بیست دی ماه سالروز شهادت میرزا تقی‌خان فراهانی معروف به امیرکبیر است.
نام مادر امیرکبیر، فاطمه و اسم پدرش کربلایی قربان، آشپز قائم مقام فراهانی از بزرگان دربار و همشهری وی بود.
قائم مقام، میرزا تقی را در سن شش سالگی همراه خود کرد، اما فراست و توانایی او سبب شد قائم مقام او را به کلاس درس بفرستد و این چنین او را به دیپلماتی کار کشته و سیاستمداری هوشیار تبدیل کند.
آنچه سبب ماندگاری نام امیرکبیر در تاریخ ایران شد اقدامات او در سه سال و اندی صدارت دربار قاجار بود.
تاسیس دارالفنون، چاپ روزنامه اتفاقیه، تأسیس سفارت خانه‌های دائمی در لندن و سن پترزبورگ، مبارزه با رشوه خواری، تنظیم بودجه و جلوگیری از فساد مالی، تاسیس اداره آگاهی، مایه کوبی برای اولین بار در ایران، تاسیس چاپارخانه، ایجاد پست، تلگراف و ایجاد دیوان عدالت خانه را از اقدامات وی می‌توان نام برد.
او که در زمان صدارت خود کار‌های نادرست درباریان و اطرافیان شاه را محدود کرده بود موجب خشم و حسادت آن‌ها شد، همچنین سفارت انگلستان هم در آن دوران نمی‌توانست در امور کشور دخالت داشته باشد.
همه این عوامل سبب شده بود مهد علیا در زمان ناصر الدین شاه و میرزا آقاخان نوری وزیر ناصرالدین شاه و سفارت انگلستان برای عزل و قتل امیرکبیر توطئه کنند.
اینگونه بود که امیرکبیر تبعید شد و در ۲۰ دی ماه یکی از روز‌های سرد زمستان به شهادت رسید.
پیکر امیرکبیر پس از سال‌ها خاکسپاری در ایران، به همت همسرش که خواهر ناصرالدین شاه بود به کربلای معلی منتقل شد.