نقش فرزند در استحکام بنيان خانواده + فیلم

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما،  شاد کردن محیط خانه و خانواده بر عهده فرزندان است. چه دختر و چه پسر با بدو تولد خود غم و ناراحتی را از دل پدر و مادر دور می‌کنند.

بر طبق تحقیقات بالینی انجام شده توسط روانشناسان مشخص شد که خانواده‌هایی که صاحب فرزند هستند به دلیل آرامش فرزند خود هیچگاه به طلاق فکر نمی‌کنند. مگر در موارد بسیار استثنایی که مشکل بزرگی در خانواده اتفاق افتاده باشد. فرزند در خانواده در واقع رابط بین پدر مادر است و آن‌ها را به زندگی دلگرم می‌کند. حتی درمواردی که مشکلی وجود دارد با یک شیرین زبانی کودک، اختلافات شان را فراموش می‌کنند.

حس پدر شدن و مادر شدن آنقدر وصف ناپذیر است که نمی‌توان با هیچ جمله‌ای آن را توضیح داد. حتی دیده شده دختران و پسران افسرده زمانی که مادر و پدر می‌شوند خود به خود درمان شده اند. زیرا فرزند دار شدن باعث می‌شود توجه پدر و مادر به مشکلات زندگی کم شده و تمام تمرکزشان بر روی فرزند خود معطوف می‌شود.

دیگر نقش فرزند در تحکیم خانواده هدف دادن به زندگی آنهاست. زن و مرد بعد از ازدواج گاهی به دلیل تکرار مکررات زندگی بی هدف و بی انگیزه می‌شوند. طوری که گاهی از خود می‌پرسند اصلا هدف از ازدواج چه بوده است. اما با تولد فرزند همه چیز به یک باره تغییر می‌کند و زندگی شان هدفمند می‌شود. برنامه ریزی برای آینده بیشتر شده و افرادی مسئولیت پذیر می‌شوند. سعی می‌کنند تمام تلاش خود را به کار ببندند که آینده‌ای روشنی برای فرزندان شان بسازند و در این راستا از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند.

نقش فرزند در تحکیم خانواده تنها به این‌ها خلاصه نمی‌شود. کودک با تولد خود آرامش را به خانواده هدیه می‌دهد. به دلیل مشکلاتی که امروزه همع با آن درگیر هستند، ذهن همه دچار تشویش و نگرانی است. حضور فرزند در خانواده ترس واضطراب از آینده را بسیار کم خواهد کرد. معمولا باعث می‌شود مثبت بیاندیشند و به آرامش واقعی برسند. معنی زندگی خوب همین است. از طرفی در آغوش کشیدن فرزند حس بسیار مثبتی را به پدر و مادر منتقل می‌کند که در روح و جان آن‌ها تاثیر مستقیمی برجای خواهد گذاشت.

دیگر نقش فرزند در تحکیم خانواده و حفظ ثبات و پایداری آن است. معمولا بعد از ازدواج دختر و پسر به دلایل مختلف این حس را دارند که زندگی شان نافرجام شود و یا خدای نکرده به طلاق منحر شود. تولد فرزند تمام این معادلات را بر هم می‌زند.

منظور از بهبود کیفیت در زندگی، ارتقای سلامت روان، سلامت عاطفی، سلامت اجتماعی و ارزش‌های معنوی و روحی خانواده است. منظور از کیفیت مطلوب این است که افراد خانواده در شرایط خوب مادی و معنوی باشند و به سعادت و خوشبختی برسد. فرزند آوری یکی از جنبه‌های بهبود کیفیت دراین خانواده هاست. به عقیده بسیاری از جامعه شناسان فرزندآوری آنقدر مهم بوده که هدف اصلی برای ازدواج در نظر گرفته شده است. در خانواده‌های ایرانی فرزند باعث آبروی خانواده و نماینده پدر و مادر بوده است. از این رو ناباروری در جامعه ما زمینه ساز اختلافات و دعوا‌های خانوادگی و طلاق است.

با این تفاسیر مشخص شد وجود فرزندان در کیفیت زندگی نقش بسزایی دارد. حتی این موضوع در بهبود کیفیت زندگی زوجین نیز اثر دارد. مثلا ممکن است یک زن حوصله رسیدن به امورات خانه را نداشته باشد. یا انگیزه‌ای برای پختن غذا در زندگی نداشته باشد. اما با وجود فرزند این انگیزه برای او ایجاد می‌شود. حتی مرد نیز تلاش خود را در زندگی بیشتر می‌کند. همین انگیزه زندگی کردن عامل بهبود کیفیت زندگی خواهد بود.

فرزندان عامل اقتدار پدر و مادر و قوت بازوی پدر و مادر هستند. به گفته امام زین العابدین (ع): " سعادت مرد داشتن فرزندانی است که درمشکلات به کمک او بشتابند". البته تربیت فرزند باید به گونه‌ای باشد که در مواقع سختی بتوانند روی کمک اوحساب کنند. نه اینکه در کودکی لوس و ضعیف بار بیایند که حتی در سنین بالا به جای اینکه آن‌ها دست والدین را بگیرند والدین پشتیبان آن‌ها باشند. برای داشتن فرزندانی مقتدر باید روی تربیت شان حساس باشید.

دیگر عامل نقش فرزند در تحکیم خانواده این است که این فرزند از زمان تولد تا زمانی که به جایگاهی در زندگی می‌رسد می‌تواند برای پدر و مادر خود ثروت اندوزی کند. پیامد تربیت فرزندانی شجاع و موفق، پول و ثروت خواهد بود. این جوانان تا به جایی می‌رسند دست پدر و مادر خود را می‌گیرد و آن‌ها را بالا می‌کشند. در واقع وجود فرزندان خوب و صالح نعمت بزرگی از سوی خداست که همیشه به رزق و روزی را به همراه دارد.

دیگر نقش فرزندان در تحکیم خانواده، رشد شخصیت والدین است. مطالعات و تحقیقات بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد زن و مرد با پذیرفتن نقش پدر و مادر به رشد و کمال می‌رسند. تنها ریشه رسیدن به پختگی انسان پرورش فرزندانی صالح است. هر چه تعداد فرزندان بیشتر شود مسئولیت آن‌ها نیز بیشتر شده و به پختگی کامل می‌رسند.. دغدغه‌های این پدر و مادر به کلی عوض می‌شود. آن‌ها دیگر به فکر خود نیستند بلکه تنها به فرزندان شان و تامین نیاز‌های او فکر می‌کنند.

منبع: مرکز مشاوره رهیاب