یک شهاب سنگ ۴.۶ میلیارد ساله که با زمین برخورد کرده، معمای پیدایش آب در سیاره ما را حل کرده است.
یک سال بعد، کارشناسان موزه تاریخ طبیعی و دانشگاه گلاسکو گزارش دادند که این شهاب سنگ ۴.۶ میلیارد ساله حاوی آب فرازمینی است و شواهد محکمی ارائه می‌دهد که آب روی زمین را می‌توان در سیارک‌های خارج از منظومه شمسی ردیابی کرد.
پژوهشگران به کمک گزارش‌های عمومی و فیلم‌های ویدئویی از این گلوله آتشین که با ۱۶ دوربین گرفته شده بود، توانستند به سرعت این شهاب سنگ را پیدا و بازیابی کنند.
دکتر اشلی کینگ از موزه تاریخ طبیعی و نویسنده این مقاله گفت: بازیابی و بررسی سریع وینچکمب آن را به یکی از بکرترین شهاب‌سنگ‌های موجود برای تجزیه و تحلیل تبدیل می‌کند و به دانشمندان نمایی وسوسه‌انگیز در زمان به ترکیب اصلی منظومه شمسی در ۴.۶ میلیارد سال پیش ارائه می‌کند.
وینچکمب یک کندریت کربنی نادر CM است که حاوی ۲ درصد کربن و اولین شهاب سنگ از این نوع است که در انگلیس یافت شده است.
این گروه، تصویربرداری دقیق و تجزیه و تحلیل شیمیایی را روی وینچکمب انجام داد و دریافت که ۱۱ درصد از این شهاب سنگ حاوی تقریباً آب فرازمینی است. بیشتر مواد تشکیل‌دهنده آن مواد معدنی است که در مدت واکنش‌های شیمیایی بین سیالات و سنگ‌ها در سیارک مادرش در مراحل اولیه منظومه شمسی تشکیل شده است.
پژوهشگران وقتی نسبت ایزوتوپ‌های هیدروژن را در آب آن اندازه‌گیری کردند، متوجه شدند که این نسبت به ترکیب آب روی زمین شباهت زیادی دارد. ضمن این که قطعات این شهاب سنگ حاوی آمینو اسید‌های فرازمینی – مولکول‌های پری‌بیوتیک - ضروری برای منشاءگیری حیات بودند.
نتایج بررسی این شهاب‌سنگ نشان داد که سیارک‌های کربنی نقشی کلیدی در ارائه مواد لازم برای آغاز اقیانوس‌ها و حیات در زمین اولیه داشته‌اند.
این گروه پژوهشی همچنین کشف کرد که وینچکمب از سطح یک سیارک در نزدیکی مشتری جدا شده و سپس در یک میلیون سال گذشته به تدریج به سمت زمین سفر کرده است.
دکتر لوک دالی مدرس علوم زمین در دانشگاه گلاسکو و از نویسندگان این مقاله می‌گوید: یکی از بزرگترین سوالاتی که از جامعه علمی پرسیده می‌شود این است که چگونه به اینجا رسیدیم؟ این تجزیه و تحلیل بر روی شهاب سنگ وینچکمب، بینشی را در مورد چگونگی پیدایش آب که منشأ حیات در زمین است، به دست می‌دهد.
وی افزود: پژوهشگران برای سال‌های آینده به کار بر روی این نمونه ادامه خواهند داد و اسرار بیشتری را در مورد منشاء منظومه شمسی کشف خواهند کرد.
نتایج این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.