نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که استرس مداوم می‌تواند چشم‌ها را در طول زمان ضعیف کند.
یافته‌های جدید محققان نشان می‌دهد؛ استرس، مانند افزایش فشار داخل چشم در چشم، بافت شبکیه را مجبور می‌کند تا تغییرات اپی ژنتیکی و رونویسی مشابه تغییرات پیری طبیعی را پشت سر بگذارد. این یافته‌ها می‌تواند راه‌های جدیدی را برای هدف قرار دادن و حفظ عملکرد سلولی در افراد مبتلا به گلوکوما باز کند.
استادیار فیزیولوژی و بیوفیزیک و متخصص چشم و از پژوهشگران ارشد این تیم مطالعاتی در رابطه با یافته‌های فوق گفت: تحقیقات ما بر اهمیت تشخیص زودهنگام و پیشگیری و مدیریت بیماری‌های مربوط به سن، از جمله گلوکوما، تأکید می‌کند.
این متخصص مرکز تحقیقات بینایی در دانشگاه کالیفرنیا، در ادامه اظهاراتش تاکید کرد: تغییرات اپی ژنتیکی که مشاهده کردیم نشان می‌دهد تغییرات در سطح کروماتین به صورت تجمعی و به دنبال چندین نمونه از استرس به دست می‌آیند. این دانش، فرصتی را برای ما فراهم می‌کند تا در صورت تشخیص زودهنگام بیماری، از کاهش بینایی پیشگیری کنیم.
گفتنی است هنگامی که محققان عصب بینایی چشم‌هایی را که با افزایش فشار خفیف درمان شده بود، بررسی کردند، متوجه شدند که در عصب اصلی بینایی جوان، هیچ نشانه‌ای مبنی بر از دست دادن آکسون‌ها وجود ندارد. با این حال، در اعصاب بینایی حیوانات مسن، از دست دادن بخش قابل توجهی آکسون مشابه فنوتیپی که معمولا در بیماران گلوکوما مشاهده می‌شود، شناسایی شد.
باید توجه داشت که فشار داخل چشم دارای ریتم شبانه روزی است که در افراد سالم بین ۱۲ تا ۲۱ میلی متر جیوه در نوسان است. نزدیک به دو سوم افراد در شب بیشترین میزان فشار چشم را تجربه می‌کنند. از آنجایی که فشار داخل چشمی طیف وسیعی دارد، تنها یک روش اندازه گیری برای پیش بینی پیشرفت بیماری در افراد مبتلا به گلوکوما کافی نیست.
یافته‌های مطالعه این پیش بینی را یک قدم جلوتر می‌برد. محققان بر اساس یافته‌های این مطالعه پیشنهاد می‌کنند که نه تنها نوسانات، بلکه تأثیر نوسانات مکرر و خفیف است که پیری بافت شبکیه را تسریع می‌کند.
شرح کامل این پژوهش درآخرین شماره مجله تخصصی Aging Cell منتشر شده است.