طوفان خورشیدی که با سرعت یک میلیون مایل در ساعت از خورشید بیرون می‌آید شامل پلاسمای داغی از الکترون‌ها، پروتون‌ها و یون‌هایی است که در فضا جریان دارند و تبدیل به معمایی چند دهه‌ای شده است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما: دانشمندان معتقدند: این طوفان‌ها زمانی مریخ را از جو آن خلع کرده و برخی فکر می‌کنند که یخ روی ماه ایجاد کرده است، اما امروزه باعث درخشش نمایشگر‌های شفق شمالی و اختلال در سیستم‌های ارتباطی ماهواره‌ای می‌شود. اما محققان نتوانسته اند چگونگی شکل گیری طوفان خورشیدی و گرم شدن تا میلیون‌ها درجه یا شتاب را مشخص کنند.
اکنون، تیمی از محققان فکر می‌کنند، دلیل آن را کشف کرده و می‌گویند باد‌های خورشیدی توسط جت‌ها که انفجار‌های ریز و متناوب در پایه اتمسفر فوقانی خورشید یا تاج خورشیدی هستند، هدایت می‌شوند. این نظریه از داده‌های گرفته شده توسط کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا، پدیدار شده است. این کاوشگر ویژگی‌های باد خورشیدی را اندازه گیری کرده و جریان گرما را ردیابی می‌کند.
ایده این تیم با داده‌های دیگر ماهواره‌ها و تلسکوپ‌های زمینی تقویت می‌شود که نشان می‌دهد جت‌ها می‌توانند در همه جا حضور داشته و به اندازه کافی قدرتمند باشند تا جرم و انرژی باد خورشیدی را به وجود آورند. کشف منشأ این طوفان‌ها به دانشمندان کمک می‌کند تا درک بهتری از نحوه عملکرد ستارگان داشته باشند و پیش بینی کنند که جریان طوفانی پلاسما چگونه بر زندگی روی زمین تأثیر می‌گذارد.
نور رئوافی (Nour Raouafi) اخترفیزیکدان در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز که این مطالعه را هدایت می‌کرد، می‌گوید: از همان ابتدا احساس کردیم که به چیزی بزرگ رسیده ایم. ما به این فکر می‌کردیم که ممکن است معمای ۶۰ ساله باد خورشیدی را حل کنیم.
وجود باد خورشیدی اولین بار توسط یوجین پارکر فقید درک و در اوایل دهه ۱۹۶۰ توسط ناسا تایید شد. از آن زمان به بعد، دانشمندان در شگفت بودند که چگونه پلاسما می‌تواند به همان اندازه دور و سریع حرکت کند.
سپس در سال ۲۰۱۹، زمانی که رئوافی به عنوان یک دانشمند در پروژه کاوشگر خورشیدی پارکر کار می‌کرد، این فضاپیما چیز عجیبی دید. هنگامی که از بالای تاج خورشید عبور می‌کرد، مشاهده کرد که غالباً جهت میدان مغناطیسی که از آن عبور می‌کرد تغییر می‌کند. رئوفی تیمی را برای یافتن منبعی از این عقب گرد‌های متناوب تشکیل داد. ذهنش بلافاصله به سمت جت‌ها رفت.
او استدلال کرد: اگر بتوان آن‌ها را در جای دیگری از تاج و نه فقط در ستون‌های آن یافت، ممکن است آنقدر زیاد باشند که مواد و نیروی کافی تولید کنند تا خود باد خورشیدی باشند.
اما کاوشگر فقط می‌تواند از بالای تاج نمونه برداری کند بنابراین ماهواره‌های دورتر بهتر می‌توانند عمیق‌تر خورشید و انتهای تاج را ببینند؛ بنابراین تیم تحقیقاتی تصاویر با وضوح بالا از تاج را از ماهواره رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا و ابزار تصویرگر فرابنفش خورشیدی روی یک ماهواره آب و هوا، تجزیه و تحلیل کردند.
داده‌ها نشان داد:جت‌ها همه جا بودند. برخلاف شعله‌های خورشیدی و پرتاب‌های جرم تاجی که در یک چرخه طبیعی ۱۱ ساله از بین می‌روند، حضور جت‌ها متفاوت نبود. مانند باد‌های خورشیدی، به نظر می‌رسید که آن‌ها یک ویژگی پایدار هستند و دائماً پلاسما را به فضا پرتاب می‌کنند.
این تیم مطمئن است که آن‌ها در آستانه یک کشف بزرگ هستند. رئوفی می‌گوید: کاش جین پارکر هنوز با ما بود، من معتقدم که او خوشحال می‌شد که ما به نوعی نظریه او را تأیید می‌کنیم.
شرح کامل این مطالعه در مجله Astrophysical منتشر شده است.