باستان شناسان در انگلیس با بدست آوردن آثاری در کاوش‌ها می‌گویند برده داری در این کشور، از دوران رومن‌ها سابقه داشته است.
این نخستین سند درباره برده داری در انگلیس در دوران رومن هاست که در گودالی رها شده بود تا جان ببازد. این اسکلت در عملیات ساختمان سازی در روتلند (Rutland) پیدا و پس از ورود پلیس و سپس استفاده از روش بررسی کربن در اسکلت، معلوم شد مربوط به دوران ۲۲۶ تا ۴۲۷ میلادی است. در آن دوران، رومن‌ها بر انگلیس سیطره داشتند.
باستان شناسان موزه باستان شناسی لندن پیش‌تر گزارشی درباره این اسکلت نگاشته اند که در برخی نشریات انگلیس منتشر شد.
پیش از این نوشته‌هایی درباره رواج برده داری در دوران رومن‌ها در انگلیس در دست بود، اما این اسکلت، سند مستقیم برده داری در انگلیس از دوران کهن است. بدین ترتیب کاملا آشکار می‌شود که برده داری در انگلیس، برخلاف آنچه رسما اعلام می‌شود، مربوط به دوران امپراتوری بریتانیا در قرن ۱۸ نیست و انگلیسی‌ها پیشینه‌ای دراز در این باره دارند.
در قرن ۱۸ انگلیس با قدرت‌نمایی دریایی در مقابل رقیبان استعمارگرش یعنی هلند، فرانسه، اسپانیا و پرتغال به صاحب اصلی تجارت پرسود برده تبدیل شد. برآورد می‌شود نیمی از کل برده‌های جهان با کشتی‌های انگلیسی جابه‌جاشده‌اند و این کشتی‌ها برای حمل برده از آفریقا حدود ۱۰ هزار سفر انجام داده‌اند.
به بردگی گرفتن سیاه‌پوستان که از قرن ۱۵ میلادی آغاز شده بود از قرن ۱۶ تا اوایل قرن ۱۹ در جهان رونق گرفت و انگلیسی‌ها در قرن ۱۷ و ۱۸ با ربودن انسان‌های آزاد به ویژه از غرب آفریقا و انتقال آن‌ها به آمریکا و اروپا به مهم‌ترین تاجر برده در جهان تبدیل شدند. انگلیس بیش از ۲۰۰ کشتی با ظرفیت ۵۰ هزار برده داشت و در تجارت و حمل‌ونقل دریایی، گوی سبقت را از همه استعمارگران ربود. در مدت چند قرن، سیاه‌پوستان اسیرشده برای کار در معادن، مزارع و منازل به انگلستان و اروپا وارد می‌شدند، اما مقصد اصلی آمریکا بود. بنا بر اسناد بایگانی ملی بریتانیا بین سال‌های ۱۶۴۰ تا ۱۸۰۷ بیش ازسه میلیون برده از آفریقا توسط انگلیسی‌ها جابه‌جا شدند که بخشی از آنان در این سفر دریایی طولانی جان باختند و حدود ۲.۷ میلیون برده در مقصد فروخته شدند.
براساس اسناد و مدارک موجود، همه امور مربوط به تجارت برده از دزدیدن سیاه‌پوستان از روستا‌ها و قبایل آفریقایی گرفته تا فروش آن‌ها در کشور مقصد، تحت عنوان فعالیت تجاری و کاملا قانونی در انگلیس انجام می‌شد. مجوز‌های تجارت برده را بنا به قوانین انگلیس نهاد سلطنت صادر می‌کرد و برای نمونه می‌توان به مجوز تأسیس شرکت سلطنتی آفریقا "رویال آفریقا" اشاره کرد که انگلیس را به بزرگ‌ترین صادرکننده برده به آمریکا تبدیل کرد. این شرکت که دفتر اصلی‌اش در لندن قرار داشت شماری بنادر در مستعمرات بریتانیا در غرب آفریقا را به پایگاه صادرات برده تبدیل کرده بود. علاوه بر آن برده‌داری در شهر‌های بریستول و لیورپول نیز رواج داشت تا جایی که امور مربوط به تجارت برده به شغل اغلب ساکنان تبدیل شده بود. بخش عمده تجارت و گردش مالی در انگلستان در قرن ۱۷ و ۱۸ به برده اختصاص داشت و از این رو اقتصاددانان معتقدند هزینه ساخت و توسعه شهر‌های انگلستان از تجارت برده به‌دست‌آمده است.
در سال ۱۸۰۷ خریدوفروش و تجارت برده در انگلیس ممنوع شد، اما برده‌داری همچنان آزاد بود. بالاخره در سال ۱۸۳۳ نیز برده‌داری غیرقانونی اعلام شد، ولی تا سال ۱۸۴۳ هنوز برده‌هایی در سراسر این کشور آزاد نشده بودند. در گزارشی در سال ۲۰۱۳ معلوم شد بخش عمده املاک قدیمی حومه لندن با پول غرامت‌ها و با پول برده‌داران سابق و فرزندانشان ساخته شده است.
پیش‌تر رسانه‌ها نوشتند: اعضای فارغ التحصیل کمیته میدل کامون روم (Middle Common Room) در دانشکده مگدالن (Magdalen) در دانشگاه آکسفورد، رای داده اند که نقاشی از صورت ملکه انگلیس، چون یاداور تاریخ استعمارگری این کشور است، باید برداشته شود. دانشجویان می‌گویند سلطنت طلبی در انگلیس، با استعمارگری همراه است و این دو از هم جدا نیستند.
دانشجویان آکسفورد می‌گویند به جای پرتره ملکه، می‌توان آثار هنری یا چهره یک فرد الهام بخش را قرار داد. به دینا رز (Dinah Rose)، رئیس دانشکده گفته است دانشجویانی که به برچیدن پرتره ملکه رای داده اند، نماینده دانشکده نیستند، اما حق دارند نظر خود را آزادانه بیان کنند.
یک کمیسیون مستقل در انگلیس سال گذشته توصیه کرد مجسمه سیسیل رودز (Cecil Rhodes)، برده دار مشهور انگلیس، از ساختمان دانشگاه آکسفورد، برچیده شود. شمار فراوانی از مخالفان استعمارگری و برده داری انگلیسی ها، برای برداشته شدن مجسمه‌های استثمارگران دوران استعمار امپراتوری بریتانیا، از جمله این برده دار معروف انگلیس در ساختمان دانشکده اوریل (Oriel College)، تظاهرات کرده اند. سسیل رودز، بازرگان و سیاستمدار انگلیسی در جنوب آفریقا بود که یکی از مشهورترین حامیان سیاست‌های استعمارگرانه انگلیس بود. وی مؤسس شرکت الماس دبیرز است که امروزه بیش ازچهل درصد از سهم بازار الماس جهان را به خود اختصاص داده است. رودز همچنین به عنوان مؤسس کشور رودزیا شناخته می‌شود که بعد‌ها به دو کشور رودزیای شمالی و جنوبی تقسیم شد و امروزه آن‌ها را با نام‌های زیمبابوه و زامبیا می‌شناسیم.
در پی راه اندازی جنبش "جان سیاهان اهمیت دارد" در جهان، مخالفان نظام برده داری و استمارگری انگلیس در شهر بریستول، خرداد ماه پارسال مجسمه ادوارد کولستون (Edward Colston)، را در میدانی در این شهر، پایین کشیدند و به درون رودخانه پرت کردند. بنا به گزارش‌های منتشر شده در انگلیس، کلستون در قرن هفدهم و در دوران امپراتوری بریتانیا، حدود یکصد هزار نفر از جمله ۱۲ هزار کودک را به عنوان برده، خرید و فروش کرده بود. در پی افزایش درخواست‌ها به منظور پایان تکریم و تقدیس برده داران و استعمارگران در انگلیس دو سال پیش، یک کمیسیون مستقل در انگلیس تشکیل شد تا درباره چگونگی برچیدن آثار استثمار و برده داری از میادین و ساختمان‌های عمومی در این کشور، مشورت دهد.
جنبش ضد نماد‌های نژاد پرستی که در انگلیس شکل گرفته، اعلام کرده است مجسمه ۷۸ نفر از برده داران و حامیان برده داری این کشور، باید برچیده شوند. این کارزار در تارنمایی با عنوان "نژادپرستان را سرنگون کنید" ('Topple The Racists)، مجسمه ۷۸ نفر از بازرگانان برده و حامیان برده داری را در شهر‌های این کشور شناسایی کرده و برچیدن آن‌ها را خواستار شده است.
مخالفان نژادپرستی در انگلیس می‌گویند اکنون زمان آن فرا رسیده است تا انگلیس، با واقعیات پیشینه نژادپرستانه خود روبرو شود.
در تارنمای "نژادپرستان را سرنگون کنید" از مردم خواسته شده درباره این که مجسمه کدام نژادپرست و برده دار انگلیسی باید پایین کشیده شود، نظر بدهند تا این فهرست کامل شود. در فهرست برده داران و نژادپرستان مشهور انگلیسی که در این فهرست قرار دارد، نام تعدادی از شاهان پیشین انگلیس همچون چارلز و جیمز دوم و نیز شماری از نخست وزیران پیشین این کشور، همچون ویلیام گلادستون (William Gladstone) و رابرت پیل (Robert Peel) نیز دیده می‌شود. در مرکز لندن مخالفان نژاد پرستی مجسمه وینستون چرچیل نخست وزیر و نماد یک سیاستمدار کاملا انگلیسی را که در طراحی کودتای ۲۸ مرداد نقش داشت هدف حملات خود قرار دادند و دولت مجبور شد برای حفاظت از مجسمه چرچیل ان را در سلول فلزی قرار دهد و برای ان نگهبان شبانه روزی بگمارد.
روزنامه دیلی اکسپرس نوشت در فهرست مورد نظر مخالفان نژادپرستی و برده داری در انگلیس، ۱۲ مجسمه در لندن و ۶ مجسمه در بریستول معرفی شده است که باید سرنگون شوند. در این فهرست، مجسمه ها، خیابان ها، ساختمان‌ها و دیگر مواردی که به تقدیس استعمارگری و برده داری انگلیس مربوط می‌شود، در ۳۹ شهر شناسایی و معرفی شده است. همچنین نام شماری از خیابان‌ها و ساختمان‌های نیز پیشنهاد شده است که تغییر کند.