چرا سالروز وفات حضرت ام البنین (س) روز تکریم مادران و همسران شهدا نامگذاری شده است؟
اسم اصلی حضرت ام البنین «فاطمه» بنت حزام بن خالد که از قبیله بنی کلاب است او قبل از ازدواج مشهوربه فاطمیه کلابیه بود، زنی بسیار باهوش، با نجابت، پاکی همراه با صفات بارز و شاخص که توانست همسر امام اول شیعیان و بزرگ مرد حق و عدالت شود.
از فاطمه تا ام البنین:
ثمره ازدواج حضرت علی با او، چهار پسر رشید بود به نام های: عبّاس، عبدالله، جعفر و عثمان، که به دلیل داشتن همین پسران، او را ام البنین، یعنی مادر پسران می خواندند. فرزندان ام البنین همگی در کربلا به شهادت رسیدند.
سفارش به دفاع از ولایت:
ام البنین پس از دیدن وی که فرستاده امام سجاد علیه السلام بود میگوید: «ای بشیر! از امام حسین علیه السلام چه خبر داری؟ بشیر گفت: خدا به تو صبر دهد که عباس تو کشته گردید. ام البنین فرمود: از حسین علیه السلام مرا خبر ده!» بشیر خبر شهادت بقیه فرزندان او را هم اعلام کرد، ولی ام البنین پیوسته از امام حسین علیه السلام خبر می گرفت و با صبر و بصیرتی بی نظیر میگوید:
«یا بشیر اخبرنی عن ابی عبدالله الحسین (ع). اولادی و من تحت الخضراء کلهم فداء لابی عبدالله الحسین»ای بشیر خبر از [امام من]اباعبدالله الحسین بده فرزندان من و همه آنچه زیر این آسمان مینایی است فدای اباعبدالله (ع) باد.
چون بشیر خبر شهادت امام حسین علیهالسلام را به آن حضرت داد، صیحه ای کشید و گفت: قد قَطّعتَ نیاطَ قلبی:ای بشیر! رگ قلبم را پاره کردی و سپس صدا به ناله و شیون بلند کرد.
سلام ما به تو ای هاجر چهار ذبیح درود ما به تو ای مریم چهار مسیح
با شهادت چهار فرزند ام البنین علیهاسلام در کربلا، این بانوی شکیبا، به افتخار مادر شهیدان بودن نائل آمد و درکنار همسر شهید بودن، افتخاری دیگر بر صفحه افتخاراتش افزوده شد.
ام البنین دارای چه صفاتی بودند که تاریخ ساز شد؟
این زن، شاید تنها زن تاریخ است که فرزندان هووی خود را بر فرزندان خود مقدم داشت. ایشان بارها اعلام کرده: «من افتخار بزرگم این است که کنیز فرزندان فاطمه باشم و خدمت گذار حسنین باشم و خودم و فرزندانم و تمام دنیای من فدای حسین (ع)».
ایشان یکی از شاعران بنام مدینه بودند و به ادب، ادبیات و شاعری مشهور بودند، ام البنین شعر بسیار زیبایی در وصف فرزندانش سروده است که در ترجمه آن این گونه است «عباسم من تو را به گونهای تربیت کردم که در دلاوری و شیرمردی همانند تو در تاریخ نباشد، شجاعت تو آنقدر در تاریخ زیاد است که من باور نمیکنم کسی تو را شکست دهد، عباسم برایم بگو، در کربلا چگونه تو را به شهادت رساندند. آری شنیده ام که دشمن جرئت نزدیک شدن به تو را نداشت، ابتدا دستهای تو را قطع کرد و چشمان تو را با تیر نشانه گرفت و تو نابینا شدی. بعد از اینکه دشمن دید تو دستی در بدن نداری و چشمی برای دیدن نداری. آن موقع جرئت کردند به تو نزدیک شدند و با عمود آهنی بر فرق تو فرود آوردند و تو را به شهادت رساندند. عباسم، جعفرم، عبدالله و عثمان، میدانم تا آخرین لحظه و آخرین قطره خونتان از حسین (ع) و یاران حسین (ع) دفاع کردید. من به شما افتخار میکنم که شما قبل از شهادت حسین به شهادت رسیدید و این نشان از دفاع جانانه شما از اهل بیت (ع) و خاندان حسین (ع) است. آفرین به شما و من به وجود شما و دفاع شما افتخار میکنم».
روز تکریم مادران همسران شهدا:
ام البنین (س) بانوی ایثاگر که اگر چه خود در دشت کربلا حضور نداشت، اما عطر ایمان، نگاه ولایتمدار، تفکر حسینی و شجاعت ایثارگری یک مسلمان معتقد را قطره قطره در کام فرزندانش نشاند و لاله صفت چنان بارشان آورد که دشت تفتیده کربلا را همیشه تاریخ منقش به زیباترین مفاهیم همان شهادت کردند.
در سالروز وفات امالبنین که روز تکریم مادران و همسران شهدا نام گرفته است، ایثار و فداکاری و صبر و پایداری مادران و همسران شهیدان هشت سال دفاع مقدس را گرامی میداریم و اوراق تاریخ را به نام گذشتها و خلوص و تلاشهای آنان مزین میکنیم و عملکرد این بانوان فداکار را پشتوانهای برای نسل امروز قرار میدهیم.
اگر ایثار و شهامت، شجاعت، صبر و استقامت این شیر زنان ایران زمین نبود، خدا میدانست چه بر سر نهال نو پای انقلاب میآمد، این دلاور زنان بودند که فرزندان جوان و نوجوان خود را برای خط مقدم جبهه آماده میکردند و برای دفاع از ولایت سینه سپر میکردند تا یک وجب از خاک مقدس این سرزمین در دست دشمن تا دندان مسلح نیفتد.
اگر حماسه همسران شهیدان که بسیاری از آنان نوعروس بودند، نبود معلوم نیست چه بر سر این خاک میآمد، اما آنها مردان و همسران خود را همچون رباب، لیلا و زینب کبری برای حضور در خط مقدم جبهه تشویق میکردند.
امروز به همین مناسبت در جای جای استان اردبیل از مادران و همسران شهدا تکریم شد.
مادران و همسرانی که در ایام فاطمیه همزمان با تشییع پیکر مطهر ۱۰ شهید گمنام و خوشنام در استان اردبیل جای مادران این شهدا را سبز کرده آنان را با تمام وجود برآغوش کشیدند، چون ام البنین (س) برای آنها شعر و نوحه خواندند.