مطالعات باستانشناسی جهرم پس از ۱۰ سال به پایان رسید و در مجموع ۵۴۸ محوطه و اثر از دوران پارینهسنگی تا قرون متأخر اسلامی شناسایی و کشف شد.
این باستانشناس با بیان اینکه بررسی این بخش به شناسایی ۱۶۱ اثر و محوطه از دوران مختلف منجر شد، گفت: قدیمترین محوطههای شناسایی شده از بخش مرکزی به دوره پارینهسنگی میانی مربوط است که از غارها و محوطههای باز، شناسایی شد.
او افزود: علاوهبر این، محوطههایی نیز از دوران پارینهسنگی جدید و فراپارینه-سنگی شناسایی شد و محوطههای پیش از تاریخی با سفال زیادی از این منطقه بدست نیامد و تنها یک محوطه شاخص از دوره «باکون» ثبت شد.
به گفته سرپرست هیأت باستانشناسی جهرم، بیشتر محوطههای شناسایی شده در این پروژه از بخش مرکزی جهرم به دوران تاریخی و بهویژه دورههای هخامنشی، فراهخامنشی و ساسانی مربوط میشود که با توجه به کوهستانی بودن منطقه، آثار دوران فراهخامنشی و ساسانی بیشتر به صورت قلعههای صعبالعبور در ارتفاعات است.
منصوری با بیان اینکه محوطهها و آثار فراوانی نیز از دوران مختلف اسلامی به صورت محوطه، قلعه، راه، پل، کاروانسرا، آبانبار و آسیاب شناسایی شد، افزود: این محوطهها و آثار از قرون اولیه تا متأخر اسلامی قابل تاریخگذاری است.
این باستانشناس گفت: با پایان این فصل، بررسی باستانشناسی شهرستان جهرم پس از ۱۰ سال به پایان رسید و کل آثار و محوطههای شناسایی شده از این شهرستان، ۵۴۸ محوطه و اثر از دوران پارینهسنگی تا قرون متأخر اسلامی است.
منصوری با اشاره به موقعیت جغرافیایی خاص جهرم و قرارگیری آن در مسیر باستانی منتهی به خلیج فارس، گفت: امیدواریم نتایج این بررسی به پژوهشهای باستانشناسی جنوب ایران و پسکرانههای خلیج فارس کمک کند.
سرپرست هیأت باستانشناسی جهرم گفت: با پایان آخرین فصل بررسی این شهرستان، نتایج آن به مرور به صورت کتاب و مقاله منتشر خواهد شد.