شروع سال نو در کامرون همزمان با روز استقلال این کشور غرب آفریقا، یادآور دوران خشونت بار استعمار است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما از ابیجان کامرون اول ژانویه ۱۹۶۰ بعد از جنگ‌های استقلال طلبانه با استعمار فرانسه به استقلال رسید، اما بسیاری از مردم کامرون احساس خوبی در این روز ندارند.
آنو میومس، مورخ، می‌گوید: " مشکل کامرون این است که آنانکه برای استقلال با استعمارگران جنگیدند، بعد از پیروزی به قدرت نرسیدند، بلکه طرفداران استعمارگر یعنی فرانسه، قدرت را در اختیار گرفتند. "
حزب اتحاد مردم کامرون در اواخر دوره استعمار، در راس مبارزه با فرانسه قرار داشت، اما تقریبا تمام اعضای آن به دست ارتش استعماری کشته شدند و در نتیجه در زمان استقلال، این طرفداران استعمار فرانسه بودند که قدرت را در دست گرفتند. بر این اساس در سال ۱۹۶۰، امدو آئیجو که به رئیس جمهور وقت فرانسه ژنرال دو گل نزدیک بود، در راس قدرت قرار گرفت و به مدت ۲۲ سال با مشت آهنین حکومت کرد. بعد از وی نیز پل بیا رئیس جمهور شد که با گذشت شصت سال با حمایت نزدیک فرانسه هنوز در این سمت قرار دارد.
سالومون، یکی از معدود بازمانده‌های استقلال طلبان مبارز در آن زمان می‌گوید: " استقلال یعنی کسب آزادی، اما ما آزاد نیستیم. مردان بزرگی که باید در دوره استقلال بر کشور مدیریت می‌کردند، به دست فرانسه کشته شدند و افراد نزدیک به استعمار گر به قدرت رسیدند و این روند همچنان ادامه دارد. "
اوم انیوبه، رهبر حزب اتحاد مردم کامرون فردی بود که در سال ۱۹۵۲ خواستار استقلال کامرون شد. در این زمان جامعه ملل بعد از خروج کامرون از تحت الحمایگی آلمان، این کشور را بین فرانسه و انگلیس تقسیم کرده بود. اوم انیوبه و یارانش در راه استقلال و در مبارزه با استعمار گران فرانسوی کشته شدند، اما رد اندکی از وی در تاریخ وجود دارد.
ایو مینتوگ، مورخ، در این مورد توضیح می‌دهد: " بعد از قتل " اوم انیوبه" به دست ارتش فرانسه، پاریس و در ادامه حکومت کامرون، دست کم تا سی سال بعد از استقلال تلاش کردند نامی از این بزرگمرد به میان نیاید. کتابهایش را آتش زدند و حتی ذکر نامش به صورت علنی ممنوع بود. "
شرایط کامرون برای تقریبا تمام مستعمره‌های سابق کشور‌های اروپایی در آفریقا مصداق دارد.
باصداها:
۱ - آنو میومس - مورخ
۲- سالومون - بازمانده جنگ استقلال کامرون
۳ - ایو مینتوگ - مورخ
--------