بخشی از فرهنگ و تاریخ ایران در دل پایتخت و در خیابان‌ها و خانه‌های قدیمی آن جا خوش کرده است. در آجربه‌آجر این عمارت‌ها می‌شود ردی از روز‌های گذشته ایران را دید.
میرزا زین العابدین خان در کودکی با کمک پدر خود و معلمان سرخانه به تحصیل پرداخت و بعد به واسطه علاقه خود به پزشکی به مدرسه دارالفنون رفت و نزد استادانی همچون علی‌اکبرخان ناظم‌الاطبا، دکتر لویی آندره ارنست کلوکه، یاکوب ادوارد پولاک، دکتر شلیمر هلندی و ژوزف طولوزان فرانسوی علم پزشکی مدرن را آموخت. او از جراحان ماهر زمان خود بود و بعد‌ها در کتاب‌های مختلف درباره مهارت او در جراحی سنگ مثانه که بیماری نسبتا شایعی در ایران آن زمان بود، بسیار گفته شده است. ناصرالدین‌شاه برای تقدیر از پزشک مخصوص خود، نام کوچه‌ای را که او سکونت داشت، به موتمن الاطبا تغییر داد.
موتمن‌الاطبا تا سال۱۲۷۴ شمسی به‌عنوان پزشک مخصوص دربار به کار خود ادامه داد؛ اما پس از قتل ناصرالدین‌شاه و تغییرات دربار ترجیح داد که در مطب شخصی خود مشغول باشد. دو سال بعد دچار بیماری چشم شد. مظفرالدین‌شاه به پاس خدمات موتمن‌الاطبا به پدرش مبلغ ۵۰۰ تومان به همراه عصایی جواهرنشان به او هدیه کرد تا هزینه‌های درمان و سفرش به خارج کشور تامین شود. میرزا زین‌العابدین خان دنبلی ضرابی در سال۱۲۸۷ چشم از جهان فرو بست.
عمارت موتمن‌الاطبا، اولین خانه سه‌طبقه در ایران است که در سال۱۲۶۲ خورشیدی ساخته شده است. این خانه تاریخی ۸۰۰مترمربع مساحت دارد و مانند همه خانه‌های دوره قاجاریان بخش‌های مانند اندرونی و بیرونی دارد. البته در طی زمان بخش‌هایی از آن دچار تغییر شده است. حمام اختصاصی خانه نیز در حال حاضر دیگر وجود ندارد و به ساختمانی دیگر بدل شده است. همچنین باغی که زمانی بخشی از این عمارت بود، از آن جدا شده و در آن ساخت‌وساز انجام شده است.
از زبان مالک این خانه، آقای موتمن‌زاده، در زمان ثبت ملی آن نقل شده است که این خانه در زمان خود یکی از بهترین ساختمان‌های شهر تهران بوده است؛ به‌طوری‌که وقتی ناصرالدین‌شاه از وجود آن مطلع می‌شود، از حکیم خود می‌پرسد چطور او خانه‌ای سه‌اشکوبه (سه‌طبقه) ساخته و حتی از این خانه بازدید می‌کند.