نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد؛ توجه کودکان نوپا به صحبت‌های بلند و آوازخوان یا تلاش برای حرف زدن به روش کودکانه می‌تواند تشخیص و درمان زودهنگام اختلال طیف اوتیسم را فراهم کند.
این الگو‌های گفتاری مادری یا والدی با لحن اغراق آمیز، دستور زبان ساده، گام بلند و سرعت آهسته مشخص می‌شوند.
محققان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو بیش از ۶۰۰ کودک نوپا بین ۱۲ تا ۴۸ ماهه را مورد مطالعه قرار دادند داده و حرکت چشم آن‌ها را در ویدیو‌هایی با یک بازیگر زن که به زبان مادری آن‌ها صحبت می‌کرد، ردیابی کردند.
بسته به مدت زمانی که هر کودک نوپا روی صحبت کردن با سایرین تمرکز می‌کند، محققان توانستند احتمال ابتلا به اختلال طیف اوتیسم را تعیین کنند.
این مطالعه نشان می‌دهد؛ اگر کودک نوپا روی گفتار به زبان مادری در ۳۰ درصد یا کمتر از آن توقف کند، احتمال اینکه به طور دقیق به عنوان اختلال تمرکز و توجه شناسایی شود، ۹۴ درصد بود و همچنین این موضوع نشان دهنده ارتباط با کاهش توانایی‌های اجتماعی و زبانی وی است.
در این میان آن دسته از کودکان نوپا مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، کمترین میزان توجه را به گفتار مادرانه نشان داده و توانایی‌های اجتماعی و زبانی ضعیف تری داشتند.
نویسنده مسئول این مطالعه و سرپرست تحقیقات فوق، گفت: بینشی که در آن کودکان نوپا به طور غیرمعمول توجه کمتری به مادر نشان می‌دهند، ممکن است نه تنها برای تشخیص زودهنگام و پیش‌آگهی اختلال تمرکز و توجه، بلکه به عنوان یک هدف درمانی احتمالی اوتیسم نیز مفید باشد.
ما می‌دانیم که هر چه زودتر درمان اوتیسم شروع شود بهتر است، اما این اختلال در اکثر کودکان تا حدود ۳ یا ۴ سالگی تشخیص داده نمی‌شود.
نتایج یک مطالعه در فرانسه در سال ۲۰۱۳ نشان داد که ترجیح گفتار باعث تحریک توجه می‌شود و از همه مرز‌های فرهنگی و جغرافیایی عبور می‌کند، نوزادان ترجیح می‌دهند در روز‌های اول زندگی به سبک گفتار بازیگوشانه گوش دهند.
از سوی دیگر نتایج یک مطالعه جداگانه که در سال ۲۰۰۴ انجام شد، نشان داد که ۷۰ درصد از کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و عدم تمرکز، گوش دادن به صدا‌های تولید شده توسط رایانه را به صدای مادر خود ترجیح می‌دهند.
این واقعیت که می‌توان کودکان مبتلا به اوتیسم را با استفاده از چنین آزمایش ساده و سریع ردیابی چشم شناسایی کرد، واقعاً قابل توجه است. نیاز واقعی به ابزار‌های تشخیصی آسان و مؤثر در این حوزه وجود دارد که بتوان از آن‌ها در کودکان خردسال استفاده کرد.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی JAMA Network Open منتشر شده است.