تولید مثل هیپوتالاموس است. تحقیقات ما نشان می‌دهد که چهار هفته شب بیداری، روند انتقال اطلاعات نور از ساعت بیولوژیکی اصلی به نورون‌های کیسپپتین را مختل می‌کند. این فرایند، به عنوان عامل زمان بندی افزایش هورمون‌های مورد نیاز قبل از تخمک گذاری شناخته می‌شود.
مطالعات پیشین که روی موش‌ها و انسان‌ها انجام شده بود، اثرات منفی بر تولید مثل موش‌های ماده را هنگامی که ریتم شبانه روزی آن‌ها مختل می‌شود نشان داده است. به گزارش سیناپرس، بررسی‌های تیم تحقیقاتی مؤسسه علوم اعصاب سلولی دانشگاه استراسبورگ نشان داده بود که الگو‌های شیفت کاری در طول چند هفته منجر به کاهش میزان بارداری در موش‌های ماده شده است.
گفتنی است ریتم شبانه روزی نه تنها به عملکرد صحیح ساعت بیولوژیکی اصلی نیاز دارد، بلکه به فعالیت هماهنگ ساعت‌های ثانویه متعددی که در سایر نواحی مغز و اندام‌های محیطی از جمله اندام‌های تولید مثلی یافت می‌شوند نیز نیاز دارد.
دکتر مارین سیمونکس در این رابطه توضیح می‌دهد که درک مکانیسم‌های دقیقی که توسط آن اختلال شبانه روزی عملکرد تولید مثل را تغییر می‌دهد، مهم است. این موضوع ممکن است راه را برای مداخلات پیشگیرانه و درمانی بالقوه برای کاهش برخی از اثرات منفی نوبت کاری بر باروری زنان هموار کند.
شرح کامل این مطالعات در بیست و پنجمین کنگره اروپایی غدد درون ریز در استانبول ترکیه ارائه شده است.
مترجم: فاطمه کردی
منبع: studyfinds