معاون وزیر و رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی گفت: زن در نظام توحیدی آفرینش جلوه آن دسته از صفات الهی است که بشر در دوره جدید از آن‌ها دور شده است.
وی افزود : همکاران بانو با توجه به نقش و وظیفه‌ای که در خانه دارند این مسئله برای ما مسئولیت آورتر می‌شود بابت همه سختی‌ها و فشار‌ها که در سازمان متحمل می‌شوید تشکر می‌کنم و قدردان هستیم چون دشواری کار را می‌دانیم.
معاون وزیر آموزش و پرورش با اشاره به اینکه نمی‌توان تنش و فشار کار را کم کرد و حتی پیش بینی می‌کنیم سال به سال در ادامه بیشتر شود، یادآور شد : اقبال و وضعیت جامعه و مطالبات و انتظارات از آموزش و پرورش را می‌بینیم؛ نگاه‌ها در بخش‌های مختلف آموزش و پرورش به سازمان هست لذا فشار و تنش را نمی‌توان کم کرد. این مأموریت ما است که در رده‌های مدیریتی سازمان زمینه‌های بهتری را فراهم کنیم و در فضای خود همکاران به واسطه همدلی و همکاری و تعامل و ارتباط حس مثبت‌تری را بین همکاران ایجاد کنیم.
وی گفت: در اخلاق و منش‌ها تفاوت‌هایی بین زنان و مردان به صورت قالبی می‌بینیم و این چیزی است که هم در ادبیات اسلامی؛ هم در نظریه‌ها و رویکرد‌های معاصر غربی؛ هم در حوزه روان شناسی و هم در حوزه اخلاق به صراحت از اخلاق زنانه و مردانه صحبت می‌شود.
رویکرد‌هایی هستند که به طور جدی در دنیای معاصر در دنیای بشریت اخلاق زنانه رشد و گسترش پیدا کند. بعضی می‌گویند این مسئله یک سوگیری فمینیستی است، اما شخصاً فکر می‌کنم برخی از این دیدگاه‌ها درست هستند.
رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی ادامه داد: برخی از ویژگی‌ها است که در زنان غالب است که می‌تواند میان‌بری باشد برای رشد بهتر هم در سطح جامعه جهانی و هم در سطح سازمانی. در سطح منزل و خانواده اگر مادران نباشند شیرازه خانواده از هم می‌پاشد. بخشی از کمکی که به صورت غیرملموس حضور بانوان به هر مجموعه‌ای می‌کند همین گرمی بخشی ارتباطات و برجسته‌شدن ابعاد مثبت اخلاق زنانه است که می‌تواند کمک کند به پیشبرد اهداف و مأموریت‌های سازمان خصوصاً وقتی اهداف سازمان، اهداف گرمی باشد.
دکتر لطیفی گفت : هر میزانی که در سازمان ما به عنوان سازمانی با وظایف و مأموریت‌های ملی سنگین روابط و خلق و خو‌ها و منش‌ها بر اساس آن دسته از منش‌هایی از جنس غالب زنانه و مبتنی بر نوعی گرمی است، در پیشبرد اهداف موفق‌تر هستیم. بابت حضور شما در سازمان تشکر می‌کنم.
وی ابراز امیدواری کرد که بتوان مانند یک خانواده کمک کرد و در آینده طوری عمل کرد که شرمنده فرزندمان و آحاد جامعه نباشیم.