محققان دانشگاه کمبریج نشان داده‌اند که شناسایی علایم اختلال مغزی، تا ۹ سال پیش از تشخیص بیماری زوال عقل امکان‌پذیر است.
این نتایج حاکی است که در آینده افرادی که در معرض خطر قرار دارند شاید بتوانند مورد آزمایش قرار گیرند تا مشخص شود کدام یک از آن‌ها ممکن است از مداخله‌هایی برای کاهش شانس پیشرفت بیماری سود ببرند. همچنین ممکن است امکان شناسایی افراد مناسب برای انجام آزمایش‌های بالینی به منظور یافتن درمان‌های جدید وجود داشته باشد.
بنا بر اعلام وبگاه «سای تک دیلی»، برای بیماری زوال عقل و سایر بیماری‌های فرسودگی عصبی (neurodegenerative) مانند بیماری پارکینسون، در حال حاضر درمان‌های موثر بسیار کمی در دسترس است. علت این مساله تاحدی این است که این شرایط بیماری تنها زمانی شناسایی می‌شوند که نشانه‌های بیماری ظاهر شده اند، اما تخریب عصبی زمینه‌ای ممکن است از سال‌ها یا حتی دهه‌ها قبل شروع شده باشد. معنای این امر این است که در زمان ظهور علایم بیماری ممکن است برای تغییر مسیر بیماری بسیار دیر شده باشد.
تا الان مشخص نبوده است که آیا امکان ردگیری تغییرات در عملکرد مغز پیش از شروع نشانه‌ها وجود دارد یا خیر. محققان دانشگاه کمبریج برای پاسخ به این سوال از بانک بیولوژیک انگلیس استفاده کردند که یک پایگاه داده زیست پزشکی و حاوی اطلاعات ژنتیکی، سبک زندگی و وضعیت سلامت نیم میلیون مشارکت کننده انگلیسی در سنین ۴۰ تا ۶۹ سال است. بانک بیولوژیک انگلیس علاوه بر این داده‌هایی را نیز در زمینه مسائلی مانند حل مساله، حافظه، زمان واکنش و همچنین از دست دادن وزن جمع‌آوری کرده است.
این داده‌ها به آن‌ها امکان داد تا به گذشته نگاه کنند تا ببینند آیا هیچ علامتی در ابتدا وجود داشته است یا نه – یعنی زمانی که سنجش‌ها و اندازه‌گیری‌ها اولین بار از مشارکت‌کنندگان (بین ۵ تا ۹ سال پیش از تشخیص) انجام شده بود.
افرادی که مبتلا به آلزایمر شده بودند امتیازات ضعیف‌تری در موارد ذکر شده نسبت به افراد سالم در زمینه حل مساله، زمان واکنش و به یاد آوردن فهرست اعداد ثبت کرده بودند. برای هر یک از شرایط مطالعه شده از جمله بیماری پارکینسون و زوال عقل، بیماران در کل، وضعیت سلامتی ضعیف‌تری در ابتدای مطالعه داشتند.
یکی از استادان دانشگاه کمبریج گفت: زمانی که به گذشته بیماران نگاه کردیم برای ما روشن شد که آن‌ها چندین سال پیش از آشکار شدن نشانه‌های بیماری برخی نقایص شناختی را نشان می‌دادند. این گامی به این سمت است که قادر باشیم افراد در معرض خطر بالاتر را غربالگری کنیم مثلا افرادی که بالای ۵۰ سال سن یا فشار خون دارند یا تمرین کافی ندارند و برای کاهش خطر و پیش از آشکار شدن علایم مداخله کنیم.