محققان دریافتند؛ مکانیسم‌های مولکولی به باکتری‌ها قدرت فوق العاده‌ای در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها می‌دهند.
مطالعه‌ای در دانشگاه لوند در سوئد انجام شده که نشان می‌دهد؛ چگونه دو مکانیسم مولکولی می‌توانند با هم کار کنند تا باکتری را بسیار مقاوم کنند.
تهدید باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک به همان اندازه که جدی است، شناخته شده است. سال گذشته مجله لانست گزارش داد؛ ۱.۲۷ میلیون نفر در سال ۲۰۱۹ در اثر عفونت باکتریایی که با دارو‌های موجود قابل درمان نبود، جان خود را از دست دادند. برای رفع این تهدید، درک مکانیسم‌های مولکولی عامل مقاومت دارویی ضروری است.
در طول درمان آنتی بیوتیکی، فلور طبیعی روده مختل می‌شود که این امر فرصتی را برای پاتوژن‌های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک فراهم می‌کند که در غیر این صورت توسط باکتری‌های مفید روده سرکوب می‌شوند. یکی از مشکل‌سازترین گونه‌های باکتری، کلستریدیوید دیفیسیل، C. diff است.
این باکتری در روده‌های ما یافت می‌شود و به درمان‌های آنتی بیوتیکی مقاوم است. این باکتری می‌تواند باعث عفونت‌های اسهالی شدید شود. توانایی باکتری برای ایجاد هاگ به این معنی است که به آسانی گسترش می‌یابد و باعث مشکلاتی در مراکز مراقبت‌های بهداشتی می‌شود که افزایش مرگ و میر و طولانی شدن دوره درمان را نیز به دنبال دارد.
آنتی بیوتیک به جای اینکه جان شما را نجات دهد، در این مورد باعث ایجاد عفونت باکتریایی ثانویه می‌شود.
یکی از پژوهشگران این تحقیق گفت: خطر ابتلا به این باکتری پس از درمان با آنتی بیوتیک کلیندامایسین افزایش می‌یابد، اما دلیل این امر ناشناخته بود. تحقیقات نشان داد یک پروتئین جدید باعث ایجاد مقاومت در برابر دسته‌ای از آنتی بیوتیک‌ها از جمله کلیندامایسین می‌شود.
مکانیسم مقاومت این باکتری در یک همکاری بین‌المللی بین محققان در سوئد، ژاپن، بریتانیا، آمریکا، استونی و آلمان بررسی و نتایج آن در مجله Nucleic Acids Research منتشر شد.
محققان، پروتئین جدید مسئول مقاومت را شناسایی کردند. این پروتئین روی ریبوزوم که کارخانه مولکولی تولید کننده این پروتئین‌ها در باکتری‌ها است، عمل می‌کند و به باکتری توانایی‌های می‌دهد. ریبوزوم یکی از اهداف اولیه آنتی بیوتیک است: اگر پروتئین‌ها نتوانند سنتز شوند، باکتری‌ها رشد نمی‌کنند، تکثیر نمی‌یابند و باعث عفونت نمی‌شوند.
این پروتئین تازه کشف شده، مولکول آنتی بیوتیک را از ریبوزوم بیرون می‌اندازد. این پروتئین با یک عامل مقاومت دیگر ترکیب می‌شود. این عامل مقاومت دوم ریبوزوم را از نظر شیمیایی تغییر می‌دهد تا مولکول‌های آنتی بیوتیک با قدرت کمتری به آن متصل شوند. مقاومت فوق العاده قوی حاصل این دو مکانیسم دو عامل است که با هم ترکیب می‌شوند و توان فوق قدرت به باکتری در برابر آنتی بیوتیک می‌دهند.
بنا بر اعلام وبگاه مدیکال نیوز، محققان از میکروسکوپ الکترونی برودتی برای بررسی مکانیسم‌های مقاومت در برابر آنتی بیوتیک‌ها در سطح مولکولی استفاده کردند. این یافته‌ها راهگشای راهبرد‌های درمانی جدید برای مقاومت دارویی و عفونت‌های باکتریایی است.
مجقق ارشد این طرح گفت: آزمایشگاه اندرو جی مایرز در دانشگاه هاروارد چند سال پیش، نسل جدیدی از آنتی بیوتیک‌های متصل شونده به ریبوزوم به نام "ایبوکسامایسین" را ابداع کرد. این داروی بسیار قوی است و باکتری‌های "معمولی را از بین می‌برد. اما این مطالعه نشان می‌دهد سویه‌های C. diff که هر دو عامل مقاومتی دارند، در برابر این آنتی‌بیوتیک نیز مقاوم هستند؛ بنابراین برای غلبه بر این نوع مقاومت، لازم است مولکول‌های آنتی‌بیوتیکی طراحی شوند که حتی محکم‌تر به هم متصل شده باشند تا بر این نوع مقاومت غلبه کنند.
این مطالعه همچنین نشان داد برخی آنتی‌بیوتیک‌ها که ریبوزوم را هدف قرار می‌دهند، باعث تولید فاکتور مقاومت می‌شوند. این امر سرنخ‌هایی برای طراحی مولکول‌های آنتی بیوتیک جدید فراهم می‌کند؛ زیرا اگر عوامل مقاومت سنتز نشوند، نمی‌توان مقاومت ایجاد کرد.