مطالعه جزئیات نحوه استفاده شامپانزه‌ها از ابزارهای ضربی امروزی به محققان کمک می‌کند تا رفتار هومینین‌ها را از ۲ میلیون سال پیش بهتر درک کنند.
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، پژوهشگران اخیراً در انجمن سلطنتی Open Science گزارش دادند، فرورفتگی های روی سطوح سنگ هایی که شامپانزه‌ها برای شکستن آجیل ها استفاده می کردند، تاریخچه ای از نحوه استفاده حیوانات از ابزار و نحوه تغییر الگوها از یک نسل به نسل دیگر را در بر دارد. این داده ها می تواند بینش هایی را در مورد روش هایی ارائه دهد که فناوری ابزار سنگی مشابه میلیون‌ها سال پیش در میان انسان‌ها پدید آمده است.
دانشمندان سنگ های مورد استفاده شامپانزه‌ها را در پارک ملی تای، در جنوب غربی ساحل عاج در غرب آفریقا بررسی کردند. اندازه گیری‌ها و اسکن‌های سه بعدی ابزارها الگوهای متمایزی از آسیب مربوط به نحوه استفاده حیوانات از سنگ‌ها را نشان داد.
این تیم سپس این نشانه ها را با نشانه های مطالعه قبلی که ابزارهای آجیل شکنی را که شامپانزه‌ها در فاصله ۳۰۰ کیلومتری در منطقه بوسو گینه استفاده می کردند، مقایسه کردند. اگرچه شامپانزه های گینه از ابزارهای سنگی خود برای همین منظور استفاده می کردند، تفاوت در الگوهای آسیب به وضوح نشان می داد که کدام ابزار متعلق به کدام گروه است.
این مطالعه بر ابزارهای ضربه ای که برای ضربه زدن یا کوبیدن استفاده می شوند متمرکز بود. بیشتر تحقیقات باستان شناسی در مورد استفاده از ابزار روی فناوری بریدن متمرکز شده است که شامل ابزارهایی می شود که برای برش و قاچ زدن استفاده می شوند. با این حال، محققان بر این باورند که ابزارهای ضربی احتمالاً اول بوده اند.
توموس پروفیت (Tomos Proffitt) پژوهشگر ارشد این مطالعات و باستان شناس موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک در لایپزیگ، آلمان گفت: مطالعه جزئیات نحوه استفاده شامپانزه ها از ابزارهای ضربی امروزی به محققان کمک می کند تا رفتار هومینین ها را از ۲ میلیون سال پیش بهتر درک کنند. پروفیت گفت که انسان ها در آن زمان می دویدند و چیزهایی را بریدند، اما مشابه شامپانزه‌ها، احتمالاً آجیل‌ها را نیز می شکستند.
این تیم تحقیقاتی وزن و طول هر دو سنگ چکش و سندان مورد استفاده شامپانزه ها را اندازه گرفتند. آنها همچنین صدها عکس از هر دو نوع ابزار گرفتند و آنها را به مدل های سه بعدی تبدیل کردند. این نقشه های دقیق به دانشمندان این امکان را می داد که الگوهای آسیب روی سنگ ها را تجسم کرده و کمیت شناسی کنند.
محققان دریافتند:سنگ چکش و سندان از جنبه های کلیدی با هم تفاوت دارند. به عنوان مثال، شامپانزه های گینه ای از سنگ های چکشی استفاده می کنند که بسیار کوچکتر از سندان آنها هستند. دهانه های مهره شکن سنگ چکش در وسط یک یا هر دو طرف ابزار قرار دارند.
یافته های این مطالعه نشان داد: الگوهای آسیب روی سندان ها و سنگ های چکش در گینه به طور قابل توجهی با نمونه های ساحل عاج متفاوت است. پروفیت خاطرنشان می کند که این تفاوت ها احتمالاً از تفاوت در دسترس بودن سنگ و انواع آجیل های ترک خورده ناشی می شود. به رغم این تفاوت‌ها، سندان‌ها در هر دو محل دارای دهانه های عمیق‌تر و شیب‌دارتر از سنگ های چکش مربوط به خود بودند.
پروفیت در پایان گفت: معانی فرهنگی مشابهی در ابزارهای سنگی به جا مانده از اجداد باستانی ما رمزگذاری شده است. او افزود: هر ابزار سنگی که تا به حال انسان یا انسان نماها استفاده کرده اند، هنوز در طبیعت وجود دارد. در همین راستا، هر ابزار سنگی که شامپانزه استفاده می کنند، قطعا قبلا اجداد انسان از آن استفاده می کرده اند.
شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Royal Society Open Science منتشر شده است.