تحقیقات دانشمندان در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، مشخص کرد الگو‌های زمین شناسی بزرگ در زهره، به نام تاج، ممکن است پاسخی به چگونگی انتشار گرما از این سیاره ارائه دهد.
سازمان فضایی ناسا در بیانیه‌ای مطبوعاتی که خلاصه‌ای از این یافته‌ها را ارائه می‌کند، اعلام کرد: زمین و زهره سیارات سنگی تقریباً یکسانی هستند و از نظر ساختار شیمیایی سنگ هایشان تقریباً مشابه هستند، بنابراین هر دو سیاره باید گرمای داخلی خود را با سرعت یکسانی در فضا از دست بدهند.
در حال حاضر چگونگی از دست رفتن گرمای هسته درونی زمین به خوبی شناخته شده است، اما سازوکار جریان گرمای زهره تا امروز ناشناخته و به شکل یک راز باقی مانده بود.
باید توجه داشت که سیاره زهره صفحات تکتونیکی ندارد و زمانی اعتقاد بر این بود که این سیاره دارای یک لیتوسفر ضخیم است. تحقیقات جدید حاکی از آن است که بخش‌هایی از لیتوسفر زهره بسیار نازک‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد و فعالیت‌های زمین شناسی در این مناطق گرما را از سیاره خارج می‌کند.
دانشمندان آزمایشگاه پیشرانه جت مطالعات خود را بر اساس بررسی مجدد تصاویری از سطح زهره که توسط فضاپیمای ماژلان در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی گرفته شده بود، انجام دادند. این گروه مطالعاتی برای درک بهتر این پدیده ، ۶۵ ساختار زمین شناسی روی سطح را بررسی کردند که به عنوان Coronae یا ساختار تاج مانند شناخته می‌شود.
این تاج‌ها دارای ساختاری تقریباً دایره‌ای هستند که می‌توانند صد‌ها مایل وسعت داشته باشند و گمان می‌رود در اثر فعالیت‌های درونی زهره تشکیل شده اند.
سازمان ناسا در این باره گفت: برای محاسبه ضخامت لیتوسفر اطراف این تاج ها، محققان عمق تراش‌ها و برآمدگی‌های اطراف هر تاج را اندازه گرفتند. بر این اساس مشخص شد که برآمدگی‌ها در مناطقی که لیتوسفر انعطاف پذیرتر یا کشسان‌تر است، فاصله بیشتری با هم دارند.
محققان همچنین با انجام اندازه گیری‌های جدید تاج در تصاویر ماژلان به این نتیجه رسیدند که تاج‌های زهره در جایی قرار گرفته اند که لیتوسفر سیاره در نازک‌ترین و فعال‌ترین حالت خود قرار دارد. در ادامه محققان از یک مدل کامپیوتری استفاده کردند تا مشخص کنند که لیتوسفر نزدیک این تاج‌ها تقریباً ۷ مایل ضخامت دارد که بسیار نازک‌تر از آن میزانی است که قبلا تصور می‌شد.
سوزان اسمرکار سرپرست این گروه مطالعات و پژوهشگر ارشد آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در این باره گفت: در حالی که زهره ساختار زمین شناسی به سبک زمین ندارد، به نظر می‌رسد این مناطق از لیتوسفر نازک اجازه می‌دهند مقادیر قابل توجهی از گرمای هسته سیاره خارج شود.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Geoscience منتشر شده است.