شاردا یوگی (Shardha Jogee)، استاد نجوم در دانشگاه تگزاس در آستین، در این رابطه توضیح می دهد: پیش از این و قبل از تصاویر دقیق وب، من یک نگاه به تصاویر دریافتی توسط هابل انداخته و گفته بودم ما قادر به مطالعه این کهکشان نیستیم زیرا جزئیات و میله های این کهکشان به سختی قابل مشاهده هستند. در تصاویر جدید جیمز وب اما جزئیات حیرت انگیزی از ساختار زیرین این کهکشان ها دیده می شود.
درک بیشتر در مورد این کهکشان های مارپیچی و اینکه چرا آنها شبیه کهکشان راه شیری هستند، ممکن است تفکر ما را در مورد چگونگی شکل گیری و تکامل کهکشان ها تغییر دهد.
تلسکوپ هابل قبلا از کهکشان های دور عکس گرفته بود، اما گرد و غبار اطراف و تابش خیره کننده ستارگان جوان چیزی بیش از یک لکه تار دیسکی شکل را نشان نمی داد. گرفتن مجدد این تصاویر با جیمز وب جزئیات بیشتری را نسبت به قبل نشان می دهد. در واقع آینه بزرگ جیمز وب به آن اجازه می دهد نور را به طور موثرتری جمع آوری کند. این ویژگی، به تصاویر دریافتی وضوح بالاتری داده و طول موج های مادون قرمز طولانی تر به تعیین ساختار زیرین کمک می کند.
یوچن «کی» گوئو، ستاره شناس عضو این تیم مطالعاتی که مدیریت تجزیه و تحلیل داده ها را بر عهده داشت، در رابطه با این تصاویر می گوید: برای این مطالعه، ما به ساختار جدیدی نگاه می کنیم. هیچ کس قبلاً از این نوع داده ها استفاده نکرده و این مطالعه جدید مثل رفتن به جنگلی است که هیچ کس تاکنون وارد آن نشده بود.
گفتنی است مجموعه ای از شش کهکشان که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب رصد شده است، دراین مطالعات مورد بررسی قرار دارند.
یکی از این کهکشان ها به نام EGS-23205 به نظر می رسد که یک کهکشان مارپیچی با میله ستاره ای شفاف است. ستاره شناسان می گویند کهکشان میله ای دیگری به نام EGS-2468 که تصویر آن دریافت شده، ممکن است حدود ۱۱ میلیارد سال پیش شکل گرفته باشد. این تلسکوپ چهار کهکشان میله ای دیگر را نیز مشاهده کرد که قدمت آن ها به بیش از هشت میلیون سال می رسد.
باید در نظر داشت که میله های کهکشانی برای تکامل یک کهکشان ضروری هستند زیرا گاز را به مناطق مرکزی هدایت می کند. افزایش گاز، به نوبه خود، تشکیل ستاره را تسهیل می کند.
در خاتمه گفتنی است قرار است شرح کامل این مطالعه پژوهشی به زودی و در نسخه بعدی مجله تخصصی The Astrophysical Journal Letters منتشر شود.
منبع: studyfinds