برخورداری از رضایت زناشویی، یکی از مهم‌ترین خواسته‌های هر زوجی است که زندگی مشترک خود را با هزار امید و آرزو آغاز می‌کنند. محققان کشور، نقش عواملی، چون شفقت به خود و هوش هیجانی را در رسیدن به این خواسته مهم ارزیابی کرده اند.
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، ازدواج، نقش مهمی در کمک به افراد جهت رشد و غنـی سـازی زنـدگی خـانوادگی دارد. عشق و ازدواج، منبع اصلی احساس خوشبختی در افـراد و معنا دادن به زندگی هستند. اما خوشبختی و پیشرفت مثبت در روابط زناشویی تنها زمانی امکان پذیر خواهد شد که رابطه میان زوج ها، یکپارچه و رضایتبخش باشـد. ازدواج موفق، ازدواجی است که در آن، هر دو طرف بتوانند از احساس هویت و معنا در زندگی خود لذت ببرند. درواقع ازدواج رضایتبخش، ازدواجی است که در آن شرکای زندگی می‌توانند ثبات روابط بیشتر و نرخ پایین تری از تعارض و اختلال را تجربه کنند.
بنابر نظر متخصصان، یکی از عوامل مهم در ارزیابی و بررسی یک ازدواج موفق، توجـه بـه رضایت زناشویی زوجین از همدیگر است. رضایت زناشویی را می‌تـوان نتیجه رضـایت عمـومی از زنـدگی مشترک، روابط جنسی و رضایت منـدی عـاطفی و هیجـانی دانسـت که بـه صـورت درونـی احساس می‌شود. رضایت زناشویی یکی از ویژگی‌های کلیـدی خانواده پایدار است و به عنوان شاخصی مهم برای کیفیـت کلـی زنـدگی شـناخته مـی شـود. البته بروز تنش در زندگی روزمره، امری اجتناب ناپذیر است و می‌تواند روابط زناشویی را تحت تأثیر قرار دهد. عدم رضایت زناشویی، سلامت ازدواج را در معرض خطر قرار می‌دهد و تکرار ناسازگاری‌ها و عدم حل اخـتلاف، به ثبات رابطه لطمه می‌زند.
این موضوع در یک تحقیق توسط محققان دانشگاه شهید چمران اهواز مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق، رضایت زناشویی براساس خودشفقتی، دگرشفقتی و هوش هیجانی ارزیابی و پیش بینی شده است.
این مطالعه پژوهشی با مشارکت ۳۰۰ زن متاهل شهر اهواز که حداقل مدت یک سال از ازدواج آن‌ها می‌گذشت، با استفاده از پرسش نامه‌های استاندارد علمی انجام شده است.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهند که عواملی همچون هوش هیجانی و شفقت‌مندی نسبت به خود و دیگران، تاثیر قابل توجه و معناداری بر رضایت زناشویی دارند و لذا درمانگران و مشاوران حوزه خانواده بایستی در ارائه راهکار‌های ارتقادهنده رضایت زناشویی به این عوامل توجه بیشتری مبذول نمایند.
در این رابطه، ذبیح اله عباس پور، استادیار و پژوهشگر گروه مشاوره دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز و همکارانش می‌گویند: شفقت به خود، ضمن این که منـافع فردی فراوانی را به همراه دارد، به تأثیر بر ادراک و پذیرش دیگـران نیـز منجـر مـی شـود. شفقت به خود، روابط بین فردی را تسهیل می‌کند و مبنایی برای ایجاد روابط قوی اسـت.
آن‌ها می‌افزایند: محققان نشان داده اند که شفقت بـه خود، میل شخصی بیشتری را برای تصحیح اشتباهات بین فردی و بروز رفتار‌های حل مسئله ایجاد می‌نماید. فرایند پـذیرش نواقص یکدیگر می‌تواند باعث قدردانی و تحسین در بین شرکا شود؛ امری که به نوبه خود ممکن است روابط رضایت بخش تری را موجب شود.
بر این اساس، آگـاهی و پروراندن چنین ویژگی‌های روان شناختی در حفظ یک ازدواج شاد و سالم مهم است. به همین ترتیب، آگاهی از هوش هیجانی درکنار یادگیری نحوه مدیریت احساسات و عواطف خود و دیگران می‌تواند در حفظ یک پیوند ایمن اهمیت داشته باشد.
به گفته عباس پور و همکارانش، هوش هیجانی پیش بینی کننده رضایت زناشویی اسـت و این موضوع، پیامد‌های زیادی بـرای مطالعات و درمان‌های مربوط به مشکلات زناشویی دارد. آموزش هوش هیجانی می‌تواند به ارتقای حوزه‌های ابراز و بیانگری هیجانات کمک کند و چنین کاری به فرد در شناسایی و مدیریت واکنش‌های هیجانی، شناسایی احساسات دیگران و برقراری ارتباط مطابق با این احساسات کمک می‌کند و کیفیت ارتباط درون رابطه زناشویی را بهبود می‌بخشد.
شایان ذکر است این یافته‌های علمی پژوهشی را دوفصل نامه «روانشناسی فرهنگی» متعلق به سازمان مطالعه و تدوین کتب دانشگاهی در علوم اسلامی و انسانی (سمت) منتشر نموده است.
منبع: سیناپرس