«گل و گیاه در هزار سال شعر فارسی» نوشته بهرام گرامی منتشر شد.
در بخشی‌هایی از مقدمه ایرج افشار می‌خوانیم: از آغاز شعر فارسی تاکنون ده‌ها میلیون بیت شعر از هزاران شاعر در زمینه‌های مختلف به جای مانده که بخشی از آن در اشاره به گل‌ها و گیاهان است.
مرور فهرست پایان‌نامه‌ها در دانشکده‌های ادبیات دانشگاه‌ها و فهرست مطالب در نشریه‌های ادبی که عرصه انتشار این‌گونه پژوهش‌ها بوده‌اند و گفتگو با شماری از استادان و پژوهندگان ادب فارسی نشان داد که به رغم انبوه مطالبی که طی چند دهه اخیر در شرح و تفسیر شعر قدیم فارسی منتشر گردیده، مقاله‌ای جامع در مورد هیچ‌یک از گیاهان در شعر قدیم فارسی منتشر نشده است.
فقدان پژوهش در این زمینه نمی‌تواند به دلیل کم‌اهمیت بودن موضوع و نداشتن سخنی برای گفتن بوده باشد، چه کتاب حاضر شاهدی بر رد این استدلال است. از سوی دیگر، اشعار مربوط به گل و گیاه در ظاهر آن‌قدر پیچیده و دشوار به نظر نمی‌آید که نیاز به شرح و تفسیر داشته باشد. به گمان این مولف دلیل اصلی برای خالی بودن جای چنین پژوهش آن است که بسیاری را عقیده بر این بوده که شاعران از نام گل‌ها و گیاهان به ضرورت وزن و قافیه برای تزیین شعرشان استفاده می‌کرده‌اند. در حالی که چنین نیست، شاعران نکته‌سنج فارسی‌زبان به خصوصیات گل‌ها و گیاهان نیک واقف بوده‌اند و با توجه به ویژگی آن‌ها تشبیهات و استعارات و کنایات بدیعی پدید آورده‌اند.