محققان در چین مشغول بررسی درمانی برای طاسی هستند و اکنون با ابداع یک وصله نوین حاوی ریز سوزن در این زمینه به موفقیت‌هایی دست یافته اند. از این وصله برای احیای مو در موش‌های طاس استفاده شد.
به گزارش خبرگزاری صدا‌و‌سیما: ابزار مذکور با مقابله با فرایند «استرس اکسیداتیو» که بر فولیکول‌ها تأثیر می‌گذارد، فعال می‌شود و در نتیجه پوشش موی ضخیم‌تر و متراکم‌تر از روش‌های درمانی رایج ایجاد می‌شود. «استرس اکسیداتیو» پدیده‌ای است که به دلیل عدم تعادل بین تولید و تجمع گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) در سلول‌ها و بافت‌ها و توانایی یک سیستم بیولوژیکی برای سم زدایی این محصولات واکنشی ایجاد می‌شود.
تحقیق مذکور روی معمول‌ترین شیوه طاسی یعنی ریزش موی آندروژنیک تمرکز کرده است. به اعتقاد کارشناسان فرایند استرس اکسیداتیو عاملی مهم در این شرایط است که در نتیجه مازاد گونه‌های واکنش دهنده اکسیژن روی کف سر روی می‌دهد که به سلول‌های مسئول رشد فولیکول مو آسیب می‌رسانند.
سال گذشته محققان وصله حاوی ریز سوزن دیگری را نمایش دادند که حاوی نانو ذرات خاصی بود تا استرس اکسیداتیو را کاهش دهد. چنین روندی رشد مو در موش‌های مبتلا به ریزش موی آندروژنیک را نیز ترویج کرد.
ریز سوزن‌ها نوعی نانوزیم‌هایی آزاد کردند که برای تقلید رفتار آنزیم خاصی در بدن لازم است. مولفان پژوهش جدید معتقدند نانوزیم‌هایی که تاکنون تولید شده اند را می‌توان ارتقا داد تا گونه‌های اکسیژن واکنش پذیر را طوری حذف کنند که به رشد مو کمک کند. آن‌ها معتقدند با کمک یادگیری ماشینی می‌توان این فناوری را یک گام به جلو برد.
یادگیری ماشینی برای بررسی ۹۱ نانوزیم مختلف به کار رفت و پیش بینی شد رفتار چه ترکیباتی بیشترین شباهت به موادی را دارد که سوپراکسید دیسموتاز نامیده می‌شوند و به طور طبیعی گونه‌های اکسیژن واکنش پذیر در بدن انسان را خنثی می‌کنند. ترکیب تیوفسفیت منگنز (manganese thiophosphite) با ورقه‌های نانو یکپارچه و در مقابل سلول‌های فیبروبلاست پوست انسان آزمایش شد.
در مرحله بعد محققان وصله حاوی ریزسوزن را ابداع کردند که شامل ترکیبات خاص و طوری طراحی شده بود تا به طور عمیق در پوست انسان پراکنده شود و گونه‌های اکسیژن واکنش پذیر مازاد را از بین ببرد. این روش روی موش‌های مدل آزمایش شد و طی ۱۳ روز نمونه‌هایی از احیای مو مشاهده شد، به طوریکه مو‌های رشد یافته در این موش‌ها در مقایسه با نمونه‌هایی که با تستوسترون یا ماده‌ای به نام روگین (Rogaine) درمان شده بودند، ضخیم‌تر و متراکم‌تر بودند.
هرچند این تحقیق نشان دهنده یک روش مناسب برای درمان در نسل آینده است، محققان با کمک این روش تاثیرگذاری ماشین یادگیری در توسعه نانوزیم‌های درمانی را مشاهده کردند.
بنا بر مطلب منتشره در وبگاه نیواطلس؛ توسعه نانوزیم‌های درمانی حوزه‌ای با عملکرد فراتر از مقابله با طاسی است و شامل درمان زخم و تومور نیز می‌شود.