تیمی از پژوهشگران روشی را کشف کرده اند که بر اساس آن اضافه وزن می‌تواند منجر به تخریب بافت‌های عصبی شود که عامل زوال شناختی است.
گفتنی است، تجمع بیش از حد چربی در بدن بیانگر شرایطی است که به عنوان اضافه وزن و چاقی شناخته می‌شوند. این دو حالت در میزان چربی بیش از حد انباشته شده متفاوت هستند و معمولاً با استفاده از شاخص توده بدن تعریف می‌شوند.
شاخص توده بدنی از تقسیم وزن فرد بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد فرد بر حسب متر به دست می‌آید. مقادیر شاخص توده بین ۲۵ تا ۳۰ نشان می‌دهد که فرد دارای اضافه وزن است، در حالی که مقادیر بالاتر از ۳۰، فرد را به عنوان چاق طبقه بندی می‌کند.
محققان مرکز اعصاب دانشگاه مک گیل اخیراً تحقیقات پیشگامانه‌ای انجام داده اند که تأثیر چاقی بر مغز را آشکار می‌کند. امروزه اکثر مردم می‌دانند که چاقی بیش از یک عدد در مقیاس است و می‌تواند عواقب بزرگی بر سلامت داشته باشد، اما به ندرت افراد تأثیرات چاقی بر مغز را در نظر گرفته یا ارتباط مستقیمی بین آلزایمر و اضافه وزن مشاهده می‌کنند.
بنا بر اعلام وبگاه سایکولوژی تودی، رابطه بین چاقی و عملکرد شناختی مغز، دلایل متعددی از جمله افزایش التهاب، تنظیم هورمونی، متابولیسم گلوکز و مقاومت به انسولین دارد. همه این‌ها مواردی هستند که به بدتر شدن عملکرد و سلول‌های مغز کمک می‌کند.
محققان اعلام کردند؛ این مطالعه در ادامه یک مطالعه قبلی انجام شد که در آن مشاهده کردند که الگو‌های تخریب عصبی مرتبط با چاقی از نظر بصری شبیه به الگو‌های بیماری آلزایمر هستند. در این مطالعه، آن‌ها آتروفی ماده مغز و از دست دادن سلول‌های مغزی را در بیماران چاق و آلزایمری دریافتند.