رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی گفت: در دوره فعلی نگاه حمایتی از سوی نهاد‌های حمایتی به تقویت پژوهش در آموزش و پرورش به وجود آمده که باید این فرصت را قدر دانست و از آن بهره جست.
رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی چالش دوم را بی توجهی به تنوع مطالعات مورد نیاز آموزش و پرورش دانست و گفت: نیازمند گونه‌ها و انواع مختلف پژوهش به جهت پیچیدگی‌هایی هستیم که مسائل آموزش و پرورش دارند. تجربه‌نگاری یکی از انواع پژوهش است که بسیار بدان بی‌توجهیم.
وی چالش سوم را دانشگاه‌زدگی در مسائل تربیتی دانست و گفت: باید از ظرفیت‌های دانشگاهی استفاده کرد ، اما گذاشتن بار سنگین پژوهش در آموزش و پرورش بر دوش دانشگاهیان و غفلت از ظرفیت‌های موجود که در میدان مشغول کارند یک چالش جدی است. باید عمده‌ای از پژوهش‌ها را خود عاملان و کنش‌گران عرصه تعلیم و تربیت به سبب ویژگی‌هایی که این عرصه دارد انجام دهند.
لطیفی با بیان اینکه به معلمان پژوهشگر آن‌طور که باید ارج نهاده نمی‌شود به چالش‌های فرایندی و ساختاری نیز اشاره کرد و گفت: باید تلاش کنیم جریان پژوهش‌محوری را نهادینه کنیم. ضعف روحیه پرسشگری، گفتگو و تعامل در فضای آموزش و پرورش چالش پنجم در عرصه پژوهشی وزارت آموزش و پرورش است.
مواجهه ما کمتر از حیث گفتگو است و کمتر اجازه پرسشگری می‌دهیم که به ضعف درونی ما در آموزش و پرورش برمی‌گردد.
رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی با اشاره به اینکه دانش‌آموز و معلمی که پرسشگر نباشد نمی‌توان چشم‌انداز مطالعاتی خوبی را در آینده برایش متصور بود، افزود: متاسفانه زمینه، موقعیت و فرصت کمتر در اختیار پرسش و پرسشگری قرار می‌گیرد.
لطیفی افزود: در دوره فعلی نگاه حمایتی از سوی نهاد‌های حمایتی به تقویت پژوهش در آموزش و پرورش به وجود آمده که باید این فرصت را قدر دانست. یک فرصت دیگر، اتفاقات جامعه است که توجهات را به آموزش و پرورش جلب می‌کند، از جمله وقایع اخیر که توجه مردم به این سمت جلب شد که سرمایه گذاری در آموزش و پرورش، هزینه نیست و به‌معنای واقعی سرمایه است. وجود تعداد قابل توجهی از معلمان فرهیخته که به پژوهشگری معتقدند نیز یک زمینه و فرصتی مهم دیگری است که باید از آن به نحو احسن بهره برد.