گمانه‌زنی تقاطع ورودی چهار راه شهر شوش به آشکار شدن آثاری از جمله بقایای یکپارچه کوره ذوب فلز که متعلق به اواخر دوران تاریخی در شوش بود، منجر شد.
این باستان شناس افزود: کاوش‌های باستان‌شناسان انگلیسی و فرانسوی در شوش نشان می‌دهد، استقرار جوامع انسانی در این محوطه از نیمه دوم هزاره پنجم پیش از میلاد آغاز شده و تقریباً به طور پیوسته تا سده‌های میانه اسلامی ادامه داشته است.
امیدفر گفت: با پایان حضور هیأت باستان‌شناسی فرانسوی و همزمان با انقلاب اسلامی در ایران، پژوهش‌های باستان‌شناسی در شوش با وقفه‌ای طولانی روبرو شد، از آن پس، کاوش‌های محدود انجام شده توسط هیأتهای ایرانی در محوطه باستانی شوش، بیشتر با ماهیت نجاتبخشی صورت گرفت که گمانه‌زنی در تقاطع چهارراه ورودی شهر شوش در منتهی الیه شرقی شهر صنعتگران نیز از آن جمله به شمار میرود.
او گفت: یکی از طرح‌های عمرانی چالش برانگیز شهر شوش در دهۀ گذشته، برچیدن سازۀ پل روگذر محور ترانزیت اهواز-اندیمشک به منظور ایجاد مسیر زیرگذر بوده است.
به گفته این باستان‌شناس، این پل، یکی از سازههای جدید در محدوده عرصۀ محوطه شوش بهشمار می‌آمد که برچیدن آن موجب سازگار شدن شرایط این محدوده با ضوابط مصوب عرصه و حریم محوطۀ باستانی از سوی نهاد‌های متولی شد با وجود این، بر اساس نتایج کاوش‌های اخیر و ضوابط حاکم بر عرصه محوطۀ باستانی شوش، امکان احداث مسیر زیرگذر در جادۀ اهواز-اندیمشک (محور شمال به جنوب) در محل تقاطع چهارراه ورودی شهر شوش، به‌دلیل آسیب رساندن به یکپارچگی و ماهیت باستانی این بخش از محوطه وجود نداشت.
اوگفت: از این رو، طرح احداث مسیر زیرگذر در محور شمال به جنوب جادۀ اهواز-اندیمشک از سوی مسئولان شهری و استانی با برنامه‌ریزی برای ایجاد یک سازه در محور دزفول-شوش (شرق به غرب) جایگزین شد که کاهش مشکلات ترافیکی و ساماندهی این محدوده از شهر را در پی خواهد داشت.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی گفت: با پیشنهاد این طرحِ جایگزین از سوی مسئولان شهری به پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، گمانه‌زنی به منظور بررسی احتمال آشکار شدن بقایای فرهنگی در محدودۀ مورد نظر در دستور کار هیأت باستان‌شناسی پایگاه میراث جهانی شوش قرار گرفت.
امیدفر افزود: محدودۀ پیشنهادی برای ایجاد سازۀ جایگزین در چهارراه ورودی شهر شوش در شمال شرقی تپه شهر صنعتگران، در حرائم درجه یک و دو محوطۀ میراث جهانی شوش قرار دارد.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی با بیان‌اینکه در این طرح، ۳۸۰ متر از بخش غربی محدوده پیشنهادی که نوار سبز ورودی شهر شوش را در بر می گیرد، مورد گمانه‌زنی باستانشناختی قرار گرفت، افزود: گذشته از کاوش در وضعیت آب و هوایی نامناسب تابستان، طرح با چالش‌های جدی دیگری نیز روبرو بود که از آن میان میتوان به برخورد با لوله‌های قطور انتقال آب برای آبیاری فضای سبز، حوض‌های آبنما، جعبه‌های کنترل و کابل‌های برق تیر‌های روشنایی و کابل‌های فیبر نوری در محدوده گمانه‌زنی اشاره کرد.
این باستان‌شناس افزود: در این فصل، جمعاً هفت گمانه در ابعاد ۳×۳ متر ایجاد شد که از مهمترین آثار به دست آمده از آن‌ها میتوان آشکار شدن بقایای یکپارچه یک کوره ذوب فلز در دو کارگاه کاوش را بر شمرد.
او اظهار کرد: اگرچه یافته فرهنگی شاخصی در ارتباط با این پدیدار به دست نیامد که پیشنهاد تاریخ دقیق برای آن را امکانپذیر کند، اما با توجه به نتایج کاوش‌های سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ در نزدیکی این محدوده، میتوان این کورۀ ذوب فلز را متعلق به اواخر دوران تاریخی یا اوایل سده‌های نخستین اسلامی دانست.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی در پایان گفت: این فرضیه با آشکار شدن ۲ سکه و یک سرپیکان مفرغی (در لایه‌های پایین‌تر از کوره ذوب فلز) از دورۀ اشکانی در کارگاههای دیگر گمانه‌زنی، بیش از پیش پشتیبانی میشود.