هاشمی عضو هیات تطبیق مجلس شورای اسلامی گفت :مترو یک حمل و نقل انبوه بر است و می‌تواند حداکثر جابجایی را داشته باشد، در زیر زمین است و سطح اشتغال روی زمین را نداریم اگر به این سمت برویم قطعا نتیجه بهتری خواهیم داشت.
سوال: درباره قطار برقی صحبت کنیم، تراموا اصطلاحا، چطور دیده می‌شود در تهران؟ چطور قرار است به آن پرداخته شود؟
هاشمی: برای حمل و نقل پاک ما گزینه‌های متعددی داریم می‌توانیم از مترو، تراموا، ال آر تی و یا مونوریل استفاده شود همه این‌ها وسایل حمل و نقل پاکی هستند که در اکثر شهر‌های دنیا استفاده می‌شود، ولی این که کدام یکی شان مناسب‌تر هست، طبیعتا مطالعات و بررسی‌های کارشناسی و همین طور موضوع تقاضای حمل و نقل هست که مشخص می‌کند کدام یک از این‌ها مناسب‌تر هستند.
سوال: نتیجه؟
هاشمی: ما برای شهر تهران مستحضر هستید الان ۳۰۰ کیلومتر مترو داریم و تا ۴۵۰ کیلومتر پیش بینی شده که انشاالله توسعه پیدا کند پیشنهاداتی هم گاهی مطرح یم شود که ما از ال آر تی و از تراموا استفاده کنیم در سال‌های گذشته بحث مونوریل هم مطرح می‌شد تجربه نشان داده که تعدد این مد‌ها خیلی ارزش افزوده‌ای به شهر اضافه نمی‌کند ما اگر بتوانیم روی یک مد حمل و نقلی یعنی مترو که یک حمل و نقل انبوه بر است و می‌تواند حداکثر جابجایی را داشته باشد و همین طور در زیر زمین است و ما سطح اشتغال روی زمین را نداریم بتوانیم به این سمت برویم قطعا نتیجه بهتری خواهیم داشت، اما به هر شکل هر پیشنهادی را استقبال می‌کنیم به دست مشاورین و کارشناسان می‌سپاریم تا مطالعه کنند و ارزیابی کنند هر پیشنهادی را.
سوال: گاهی اوقات به نظر می‌رسد که یکسری پیشنهاد‌ها در برهه‌های مختلف بنا به مصلحت یا بنا به اقتضا یا بنا به حتی مسائل مالی مطرح می‌شود و این به جوابی نمی‌رسیم مسکوت می‌ماند و دوباره می‌رود دهه بعد مثلا مطرح می‌شود راجع به این موضوع می‌خواهم مطرح کنم که این پیشنهاد مثلا در یکسری شهر‌ها، شهری مثل قم مدتی خیلی طرفدار داشت آیا در تهران الان طرفداران خاص خودش را دارد؟ تعداد طرفداران و مخالفان در این موضوع چطور صف کشی شان به چه شکل است و میزان وزن هر کدام از این صاحبان اندیشه چطور است؟
هاشمی: در واقع صاحبان اصلی خود مردم هستند باید ببینیم که نیاز مردم دقیقا چه چیزی است و این را به روش‌های مختلفی می‌شود سنجید، اما همانطور که گفتم شاید یکی از مهمترین آیتم‌هایی که در ارزیابی انتخاب نوع مد‌ها مدنظر قرار می‌گیرد میزان تقاضای مسافر هست و به عبارتی میزان تقاضا در یک ساعت اوج در یک جهت باید ببینیم که چه تعداد است معمولا اگر زیر ده پانزده هزار تا باشد همان شبکه اتوبوسرانی و حول و حوش ۱۵ تا ۲۰ هزار تا را شاید مد‌هایی مثل تراموا و یا ال آر تی بتوانند پاسخگو باشند هر چند امروز خطوط اتوبوس‌های تندرو توانسته جای این‌ها را هم پر کند و به نوعی همان خط سرویس را بوجو دبیاورد و اگر بیش از این تقاضا وجود داشته باشد طبیعتا میل به سمت مترو خواهد بود. ما در سطح شهر تهران با توجه به گستردگی شهر و جمعیت انبوهی که در این شهر تردد می‌کنند چه ساکنین دائمی و چه کسانی که برای کسب و کار در شهر تردد دارند طبیعتا کمتر محدوده‌هایی داریم که تقاضای اندکی داشته باشد حتی در غرب تهران هم اگر یک نیم نگاهی به آینده شاید هفت هشت ده سال آینده داشته باشیم انبوه ساکنین شهر در این محدوده مستقر خواهند شد و طبیعتا ما با تقاضای کم مواجه نخواهیم بود؛ بنابراین میل به توسعه مترو در بین کارشناسان بیشتر هست، اما گاهی یا به دلایل علاقمندی به تنوع، گاهی بنا به دلایل سیاسی، مد‌های دیگری هم مطرح می‌شوند ما ترجیح می‌دهیم این موضوعات را صرفا کار کارشناسی بشود، چرا که یک تصمیم ممکن است که بسیار پرهزینه باشد.
پایان