میلاد پرستار ارزش‌های مقدس عاشورایی، حضرت زینب (س) بر همگان گرامی باد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز مازندران، پنجم جمادی الاول سالروز ولادت با سعادت بانوی صبور و پرچمدار نهضت عاشورا حضرت زینب (س) سومین فرزند حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) است.
در تقویم هجری شمسی روز ولادت حضرت زینب (س)، روز پرستار نامگذاری شده است، علت نامگذاری این روز این است که حضرت زینب (س) پرستار مصیبت زدگان اهل بیت و امام زمانش حضرت زین العابدین علیه السلام بود و ضمن این که رسالت خود را در تبلیغ و حفظ نهضت حسینی به درستی انجام داد، لحظه‌ای از پرستاری بیمار کربلا غافل نشد و تا آخرین لحظات زندگی اش دِین خود را به رهبر و مکتب خود ادا کرد.
ولادت
مورخان در مورد ولادت حضرت زینب سلام الله علی‌ها اقوال گوناگونی ذکر کرده اند که به قولی موثق ولادت با سعادت آن بانو، پنجم جمادی الاولی در مدینه طیبه در سال پنجم یا ششم هجرى واقع شده است.
هنگام ولادت آن حضرت، پیامبر (صلى الله علیه و آله) در سفر بودند. امیر المؤ منین (علیه السلام) براى نامگذارى این مولود فرمودند: بر پیامبر (صلى الله علیه و آله) سبقت نمى گیرم. تا آنکه حضرت آمدند و منتظر وحى شدند. جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند سلام مى رساند و مى فرماید: ((این دختر را زینب نام بگذار، چه اینکه نام را در لوح محفوظ نوشته ایم)).
پیامبر (صلى الله علیه و آله) حضرت زینب (علی‌ها السلام) را طلب کرده بوسیدند و فرمودند: وصیت مى کنم به حاضرین و غایبین که این دختر را به خاطر من پاس بدارید، که همانا وى به خدیجه کبرى (علی‌ها السلام) مانند است. سکینه و وقار آن حضرت را به خدیجه کبرى (علی‌ها السلام) و عصمت و حیائش را به فاطمه زهرا (علی‌ها السلام) و فصاحت و بلاغتش را به على مرتضى (علیه السلام) و حلم و بردباریش را به امام حسن مجتبى (علیه السلام) و شجاعت و قوت قلبش را به حضرت سید الشهداء (علیه السلام) همانند نموده اند.
کنیه حضرت را، ام کلثوم، ام عبدالله و ام الحسن ، حضرت ام المصائب، ام الرزایا و ام النوائب و القابش را، عقیله بنى هشام (به معنای زن ارجمند و گرامی در فامیل)، عقلیه الطالبیین، صدیقه صغرى (اشاره به مادرش که صدیقه کبرى است و پدرش که صدیقه اکبر است، عصمت صغرى، ولیه الله، الراضیه بالقدر و القضاء، صابره البلوى من غیر جزع و لا شکوى، امینه الله، عالمه غیر معلمه، فهمه غیر مفهمه، «فاضله» «کامله» و «عابده آل علی»، محبوبه المصطفى (ص)، ثانیه الزهرا (س) و الشریفه ذکر کرده اند.
پرستارى مادر
مدت زندگی ایشان با مادرش حضرت زهرا (س) حدود پنج یا شش سال بوده است.
روزهایى بر حضرت فاطمه زهرا (س) گذشت که بر اساس دردهاى فراوان حدود ۹۰ روز بسترى بود. ناگفته پیداست که چنین بیمارى نیاز به پرستار دارد، لذا حضرت زینب (س)، در سن ۵ یا ۶ سالگى از مادر پذیرایى و پرستارى مى کرد تا اینکه به فراق مادر مبتلا گردید.
وقتى که زینب (س) به سن ازدواج رسید، على (ع) براى نوگل خاندان پیغمبر و بانوى خردمند بنى هاشم، از میان خواستگاران فراوانى از جوانان محترم و ثروتمند بنى هاشم و قریش، عبدالله بن جعفر، کسى که در شرافت خانوادگى شایستگى همسرى او را داشت برگزید.
پدر عبدالله، جعفر ابن ابى طالب است که ذوالجناحین (داراى دو بال) و ابوالمساکین (پدر بینوایان) لقب یافت. جعفر، برادر تنى على (ع) و محبوب پیغمبر بود، عبدالله بن جعفر، در حبشه متولد شد، نخستین نوزاد از مسلمانان مهاجر به حبشه که در آن دیار به دنیا آمد.
عبدالله مردى بود بزرگ، جوان مرد، دلیر، پاکدامن، و مرکز جود و سخا نامیده شد؛ احسان فروشى نمى کرد و نیکى را نمى فروخت و هیچ مستمندى را از در خانه اش ناامید بر نمى گردانید.
حضرت زینب (س) تا زمانی که امیر المؤمنین در مدینه بود با همسرش عبدالله بن جعفر در مدینه زندگی کردند و زمانی که امیر المؤمنین پایتخت حکومت اسلامی را به کوفه منتقل کردند حضرت زینب برای ارشاد و تعلیم زنان کوفه به این شهر نقل مکان کردند.
مصیبت‌های زینبی بعد از فراق مادر:
حضرت علی علیه السلام در سال ۴۰ هجری در کوفه به شهادت رسید. حضرت زینب سلام الله علی‌ها در آن زمان تقریبا ۳۵ ساله بود. حدود ۱۰ سال بعد از شهادت پدر بزرگوارش با برادرش امام حسن علیه السلام زیست نمود که امام حسن (ع) هم در سال ۵۰ هجری به شهادت رسید.
بعد از شهادت امام حسن علیه السلام ۱۰ سال نیز با برادر بزرگوارش امام حسین علیه السلام زندگی کرد. حضور ده ساله زینب سلام الله علی‌ها در صحنه زندگی برادرش حسین علیه السلام پر حادثه‌ترین و رنج آورترین دوران زندگی ایشان است.
حضرت زینب در طول زندگی با مصائب زیادی روبرو شد، اما حضور ایشان در کربلا از همه مصیبت‌ها دردآورتر و ناگوارتر بود. چرا که در یک روز همه عزیزانش خصوصاً برادرش امام حسین (ع) را از دست داد. هنگام مصیبت جانگداز کربلا سن حضرت زینب سلام الله علی‌ها ۵۵ ساله بود.
حضرت زینب (س) بزرگ بانوی جهان اسلام، بیدادگر و ادامه دهنده حادثه عاشورا و دارنده دانش‌های دو جهان و به گفته امام سجاد (ع): " دانای بدون آموزگار و فهمیده بدون فهماننده " بود. الگوی راستین وی، حضرت فاطمه (س) بود.
رسالت راستین زینب هنگامی آغاز گردید که پس از به شهادت امام حسین (ع) و هفتاد و دو تن از یارانش با ایراد سخنان آتشین به بیدارگری مردم کوفه و ستیز با ستمکاران و یزیدیان پرداخت.
در بزرگواری آن حضرت سلام الله علی‌ها همین نکته بس «زمانی که در عصر روز عاشورا دو پسرش را شهید کردند از خیمه پای بیرون نگذاشت»
غروب عقیله بنی هاشم (س):
این بانوی بزرگوار در ضمن سفرى که به همراه همسر گرامیشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، در شب یک شنبه چهاردهم ماه رجب سال ۶۲ هجری یعنی حدود یک سال و نیم بعد از واقعه عاشورا درگذشت و بدن مطهر آن بزرگوار در همانجا، (دمشق/سوریه) دفن شد.