پژوهشگران با قرار دادن زهر زنبور عسل درون نانوذرات، ترکیبی ساختند که روی موش‌های آثار درمانی مشابه با آنتی‌بیوتیک دارد. این ترکیبات شاید در آینده بتوانند راهکاری برای مقابله با مقاومت آنتی‌بیوتیکی باشند.
استافیلوکوکوس اورئوس می‌تواند باعث آبسه‌های پوستی، ذات‌الریه و همچنین عفونت‌های مفاصل و جریان خون شود، در حالی که سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک آن می‌توانند پیامد‌های شدیدتری ایجاد کنند. بنابراین، بررسی جایگزین‌های آنتی‌بیوتیک‌ها، مانند روغن‌های ضروری، محصولات طبیعی و سم‌ها ضروری است. در مقاله‌ای که به تازگی در نشریه Scientific Reports به چاپ رسیده، محققان اثرات ضد باکتریایی و سیتوتوکسیک نانوذرات کیتوزان (CS) پر شده با زهر زنبور عسل را ارزیابی کردند.
زهر زنبور عسل یک مایع بی رنگ، بی بو، تلخ و اسیدی است که حاوی چندین مولکول فعال است. این ترکیب دارای خواص ضد التهابی و ضد میکروبی است و برای بسیاری از بیماری‌ها از سرطان و آرتریت روماتوئید گرفته تا آلزایمر استفاده می‌شود.
با این وجود، پتانسیل درمانی زهر زنبور عسل در دوز خاصی محدود می‌شود که وقتی از آن حد فراتر رود، سمیت سلولی ایجاد می‌شود. با این حال، با روش‌های خاصی می‌توان سمیت سلولی مرتبط با زهر زنبور عسل را کاهش داد یا از بین برد.
در این پروژه محققان اثرات سیتوتوکسیک و ضد باکتریایی زهر زنبور عسل را که درون نانوذرات بارگزاری شده بررسی کردند.
محققان با کمک روش‌های مختلف نظیر طیف‌سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) و طیف‌سنجی همبستگی فوتون به بررسی زهر زنبور به صورت آزاد و محصور در نانوذرات پرداختند.
آزمایش درون‌تنی روی موش‌ها انجام شد و نتایج نشان داد که رهایش زهر زنبور از نانوذرات تا ۳۰ در بدن ادامه دارد و نتایج درمانی قابل توجهی به همراه داشته به طوری که می‌توان برخی نتایج را مشابه درمان با آنتی‌بیوتیک دانست.