دانشمندان در این رابطه گفتند که یافته های آنها شواهدی قوی برای حمایت از نیاز به سرمایه گذاری در جاده های خدمات بهتر و دسترسی به قطارها و اتوبوس ها ارائه می دهد. در حالی که تحقیقات قبلی نشان داده است که محدودیت‌های سفر به آسیب‌های اقتصادی و کاهش احساس رفاه در منطقه کمک می‌کند، تأثیر این پدیده بر سلامت مردم مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته بود.
دکتر پائولو آنسیاس، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق در دانشکده محیط زیست، انرژی و منابع بارتلت یونیورسیتی کالج دانشگاهی لندن، در این خصوص گفت که متغیر کلیدی، تعداد مکان‌های مختلفی است که مردم در خارج از منطقه خود بازدید می‌کنند. این موضوع با مشارکت اجتماعی بیشتر و سلامتی بهتر در ارتباط است.
طی این مطالعه، محققان از یک تکنیک تحقیقاتی به نام تحلیل مسیر استفاده کردند که اثرات مستقیم و غیرمستقیم موانع بر سر راه سفر به خارج از منطقه زندگی افراد را برجسته می کند. آنها ارتباط بین محدودیت های درک شده برای سفر به خارج از منطقه سکونت، مانند نبود خدمات حمل و نقل عمومی مناسب و سلامت خود ارزیابی افراد، بررسی دفعات سفر، تعداد مکان های مختلف بازدید شده، مسافت طی شده و استفاده از خودرو و وسایل نقلیه عمومی را بررسی کردند.
پژوهشگران دریافتند که ارتباط بین محدودیت های سفر، مشارکت اجتماعی و سلامت در میان افراد بالای ۵۵ سال قوی تر است زیرا این گروه سنی ممکن است در نهایت با دوستان کمتری تماس بگیرند و مشارکت در باشگاه‌ها و فعالیت‌های اجتماعی خود را کاهش دهند.
امروزه جوامع انسانی در برخی مناطق خاصی ممکن است با کاهش جمعیت روبه رو شوند، زیرا جوانان در جستجوی کار و گزینه های مناسب سفر به شهرها نقل مکان می کنند. این امر باعث می شود نسل های قدیمی تر با گزینه های حمل و نقل محدود مواجه شوند که به نوبه خود منجر به مشارکت اجتماعی کمتر و سطح پایین تر سلامت عمومی می شود.
منبع: upi