پژوهشهای جدید نشان میدهد که اورانگوتانها و گوریلها ترجیح میدهند به جای رضایت دادن به یک جایزه که مطمئن به دریافت آن هستند، روی یک پاداش بزرگتر خطر کنند، حتی اگر مطمئن نباشند که آن را دریافت میکنند.
پژوهشگران میگویند: اورانگوتانها و گوریلها مانند انسانها مستعد خطرپذیری هستند و این خطرپذیری در میمونها با مشاهده نمونههای در حال نگهداری در باغ وحش بازل مورد تایید قرار گرفت.
به هر میمون در آزمایش اول امکان انتخاب بین دو ظرف داده شد که یکی از آنها گزینهای بدون خطر و دیگری خطرناک بود. انتخاب ظرف ایمن همیشه به دریافت یک پاداش یکسان منجر میشد و گرفتن یک تصمیم همراه با خطر به معنای دریافت احتمالی پاداش بود. با این حال، در صورت وجود پاداش با انتخاب ظرف دوم، جایزهی بزرگتر و ارزشمندتری نسبت به پاداش ظرف اول وجود داشت.
هم اورانگوتانها و هم گوریلها میدانستند که این آزمایش چگونه کار میکند و زمانی که گرسنه و طماع بودند، ترجیح میدادند پاداش خطرناکتر را انتخاب کنند. علاوه بر این، اورانگوتانها تمایل به خطرپذیری را از خود نشان دادند.
پنهلوپه لاکومب دانشجوی دکترا در UniNE و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما نشان دادیم که اورانگوتانها و گوریلها میتوانند تغییراتی را در تعداد پاداشها و نیز تغییرات در احتمال برنده شدن درک کنند و بر اساس این تغییرات، انتخابهای منطقی انجام دهند. برای مثال، اگر بدانند شانس بیشتری برای برنده شدن دارند، یا اگر میتوانند پاداش بیشتری کسب کنند، خطر میکنند و گزینه مخاطرهآمیز را انتخاب میکنند.
پژوهشگران و نخستیشناسان با تغییر نحوه شرطبندی میتوانند درک میمونها از تعداد پاداشها یا امکانات را تغییر دهند. در اینجا، مجموعهای از ظرفهای نارنجی به جای ظرفهای صورتی خطرناک استفاده و جایزه تنها زیر یکی از این ظرفها پنهان شد. احتمال برنده شدن با انتخاب ظرف نارنجی مانند احتمال برنده شدن با انتخاب ظرف صورتی رنگ قبلی بود.
در نتیجه مشخص شد که با تغییر پیکربندی و رنگبندی ظروف، میمونها از روشهای شرطبندی متمایز استفاده میکنند و در یکی از آزمایشها، دانشمندان ۷۸ درصد ترجیح راهحلهای خطرناک را نسبت به همه احتمالات دیگر مشاهده کردند.
پژوهشگران این مطالعه میگویند: نتایج ما نشان میدهد که اگرچه گوریلها و اورانگوتانها برای تصمیمگیری در مورد خطر به نشانههای منطقی تکیه میکنند، اما در معرض سوگیریهای شناختی مبتنی بر زمینه نیز هستند که بر انتخاب آنها تأثیر میگذارد.
این پژوهش به رهبری پنه لوپه لاکومب، بر روی اورانگوتانها و گوریلهای در حال نگهداری در باغ وحش بازل سوئیس انجام و نتایج آن در مجله PLOS ONE منتشر شد.