مواد اولیه مورد استفاده در ساخت شیشهگری ایران در دوره ها و مناطق مختلف بررسی شد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مجری طرح و کارشناس پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخیفرهنگی گفت: طرحی را در دو بخش تئوری و عملی دنبال کردیم که در بخش تئوری به تاریخ استفاده از شیشه و شیشهگری در ایران و در بخش عملی به شناسایی ترکیب شیمیایی تعدادی نمونه شیشه تاریخی و مقایسه آنها با گروههای شیشه مناطق مختلف پرداختیم.
نرگس دوستی ثانی افزود: ۱۰ شیء از ظروف شیشهای مخزن موزه آبگینه برای بررسی مواد اولیه و ترکیب شیمیایی انتخاب شدند که تاریخ ساخت آثار متفاوت بود و از دوره اشکانی تا دوران اسلامی را در برمیگیرد.
مجری طرح با بیاناینکه طبق نتایج حاصله ترکیبات عمده در نمونههای مورد بررسی اکسید سیلیسم، اکسید سدیم و آهک هستند و شیشهها از نوع سودا-سیلیس-آهک به شمار میآیند، گفت: در ساخت همه نمونههای مورد بررسی از ماسه به عنوان منبع سیلیس استفاده شده است و همه نمونهها به جز یک مورد از نوع شیشههای سودا-خاکستر گیاهی هستند.
وی افزود: هیچ یک از گروههای شیشههای بررسی شده تا امروز (که اطلاعات آنها منتشر شده است) مشابهت شیمیایی زیادی ندارند تا بتوان آنها را مربوط به یک محل دانست، به جز یک نمونه که شیشههای ساسانی و نیشابور مطابقت دارد.
او گفت: این مطالعه نشان می دهد که داشتن بانک اطلاعاتی جامع از شیشههای ایران ضروری است .
اقوام آریایی منطقه خوزستان و ایلام که همسایهی بینالنهرین بودند، از مدتها پیش یعنی هزاره دوم قبل از میلاد و به ویژه در زمان امپراتوری ایلام که مرکز آن شوش بود با شیشه آَشنا بودند و از آن استفاده میکردند.
در تپههای قلعهی کوتی شمال ایران و خرابههای تاریخی چغازنبیل و نیز در معابد مذهبی این ناحیه زیگورات که در فاصلهی سالهای 1265 تا 1245 قبل از میلاد ساخته شده است، مقدار زیادی مهرههای استوانهای شیشهای بهدست آمد که آبی تیره بود و امضای شیشهگران بر روی آنها موجود است.
لوله های شیشه ای هزاره دوم پ م - چغازنبیل- موزه آبگینه تهران