با کمک مواد گرافنی، حسگری ساخته شده که می‌تواند برای تشخیص صدا در ادوات رابط انسان و ماشین استفاده شود.
بنابراین، مطالعه حاضر کارایی کانال‌های زیستی دوگانه را در بهبود عملکرد تشخیص گفتار تأیید می‌کند. بسیاری از سیستم‌های رابط انسان و ماشین به طور گسترده‌ای از تشخیص صدای شفاهی استفاده می‌کنند. سیری و کورتانا، در میان دستیار‌های صوتی دیگر، به دلیل پیشرفت در فناوری تشخیص خودکار گفتار، این امکان را فراهم کرده‌اند.
با این حال، چندین موقعیت منحصر به فرد، استفاده از سیستم‌های تشخیص گفتار خودکار را دشوار می‌کند. به عنوان مثال، انتقال صدا در محیط‌های با صدا بلند یا شرایط ناخوشایند، مانند بحث‌های خصوصی یا مسائل گفتاری، به شدت توسط نویز خارجی مختل می‌شود و سیگنال‌های صوتی ممکن است آنقدر ضعیف باشند که شنیده نشوند.
سیگنال‌های الکتروکورتیکوگرافی (ECoG)، الکترومیوگرافی، الکتروانسفالوگرافی (EEG) و فعالیت مفصلی در تشخیص گفتار استفاده شده است. به دلیل نسبت سیگنال به نویز پایین (SNR) به دست آوردن نرخ شناسایی بالا برای داده‌های EEG چالش برانگیز است.
در حالی که به دست آوردن شناسایی بهتر با سیگنال‌های ECoG امکان‌پذیر است، این روش نیاز به قرار دادن الکترود‌هایی داخل جمجمه‌ای دارد. تشخیص گفتار بی صدا بر اساس سیگنال‌های الکترومیوگرافی می‌تواند به دقت بیشتری دست یابد. با این حال، دقت بهتر مستلزم نصب هشت الکترود بر روی پوست انسان است و در نتیجه قابلیت پوشیدن آن را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.
بنابراین، محققان مکانیسم تولید گفتار را تجزیه و تحلیل کرده‌اند و از یک سیستم تشخیص گفتار مبتنی بر کانال زیستی دوگانه برای درک دقت استفاده کرده‌اند.
بنابر اعلام ستاد نانو، الکترود‌های گرافن در مطالعه حاضر امپدانس پوست کمتری نسبت به الکترود‌های تجاری داشته است. در مقابل، حسگر‌های گرافنی حتی پس از ۱۰ میلیون چرخه آزمایش، تکرارپذیری عالی را نشان دادند.